Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #261  
Παλιά 20-12-20, 10:21
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Πλάκα μου κάνεις;

Λίγες μέρες απόμειναν για τα Χριστούγεννα. Η καραντίνα όμως λόγω του Covid-19 είναι εδώ.
Βιβλία; Ναι μα πόσα να "φας" και γυμναστική στο μπαλκόνι γίνεται;
Το μοναστηράκι μου λείπει πιο πολύ, της Κυριακής τα φίνα περπατήματα που λέει και η
μαιρούλα στο άσμα της το λαϊκό μου λείπουν.
"Πλάκα" μου κάνεις;
Πλάκα; Έγραφα λοιπόν μια φορά...

"Πλάκα"

Από τις πολλές έννοιες της λέξης, λέω να κρατήσω σήμερα τις δυο, έτσι για παρέα,
για «κουτσομπολιό»…
Γραφική γειτονιά της Αθήνας και μαθητική Πλάκα!

Καλημέρα, πάλι στα στενά του «γιουσουρούμ» ; Ναι το συνηθίζω τελευταία.
Εδώ που λες σ’ αυτό το ευλογημένο μέρος, κάθε Κυριακή δίνει ραντεβού η ιστορία
του χθες, του τότε, του σήμερα, κάθε παλιό αντικείμενο και με τη δική του περπατησιά
στα σοκάκια της εποχής του.
Τη σκέψη μου λοιπόν αφήνω να πλέει στον «αιθέρα» του χρόνου, τα σιγοψιθυρίσματα
τους προσπαθώ να αφουγκραστώ.
Αυτή εδώ π.χ. είναι μια μαθητική πλάκα με το σφουγγαράκι και το κοντύλι της, ίσως
κάποιου επιμελή μαθητή, αν κρίνω από τις ανεπαίσθητες γρατζουνιές στο μαύρο της σώμα.
Και τώρα βροχή τ' ανεστορήματα...
Η «βίτσα» λοιπόν το πολύτιμο εργαλείο του παιδαγωγικού νόμου της εποχής, εφορμούσε
σαν αφηνιασμένο γερμανικό στούκας» πάνω στο ανυπεράσπιστο παιδικό χέρι.
Κι’ εκείνο, ασυναίσθητα καμιά φορά στην τρομερή επαφή, οπισθοχωρούσε με αποτέλεσμα
τα πολυβόλα των στούκας καθέτου εφορμήσεως να διαπερνούν με (εχθρικό) μένος, σώμα και ψυχή.
Αυτή εδώ όμως η πλάκα τι σχέση έχει με τη βέργα του δασκάλου;
Θα πρέπει να ήταν εκεί, γύρω στα 1949 με είκοσι περίπου μαθητές πέμπτης δημοτικού
στην τάξη μου και σίγουρα ημέρα της εβδομάδας Δευτέρα.
Και γιατί Δευτέρα;
Γιατί πάντα αδιάβαστος πήγαινα στο σχολείο, προτεραιότητα τα σαββατοκύριακα είχαν η
σφεντόνα και τα πουλιά.
Πρωί πρωί λοιπόν η βέργα έπρεπε να ζεσταθεί στα χέρια μου και όπως είπαμε Δευτέρα ήταν.
Όλες όμως οι «βιτσιές» δεν έφταναν στο στόχο, έτσι κι’ εκείνη τη μέρα στο τέταρτο και
τελευταίο χτύπημα, τράβηξα ασυναίσθητα πίσω το χέρι μου με αποτέλεσμα η βέργα του
δασκάλου να πέσει σαν κεραυνός στην καινούργια μου πλάκα, θρύψαλα αυτή, κομμάτια και
το κοντύλι της. Όμως επειδή εγώ έφταιγα, άλλες τέσσερις βιτσιές κι’ αυτή τη φορά, με όση
δύναμη διέθετε. Αφόρητος πόνος μα και αίμα από το πολτοποιημένο νύχι του μεσαίου
δαχτύλου μου, ευτυχώς του αριστερού μου χεριού.
Καλά και οι γονείς σου;
Καλά σου έκανε, η απάντησή τους, όπως πάντα.
Θα την αγοράσεις; Ένα ευρώ γράφει.
Όχι, όμως απόψε θα έχω θέμα να γράψω, αν τα καταφέρω…
Yiannis H.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη justin : 20-12-20 στις 10:23
Απάντηση με παράθεση