Αρχική Δημοσίευση από Xenios
Χθες μίλαγα με τις ώρες, με φίλο στην άλλη άκρη του ατλαντικού, μέχρι τα ξημερώματα, στο skype.
Καταλήξαμε σε ένα συμπέρασμα που θα ήθελα να σας το μεταφέρω για να ζητήσω την γνώμη σας.
Βγάλαμε λοιπόν το συμπέρασμα, ότι και εδώ στην AcroBase αλλά και στον κύκλο των φίλων και γνωστών, αλλά και στην εν γένει ζωή πολιτική κοινωνική καλιτεχνική, ότι οι Έλληνες δεν έχουν πλέον το χάρισμα, να συγκλίνουν συζητώντας.
Μπορεί κάποιος να μου πει ότι έτσι είμαστε σαν λαός. Θα του απαντήσω ότι κάνει λάθος. Έχω λάβει μέρος σε συζητήσεις ή έχω ακούσει σαν πιο νέος συζητήσεις μεγαλυτέρων ανθρώπων, που κατέληγαν σε ένα κοινά αποδεκτό συμπέρασμα.
Παλιότερα στην AcroBase, αυτά τα παιδιά που σήμερα μεγάλωσαν και έγιναν καταξιωμένοι άνθρωποι επιστήμονες και οικογενειάρχες, ξέρετε πόσες ιδέες μου έχουν αλλάξει;
Ξέρετε πόσο με έχουν στριμώξει και με έχουν πείσει για δεκάδες θέματα;
Στον χώρο αυτό έχουν γίνει εξαιρετικοί διάλογοι και φιλοσοφικοί μεταξύ άλλων.
Αν και ο Αριστοτέλης είπε "Εγω μεν ουν της αισθήσεως γίνεται μνήμη, εκ δε μνήμης πολλάκις του αυτού γινόμενης εμπειρία,... εκ δ' εμπειρίας τέχνης αρχή και επιστήμης" θα κλείνω πιο πολύ στο διαλεκτικό Σωκράτη, που δεν θεωρεί τίποτα δεδομένο.
Σήμερα υπάρχει στείρα αντιπαράθεση απόψεων, κλειδαμπαρωμένες θέσεις και απόψεις από τις οποίες κανείς δεν κάνει πίσω.
Το ίδιο συμβαίνει εδώ, στην πολιτική σκηνή, στην κοινωνική μας ζωή, παντού.
Έχουμε φτάσει να καταλήξουμε σε δύο χρώματα, το μαύρο και το άσπρο.
Θα θέλατε να το συζητήσουμε;
|
Καλησπέρα..
Νομίζω πως για να είναι όμορφος ένας διάλογος , θα ‘πρέπει να λείπει η αγωνία του να πείσουμε τον συνομιλητή … Αυτό καθιστά βέβαιη τη δεκτικότητα κ από τις δυο πλευρές.. κ κανείς δεν θα μπει σε θέση άμυνας..
Δεν ξέρουμε να συζητάμε γιατί χάσαμε το νόημα της ύπαρξης. Γιατί τα επίπεδα αυτογνωσίας μας είναι χαμηλά. Γιατί εγκλωβιστήκαμε σε ένα υλικό κόσμο σαν αναπόσπαστο κομμάτι του.. Γιατί ξεχάσαμε να αγαπάμε κ να κατανοούμε κ μέσα από τα μάτια κ τις λέξεις του άλλου κ όχι μόνο από τα δικά μας... Γιατί σταματήσαμε να διευρύνουμε την αντίληψή μας...
Δεν πιστεύω πως είναι τίποτα άλλο από τον καθρέφτη του συλλογικού νου του σήμερα...