Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Επιστήμη & Εκπαίδευση > Ιστορία
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 19-08-13, 17:05
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Πασά, ο Κανάρης σε καίει.

Πασά, ο Κανάρης σε καίει.


Στα ωραία Χρόνια της παληάς Αθήνας.





Ένα άρθρο στο περιοδικό «Θησαυρός», της 3ηςΙουνίου 1948, που μας το μετέφερε ο φίλος μας Πάνος Μαρκάκης και ανήκει στην Βιβλιοθήκη του Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τραπέζης. (Ε.Λ.Ι.Α-Μ.Ι.Ε.Τ).


Ποιηταί και λόγιοι στο αγρόκτημα του Κανάρη.


Ένα από τα πλέον εκλεκτά ενδιαφέροντα πνευματικά κέντρα της Παλιάς Αθήνας, επί πολλά χρόνια ήταν και το αγρόκτημα του ναυάρχου Κανάρη στην Κυψέλη, όπου οι διανοούμενοι επισκέπτες ήσαν μεν ολίγοι, αλλ’ εξαιρετικά εκλεκτοί, με πραγματικό περιεχόμενο και αξία.
Ας δώσουμε, πρώτα – πρώτα την εικόνα του ιστορικού αγροκτήματος που μεταβλήθηκε στα νεώτερα χρόνια, σε πολυανθρωποτάτη και πυκνοκατοικημένη, αθηναϊκή συνοικία που φτάνει, τώρα, ως τα Τουρκοβούνια, κι’ ακόμα σκαρφαλώνει στις πλαγιές τους, χωρίς κανείς να ξέρη που θα φτάση.


Ήταν κουρασμένος ο γέρο – ναύαρχος από την εξαιρετικά πολυκύμαντη και ένδοξη ζωή του όταν αποφάσισε (1860) ν’ αποτραβηχτή όχι μόνο απ’ το θόρυβο της πολιτείας αλλά και απ΄την πολυαγαπημένη του θάλασσα. Γι’ αυτό λοιπόν, διάλεξε την τοποθεσία και αγόρασε την μεγάλη έκταση επάνω στην οποία έχτισε και το μικρό αγροτικό σπιτάκι του που το υποθήκευσε στην Εθνική Τράπεζα.





Για το ενυπόθηκο δάνειο του Κανάρη περισώθηκε και το εξής ωραίο ανέκδοτο. Η Τράπεζα, τότε, για να κάμη τις πρέπουσες τιμές στον δοξασμένο ναύαρχο – που άρχισε τα’ ανδραγαθήματα του από μούτσος και έφθασε πρωθυπουργός της Ελλάδος – δεν θέλησε να τον υποβάλη στον κόπο να πάη στο συμβολαιογραφείο, για να υπογράψη το δανειστικό συμβόλαιο. Του έστειλε στο κτήμα του, τον συμβολαιογράφο της και το δικηγόρο της, που ήταν, τότε, ο νεαρός Νικόλαος Λεβίδης – υπουργός αργότερα και πρόεδρος της Βουλής – και ο ναύαρχος απόρησε γι΄αυτό και είπε :
- Μα γιατί να γίνει αυτός ο κόπος; Μπορούσα να έρθω εγώ κάτω!
- Τι λέτε κύριε Ναύαρχε! Η Τράπεζα το θεωρεί καθήκον της, διότι αν δεν υπήρχατε σεις, δεν θα υπήρχε, ούτε κράτος, ούτε Τράπεζα!





Μέσα, λοιπόν, στο αγρόκτημα αυτό, ο ναύαρχος έχτισε και το περισωζόμενο ως σήμερα εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων, όπου διατηρείται ακόμα και το «στασίδι» του, που δεν χρησιμοποιείται από κανέναν εκ των εκκλησιαζομένων, τιμής ένεκεν.





Δεχότανε, λοιπόν, πολύν κόσμο ο Κανάρης στο κτήμα του, ακόμα και όταν στα τελευταία του χρόνια έγινε πρωθυπουργός της Οικουμενικής Κυβερνήσεως στα 1877. Τακτικοί δε επισκέπται του, από τον κόσμο των γραμμάτων ήσαν ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, ο Αναστάσιος Βυζάντιος, ο Κωνσταντίνος Λεβίδης,- από το γειτονικό κτήμα του οποίου παρακινήθηκε ο ναύαρχος να ιδρύση και το δικό του αγρόκτημα – και μερικοί άλλοι κορυφαίοι λόγιοι και ποιηταί της εποχής εκείνης.


