Καταρχήν καλησπέρα σας. Αν δεν έχει κλείσει η κουβέντα, λέω να βάλω μια πινελιά.
Θα 'λεγα πως η τέχνη είναι το ανθρώπινο αυτό δημιούργημα που όταν έρχεσαι σε επαφή μαζί του έχει τη δύναμη να προκαλέσει ένα ιδιαίτερα ευχάριστο συναίσθημα ή, σε μεγάλες δόσεις, πάθος. Έτυχε να ακούσω, και μου έκανε εντύπωση, από τον Νανόπουλο (κορυφαίο φυσικό) να συσχετίζει την τέχνη με φυσικές έννοιες, το συντονισμό και την αρμονία νομίζω. Ίσως και η τέχνη λοιπόν να υπακούει σε φυσικούς νόμους! Λέτε να 'ναι και μετρήσιμη;
Όσο για τα όρια, δεν ξέρω πραγματικά. Μάλλον είναι προσαρμοσμένη στην υποκειμενικότητα και τα γενικότερα ήθη και παραδόσεις. Αλλά σίγουρα το μπανάλ και το κιτς δεν είναι τέχνη, είναι ακατέργαστο, δεν γεννά κανένα ευχάριστο συναίσθημα παρά μόνο ματαιοδοξία.
Μα κι αν δεχτούμε ότι η έκφραση δεν έχει όρια, δεν θα έχει και η τέχνη; Μπορείτε να φανταστείτε μια εξαίσια μουσική με υβριστικό στίχο; Μα και πάλι, η σάτιρα δεν είναι μορφή τέχνης; Πιο πολλά ερωτηματικά μου γεννήθηκαν, παρά απαντήσεις.
