Ένας πόλεμος χώρισε ευτυχώς για λίγο, δύο ερωτευμένους ανθρώπους. Ήταν Κυριακή 20 Οκτωβρίου 1940, όταν στον Ιερό Ναό της Μυρτιδιώτισσας στο Νέο Φάληρο, παντρεύτηκαν δύο νέοι άνθρωποι, από έναν σφοδρό έρωτα. Ο πόλεμος τους βρήκε στον μήνα του μέλιτος σε ξενοδοχείο στο Κεφαλάρι της Κηφισιάς.
Ήταν οι γονείς μου.
Ο αδιάκριτος γιος, έχει και τα 150 δελτάρια που κράτησε επιμελημένα η Μητέρα του, από τον επιστρατευμένο άνδρα της. Μάλιστε κάποια φορά έκανα ένα χιουμοριστικό σχόλιο στον Πατέρα μου. Πότε πρόλαβες να πολεμήσεις, με τόσα δελτάρια που έστελνες στην Μαμά;
Η πρώτη φωτογραφία είναι του πατέρα μου, κάπου στην Αλβανία.
Η δεύτερη καρτ ποστάλ είναι η ευχετήριος για τα Χριστούγεννα του 40, με θερμά λόγια αγάπης και αφοσίωσης, που δεν μεταφέρονται.
Η τρίτη ένα από τα πολλά δελτάρια, που έχουν αποδέκτη την Μητέρα μου, που δεν έμενε στο τότε σπίτι μας στην Κυψέλη, αλλά πήγε στο πατρικό της στο Φάληρο και η
Τέταρτη είναι από την απελευθέρωση της Κορυτσάς, που ο πατέρας μου, σαν ιδιαίτερα καλλίφωνος και έχοντας κάνει από χόμπι μουσικές σπουδές βυζαντινής μουσικής με καθηγητή, τον Σύρκα, έψαλε σαν δεξιός ψάλτης, στην επίσημη δοξολογία στον ναό της Κορυτσάς, την ημέρα της απελευθέρωσης.
Σ.