Ένας, όμως, από τους πιο ενθουσιώδεις θαυμαστάς του Κανάρη,υπέροχος βάρδος των κατορθωμάτων του στον απελευθερωτικό αγώνα του Εικοσιένα, ήταν ο Βαλαωρίτης.
Αυτός είχε συγκινηθεί εξαιρετικά, όταν πρωτογνώρισε τον Κανάρη στην Κέρκυρα (1863) και έκτοτε, όταν ο Επτανήσιος ποιητής που εξελέγη αργότερα και βουλευτής, ερχόταν στην Αθήνα, πήγαινε τακτικά στο κτήμα του Κανάρη, στην Κυψέλη, σαν φίλος και επισκέπτης του ναυάρχου.


Σε μια απ’ αυτές τις επισκέψεις του, την άνοιξη του 1876, ο μεγάλος εθνικός ποιητής, καθώς μιλούσε, στο περιβόλι, με τον ναύαρχο και τον άκουγε να του διηγήται τα μεγάλα γεγονότα και κατορθώματα του θαλασσινού αγώνος, τον ρώτησε από πού αντλούσε την δύναμί του και το ψυχικό του σθένος στις στιγμές που τολμούσε τις ηρωικές του πράξεις.


Ο Κανάρης, τότε, με το γαλήνιο ύφος του, το αγαθό του χαμόγελο και την μετριοφροσύνη του, απάντησε στις ερωτήσεις αυτές :
- Όλα παιδί μου, τα κατορθώνει η αγάπη προς την πατρίδα!


Όταν, το επόμενο έτος (1877) ανήγγειλαν στο Βαλαωρίτη τον αιφνίδιο θάνατο του Κανάρη (έπαθε συμφόρηση την νύχτα καθώς κοιμότανε στο κτήμα του και το πρωί τον βρήκανε να ψυχομαχάη στο κρεββάτι του) ο μεγάλος ποιητής ανέλαβε να γράψη το επιθανάτιο ποίημα του δοξασμένου πυρπολητή, αλλά πριν το γράψει, εχάραξε τα εξής χαρακτηριστικά λόγια:
«Είναι βαρύ το όνομα του Κανάρη. Είναι πολύ βαρύ και φοβάμαι πολύ μήπως, απ΄ τον πελώριο όγκο, κύψη τον αυχένα η ποίησις μου…..»


Πριν ξεψυχήσει ο ναύαρχος, ειδοποίησαν και τον Αναστάσιο Βυζάντιο που πήγε αμέσως στο αγρόκτημα, το πρωί της 2 Σεπτεμβρίου 1877 κι’ έγραψε ένα από τα ωραιότερα άρθρα του για τον ήρωα μπουρλοτιέρη.


Το μεσημέρι ο Κανάρης συνήλθε για λίγη ώρα. Ήταν η τελευταία αναλαμπή της ζωής πού σβυνε για πάντα.
Οι οικείοι και φίλοι του άρχισαν να ελπίζουν.
Σε λίγο, όμως, άρχισε πολύωρη η αγωνία του θανάτου και κατά τις 11 την νύχτα, ο ήρως κατεβλήθη.


Η μορφή του έμεινε άψυχη. Το χέρι του που έτρεπε εις φυγήν τόσους εχθρικούς στόλους, έπεσε ακίνητο. Ο γίγας των θαλασσών βυθιζόταν σιγά –σιγά στον αιώνιο ύπνο του, στην γαλήνη της ανυπαρξίας. Τα μάτια του τα φωτεινά έσβυσαν για πάντα…


Ακόμα έμεινε άναυδο και το στόμα του, απ’ το οποίο τόσες φορές, μέσα στα κύματα και στις φλόγες του πολέμου, βγήκε η βροντώδης κραυγή :


- Πασά, ο Κανάρης σε καίει.


Σημ 1. Προσπάθησα να κρατήσω να κρατήσω την ορθογραφία του κειμένου της εποχής, δεν το κατάφερα σε όλα.
Σημ 2. Το ποίημα και τα λόγια του Βαλαωρίτη, θα σας τα περάσω σε ένθετο κείμενο.
Σημ 3. Δεν γνωρίζω την πηγή της φωτογραφίας του σπιτιού του Κανάρη.
Σημ 4. Οι έγχρωμες φωτογραφίες είναι δικές μου και έχουν αναρτηθεί.


