Στρατηγικά φέουδα...
Του Κωνσταντινου Ζουλα
Επιτέλους το ΠΑΣΟΚ αρχίζει και διατυπώνει συγκεκριμένη άποψη για τις ΔΕΚΟ. Η σκιώδης υπουργός Οικονομίας κ. Λούκα Κατσέλη διευκρίνισε ότι η αξιωματική αντιπολίτευση ουδόλως τάσσεται κατά των αποκρατικοποιήσεων. Yπό προϋποθέσεις, μάλιστα, συζητά και τις ιδιωτικοποιήσεις. Με έναν όρο όμως: Στις ΔΕΚΟ που θεωρούνται στρατηγικής σημασίας για το ΠΑΣΟΚ και τη χώρα, το κράτος να διατηρήσει τον «δημόσιο έλεγχο» των εταιρειών. Nα έχει, δηλαδή, όπως είπε «το πάνω χέρι» για όλες τις μείζονες αποφάσεις των διοικήσεών τους.
Η κ. Κατσέλη έφερε και παραδείγματα. Ως στρατηγικής σημασίας ΔΕΚΟ, το ΠΑΣΟΚ δεν εννοεί μόνον τον ΟΤΕ και τη ΔΕΗ, αλλά και τα λιμάνια και την Ολυμπιακή Αεροπορία. Κατανοητό, αλλά έχω μία απορία: Ολες αυτές οι επιχειρήσεις γιατί ονομάζονται εδώ και χρόνια προβληματικές; Μήπως ακριβώς γιατί ο δημόσιος έλεγχος απέτυχε παταγωδώς, διαχρονικώς και διακομματικώς;
Για λόγους οικονομίας ας εξετάσουμε μόνον το παράδειγμα της Ολυμπιακής. Δημόσιος δεν ήταν ο έλεγχος όταν η εκάστοτε κυβέρνηση ασκούσε δήθεν κοινωνική πολιτική και μοίραζε αφειδώς μειωμένα εισιτήρια αδιαφορώντας για τη βιωσιμότητα της Ο.Α.; Δημόσιοι δεν ήταν οι ελεγκτές που ουδέποτε κατήγγειλαν τα κόμματα, όταν αρνούνταν
να πληρώσουν τις χιλιάδες μετακινήσεις των ψηφοφόρων τους; Διορισμένη και δημόσια δεν ήταν η διοίκηση της Ο.Α. όταν χαρίζονταν σκανδαλώδη προνόμια στους συνδικαλιστές της; Και τέλος, δημόσιοι δεν ήταν οι λόγοι που επικαλούνταν πάντα οι κυβερνώντες, για να υποχρεώνουν την Ολυμπιακή να πετά συχνότερα στις προεκλογικές τους περιφέρειες ή και «ναυλώνοντας» μόνοι τους ακόμη και ολόκληρα επιβατικά αεροσκάφη, επειδή το φάλκον το είχε πάρει άλλος υπουργός;
Θα συμφωνεί –θέλω να πιστεύω– η κ. Κατσέλη, ότι όλα αυτά και άλλα πολλά που ο δημόσιος έλεγχος όχι μόνον δεν απέτρεψε, αλλά ενίοτε συγκάλυψε, οδήγησαν την Ολυμπιακή και τις άλλες ΔΕΚΟ στη σημερινή τους κατάσταση. Θα συμφωνεί επίσης και στον λόγο. Τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η Ν.Δ. ουδέποτε άσκησαν οποιονδήποτε δημόσιο έλεγχο στις ΔΕΚΟ, αφού ανέκαθεν τις αντιμετώπιζαν ως κομματικά τους φέουδα, βολεύοντας σε αυτές όχι μόνον τα δικά τους παιδιά, αλλά και τις διοικήσεις «τους», προκειμένου ουδείς εντέλει να ελέγχεται. Ως εκ τούτου, ο μόνος τρόπος να συμφωνήσω με την κ. Κατσέλη για την ανάγκη «παραμονής των ΔΕΚΟ υπό δημόσιο έλεγχο» είναι αν προσθέσει και τη φράση «χωρίς οποιαδήποτε ανάμειξη και εμπλοκή του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος». Επειδή όμως αδυνατώ να πιστέψω ότι αυτό μπορεί να γίνει σύντομα στην Ελλάδα, τείνω να προτιμήσω οποιαδήποτε άλλη εξέλιξη στην τύχη των ανέλεγκτων επί χρόνια ΔΕΚΟ…
Καθημερινή
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
|