Θέλω να ευχαριστήσω πολύ τον κ. Πάνο Μαρκάκη, για το πολύτιμο αυτό αρχείο που μας έστειλε.


Σ.Χ.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Xenios για αυτό το μήνυμα:
justin (19-08-13)
  #2  
Παλιά 19-08-13, 17:13
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Το κείμενο του Βαλαωρίτη για το ποίημα του Κανάρη.

Εἶναι βαρὺ τὸ ὄνομα τοῦ Κανάρη, εἶναι πολὺ βαρὺ καὶ φοβοῦμαι μὴ ὑπὸ τὸν πελώριον ὄγκον κύψῃ τὸν αὐχένα ἡ ποίησίς μου. Ἀλλὰ πῶς νὰ μὴ ρίψω κι ἐγὼ μακρόθεν ἐπὶ τοῦ τάφου τοῦ ἀειμνήστου ἥρωος ὀλίγα νεκρολούλουδα, ἀφοῦ δὲν ηὐτύχησα ν᾿ ἀσπασθῶ τὴν στιβαρὰν χεῖρα του ἐγώ, ὅστις τὸν ἠγάπων μέχρι λατρείας;
Πέρυσι τὸν ἐπισκέφθην πολλάκις εἰς Κυψέλην καὶ ἠκροώμην αὐτοῦ διηγουμένου μετὰ παιδικῆς ἀφελείας τ᾿ ἀκατανόητα ἆθλα του... «Ὅλα, παιδί μου, ὅλα τὰ κατορθώνει ἡ πρὸς τὴν πατρίδα ἀγάπη», στερεοτύπως ἀπήντα εἰς ἐμὲ γέρων πυρπολητής, ὁσάκις συγκεκινημένος τῷ ἐξέφραζᾳ τὸν θαυμασμόν μου.
Ὅτε προσεκόλλησεν ἐπὶ τῆς ναυαρχίδος τοῦ αἱμοσταγοῦς Καραλῆ τὸ τρισένδοξον πυρπολικόν του, κατέβη δὲ εἰς τὴν μικρὰν λέμβον, ἔνθα ἐν ἀγωνίᾳ θανάτου τὸν ἐπρόσμενον οἱ γενναῖοι σύντροφοί του καὶ ἥτις εἶχε δεθῆ διὰ σιδηρᾶς ἁλυσίδας ἐπὶ τῆς κλίμακος τοῦ τρικρότoυ, ὁ Κανάρης διέταξε τὴν ἀπoμάκρυνσιν, φοβούμενoς μὴ αἱ αὐταὶ φλόγες συγκαταφάγουν Ὀθωμανοὺς καὶ Ἕλληνας. Ἀλλ᾿ ἡ λέμβος ὡς ἐὰν ἐκρατεῖτο ὑπὸ μυστηριώδους ἀφανοῦς δαίμονος, ἔμενεν ἀκίνητος, μὴ ὑπακούουσα εἰς τὴν πυρετώδη βίαν τῶν κωπηλατῶν. Τότε τῶν θαλασσῶν ὁ ἀπτόητος δεσπότης ἐνόησεν ὅτι ὁ δεσμὸς τῆς ἁλυσίδoς δὲν εἶχεν ἐντελῶς λυθῆ καὶ λαβὼν ἀταράχως τὸν πέλεκυν ἔκοψεν αὐτὸν καὶ ἀπεσπάσθη ὡς ἐκ θαύματος ἐκ τοῦ σημείου, ἔνθα ἐπέπρωτο μετ᾿ ὀλίγον νὰ τελεσθῇ μία τῶν φρικαλεωτέρων καὶ ἐνδοξοτέρων σκηνῶν τοῦ μεγάλου ἐθνικοῦ δράματος.
«Τὰ ὀλίγα δευτερόλεπτα, τὰ ὁποῖα ἐδαπανήθησαν ἐν τῷ ἀπρoσδοκήτῳ ἐκείνῳ συμβάντι, ἦσαν ἀρκετὰ νὰ ἐπιφέρουν τὴν καταστροφήν μας», μετ᾿ ἀπεριγράπτου μειδιάματος μοὶ ἔλεγεν ὁ Κανάρης.
«Οἱ Τοῦρκοι ἦσαν τόσοι, ὥστε, ἐὰν ἔπτυoν ἐπάνω μας, θὰ μᾶς ἔπνιγον ἀναμφιβόλως. Ἀλλ᾿ ὁ μεγαλοδύναμος Θεὸς δὲν τὸ ἐπέτρεψε καὶ μᾶς ἔσωσε, διότι ἐγνώρισε τὴν ψυχὴν τῶν δούλων του.
Ὁ θάνατος τοῦ Κανάρη ἐν ταῖς σημεριναῖς τοῦ Ἔθνους περιστάσεσιν εἶναι συμφορὰ ἀνεπανόρθωτος. Βεβαίως δὲν ἦτο δυνατὸν κατ᾿ ἐξαίρεσιν νὰ μείνῃ ἀθάνατος οὔτε γέρων ἐνενηκοντούτης ἤθελεν ἐπιχειρήσει ὅτι ἄλλοτε παίζων ἐξετέλει. Ἀλλ᾿ ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Κανάρη ἤστραπτεν ἀκόμη ζῶσα ἡ λάμψις τοῦ Ἱεροῦ Ἀγῶνος, διότι, παραδόξως, ὅλοι οἱ μεγάλοι τῆς Δύσεως ποιηταὶ ἐκ τῶν ἄθλων αὐτοῦ ἐνεπνεύσθησαν περισσότερον παρὰ ἐκ τῶν λοιπῶν ἡρωϊκῶν κατορθωμάτων τῆς Ἐπαναστάσεως. Ἐπεβάλλετο λοιπὸν ἀκόμη εἰς τὴν κοινὴν τοῦ κόσμου γνώμην ὁ θαλάσσιος ἥρως καὶ ἵστατο ἐν μέσῳ ἡμῶν ὡς μνημόσυνον αἰώνιον ἡμερῶν ἐνδόξων καὶ ὡς παράδειγμα ἀξιομίμητον εἰς τὰς παρούσας γενεάς. Ἀλλὰ διατὶ ἡ ἔκτακτος αὕτη τῶν ποιητῶν συμπάθεια ὑπὲρ τοῦ Κανάρη; ... Οὔτ᾿ ἐγὼ δὲν τὸ καταλαμβάνω. Ἴσως εἰς τὴν προτίμησιν ταύτην συνέτεινεν ὄχι ὀλίγον καὶ ἡ ἁρμονία τοῦ ὀνόματός του... Μὴ γελᾷς, φίλε, διότι εἶναι βέβαιον ὅτι ἡ ποίησις ἔχει πολλὰς τοιαύτας ἰδιοτροπίας καὶ μὴ ἀμφιβάλλῃς ὅτι, ὅσον καὶ ἂν δοξασθῶσι πολλὰ ὀνόματα, δὲν θὰ εὕρoυν εὔσχημον τοποθέτησιν ἐν τῷ στίχῳ.
Αὕτη εἶναι ἡ ταπεινή μου γνώμη.

Το ποίημα Κανάρης του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη

Τὴ νύχτα ποὺ παράδερνες μ᾿ ἕνα δαυλὶ στὸ χέρι
κ᾿ ἐσπιθοβόλεις κεραυνοὺς κ᾿ ἔφεγγες σὰν ἀστέρι,
ὅταν φτωχός, ἀγνώριστος, μικρός, χωρὶς πατρίδα
τὴ ματωμένη ἐπλεύρωσες, Κανάρη ναυαρχίδα,
ἂν ὅταν ἀνεπήδησες μὲ τὴν ὁρμὴ τοῦ στύλου
μέσα στὴ μαύρη τὴ σπηλιὰ τοῦ Καραλῆ τοῦ σκύλου,
κανένας μάντις σὤλεγε ὅτι θὰ νἄλθῃ ὥρα
νὰ ἰδῇς, Κανάρη, ἐλεύθερη τὴ δύστυχη τὴ χώρα,
πὤρρευ᾿ ἑτοιμοθάνατη, - ὅτ᾿ ἤθελες φωτίσει
μ᾿ αὐτὸ τ᾿ ἀστροπελέκι σου Ἀνατολὴ καὶ Δύση,
ὅτι θὰ γένῃς ζωντανὴ τοῦ Γένους σου σημαία,
ὅτι θὰ πᾶς μακρὰ μακρὰ νὰ φέρῃς βασιλέα,
καὶ χίλια δαφνοστέφανα ὁ κόσμος θὰ νὰ βάλῃ,
Κανάρη, στ᾿ ἀπροσκύνητο καθάριο σου κεφάλι,
ὅτι πρὶν πέσῃς κατὰ γῆς θὰ σοῦ δοθῇ κ᾿ ἡ χάρη
νὰ ἰδῇς νὰ λάμψῃ ἀνέλπιστο, παρήγορο δοξάρι
ὅπου ἐβασίλευε παληό, κατάπυκνο σκοτάδι,
ὅτ᾿ ἕνα Γένος σύψυχο τοῦ λάκκου σου τὸν ᾅδη
θὰ ἐδρόσιζε μὲ κλάμματα, ὁποὺ θὰ ν᾿ ἀνάβρανε
μέσ᾿ ἀπ᾿ τὰ φυλλοκάρδια του κι᾿ ἀθάνατα θὰ νἆναι,
ὅτι θὰ σκύψῃ ξέσκεπος ἐμπρὸς στὰ λείψανά σου,
νὰ σὲ φιλήσῃ ἐγκαρδιακά. Κανάρη, ὁ Βασιλιάς σου,
ἂν ἕνας μάντις τἄλεγε, ποιός, ἤθε᾿ τὸν πιστέψῃ;
Μόνος ἐσύ, ποὺ γνώριζες ὅτ᾿ εἴχανε φυτέψει
βαθειά, βαθειὰ στὰ σπλάγχνα σου τὰ χέρια τοῦ θεοῦ σου
βοτάνι παντοδύναμο, τροφὴ τοῦ κεραυνοῦ σου,
τὴν πίστη τὴν ἀκλόνητη στοῦ ἔθνους του τὴν τύχη...
Αὐτή, Κανάρη, πὤβαψε τὸν σιδερένιον πῆχυ
κι᾿ ἔδωσε στὸ καράβι σου χίλια φτερὰ νὰ τρέχῃ
σήμερα ποιὸς τὴν ἔχει;...
Ἄχ! δὲν τὸ πίστευα ποτέ!... Πέρυσι σ᾿ εἶδ᾿ ἀκόμα
συγνεφιασμένον, κάτασπρον στὸ φτωχικό σου στρῶμα,
σὰν κοιμισμένη θάλασσα σὲ ταπεινὸ ἀκρογιάλι
ὅπ᾿ ὀνειρεύεται κρυφὰ καμμιὰν ἀνεμοζάλη
γιὰ νὰ μουγκρίσῃ φοβερά..., καὶ σήμερα κουφάρι!...
Ἔγυρα τότε ἐφίλησα τ᾿ ἀνδρεῖα σου, Κανάρη,
τὰ λιοκαμμένα δάχτυλα κ᾿ ἔνιωσα κάθε ρώγα,
πὤβραζε μέσα κ᾿ ἔλαμπε μὲ τὴν παληά σου φλόγα.
Ἔτρεμα ἐμπρός σου, ἐδάκρυζα, μὤδωκες τὴν εὐχή σου,
μοῦ τίμησες τὸ μέτωπο μ᾿ ἕνα θερμὸ φιλί σου
καὶ μοὖπες, λιονταρόκαρδε. - «Μὴν κλαῖς, δὲ θὰ πεθάνω,
πρὶν ξανανειώσω μιὰ φορὰ καὶ πρὶν νὰ ξεθυμάνω».
Κι᾿ ἀπέθανες! κ᾿ ἐσβύστηκες!... Τὰ ριζιμιά, οἱ βράχοι
δὲν σκιάζονται γεράματα καὶ στοῦ βουνοῦ τὴ ράχη
ὁλόρθο μένει, ἀκλόνητο, χιλιόχρονο πρινάρι
καὶ μάχεται μὲ τὰ στοιχειά... Καὶ σὺ καὶ σύ, Κανάρη,
ποὖλθες στὴ γῆ θεόχτιστος κι᾿ ὀπ᾿ ὅταν ἐθωροῦσε
τὸ χιόνι στὸ κεφάλι σου κανεὶς π᾿ ἀσπροβολοῦσε,
ἐπίστευεν ὅτ᾿ ἔβλεπε τὸν Ὄλυμπο ἐμπροστά του
μὲ τὴν ἀθανασία του, μὲ τὴν παλληκαριά του,
ἐσὺ σωριάζεσαι μὲ μιᾶς;... Μέσα στὰ χώματά σου
θὰ καταπιάσῃ ἡφαίστειο ἢ θὰ σβηστῇ ἡ φωτιά σου;...
Κατάρ᾿ ἀκατανόητη, ἄσπλαγχνη, μαύρη μοίρα
νἆν᾿ οἱ νεκροί μας ἄφθαρτοι, νἆν᾿ ἡ ζωή μας στείρα.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Xenios για αυτό το μήνυμα:
justin (19-08-13)
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 14:12.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.