Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase. H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη. |
|
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
#1
|
#2
|
|
||||
Χωρίς το φόβο δεν έχει αξία κανένα ρίσκο που παίρνεις στη ζωή σου.
Ο πόνος και ο φόβος προστατεύει από την εξάλειψή του το ανθρώπινο γένος απ' αρχής κόσμου.
__________________
Για λόγους οικονομίας έσβησε το φως στο τούνελ... |
#3
|
|
||||
Συμφωνώ με τον αρχαίο σοφό ότι ο έλεος και ο φόβος είναι δύο από τα τραγικότερα συναισθήματα του ανθρώπου. Η τραγικότητα του φόβου έγκειται ακριβώς στον παραπάνω προβληματισμό του pero. Στο ότι η ίδια η ανθρώπινη φύση δε μας επιτρέπει να παραδεχτούμε τους φόβους μας, να τους κοιτάξουμε στα μάτια και να τους ξορκίσουμε. Τους κρύβουμε, ασυνείδητα ίσως, ακόμα κι απ' τον ίδιο μας τον εαυτό με αποτέλεσμα τη διαιώνιση ακόμα και τον υποτροπιασμό τους. Για το αν ο άνθρωπος έχει την ικανότητα να αξιοποιήσει τους φόβους του θετικά έχω κάποιες αμφιβολίες. Το να μπορέσει να ζήσει μαζί τους αρμονικά μοιάζει πιο εφικτό και σίγουρα είναι ένα βήμα. |
#4
|
|
||||
Κλείνουμε το αυτοκίνητο μας και του βάζουμε συναγερμό και άλλη ασφάλεια από τον φόβο της κλοπής. Δεν τρέχουμε με 250 χιλιόμετρα σε ένα κακό δρόμο γιατί φοβάμαστε με μετωπική σύγκρουση. Δεν μετράμε τον μισθό που πήραμε στον δρόμο, από τον φόβο του πορτοφολά. Δεν κάνουμε καταχρήσεις ή κάνουμε δίαιτα από το φόβο της ζωής μας. Χιλιάδες περιπτώσεις που ο φόβος δρα καταλυτικά στην ζωή μας και μας βοηθάει να κάνουμε το σωστό. Ο φόβος προκαλεί αυτοσυντήρηση, ζούμε μαζί του αρεστά. Η λαϊκή σοφία λέει ότι ο φόβος φυλάει τα έρμα (έρημα) και αυτό τα λέει όλα.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου, μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα |
#5
|
|
||||
Μια φιλη μου ψυχολογος μιλουσε για αξιοποιηση του φοβου και πως μπορει να γινει οδηγος αλλα δεν καταλαβα ετσι οπως τα ελεγε. Μαλλον εννοουσε οτι ο φοβος σε προκαλει να τον νικησεις αλλα δεν ειμαι σιγουρος
__________________
Υπάρχουν σε όλα δύο απόψεις... Αυτή που λέω εγώ, και η σωστή! |
#6
|
|
||||
Ας πούμε, το φόβο του ερωτευμένου μην εγκαταλειφθεί, το φόβο του γονιού μην πάθει τίποτα το παιδί του, το φόβο του οικογενειάρχη μήπως δεν ανταποκρίνεται όπως πρέπει στις υποχρεώσεις του, το φόβο ότι δεν είμαστε πια αρεστοί, το φόβο του τέλους. Μπορεί πάλι να είμαι μόνο εγώ που νιώθω τέτοιους φόβους, οπότε πάσο ... |
#7
|
|
||||
Αν αυτούς τους φόβους τους καταχωνιάσεις, θα τους βρεις μπροστά σου.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου, μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα |
#8
|
|
||||
Θα έλεγα ότι τα παραπάνω δεν αποτελούν 'φόβους' αλλά 'φοβίες' και η διαφορά τους είναι ότι ο φόβος , στηρίζεται στην λογική.Δηλαδή είναι η τάση μας να θέλουμε να αποφύγουμε αυτό που λογικά θα συμβεί αν κάνουμε ή δεν κάνουμε. Η φοβία, έχει ψυχολογικά αίτια και είναι προιόν ανασφάλειας. Δεν πιστεύω πως υπάρχει βαθύτερος ή επιφανειακός φόβος αλλά αιτιολογημένος και μη.
__________________
Αν ξεχάσεις το παρελθόν,είσαι υποχρεωμένος να το ξαναζήσεις |
#9
|
|
||||
Μπορεί να υπάρχουν βαθύτεροι φόβοι, φοβίες τις ονομάζει ο quantum, καταχωνιασμένοι μέσα μας, αλλά το θέμα είναι να τους βγάλουμε στην επιφάνεια, να τους καταλάβουμε.
Όταν κινούμαστε από το αίσθημα της αυτοσυντήρησης και δεν μετράμε τον μισθό μας στην λαϊκή, αξιοποιούμε τον φόβο αλλά όχι συνηδειτά (πάντα). Όλοι οι φόβοι και οι φοβίες κατα μία έννοια στηρίζονται στην λογική, αλλά εκδηλόνονται ενάντια σε αυτήν πολλές φορές. Το θέμα είναι οτι κατανοώντας τους μύχιους φόβους μας, κάνουμε το πρώτο βήμα για να τους νικήσουμε - εκμεταλευτούμε, κάτι που δεν είναι πάντα εύκολο ή εφικτό. Από την άλλη, η τρεμούλα που μπορεί να σε πιάνει πριν ξεκινήσει η μάχη μπορεί να στηρίζεται στη λογική, όμως σε έναν αγώνα ή μια θεατρική παράσταση υπάρχει λογική να σε πιάνει τρεμούλα; Όλοι λένε πως αυτος ο φόβος είναι παρελθον ότα ξεκινάει η παράσταση, ή ο αγώνας, ή η μάχη. Όμως αυτό ο φόβος είναι που μπορεί να σε βοηθήσει να προετοιμαστείς σωστά ή απλά να σου λυθούν τα γόνατα και να μην ξεκινήσεις ποτέ. Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη pero : 21-11-08 στις 12:49 |
#10
|
|
||||
|
#11
|
|
||||
Όλοι είμαστε, λίγο ή πολύ
__________________
Αν ξεχάσεις το παρελθόν,είσαι υποχρεωμένος να το ξαναζήσεις |
#12
|
|
||||
...κάπου είχα διαβάσει πριν πολλά πολλά χρόνια, (Κρισναμούρτι) για την αμφίδρομη σχέση - συνύπαρξη - παράλληλη συν-ενέργεια (σε διαφορετικό όμως επίπεδο, κάτι σαν ισόγειο - υπόγειο ''κινούν ρεύμα'') του φόβου και της ελπίδας. Για ό,τι φοβόμαστε, κάπου βαθύτερα ελπίζουμε να μην γίνει (αυτό που φοβόμαστε). Για ό,τι ελπίζουμε, (κάπου ενδόμυχα) φοβόμαστε μην τύχει και δεν γίνει αυτό που ελπίζουμε.
Θυμίζει τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, με την κορώνα και τα γράμματα, (φόβοι και ελπίδες) να εναλλάσσονται στο συνειδητό, ως κυρίαρχοι του παιχνιδιού. Μπροστά σε αυτό το γιν - γιανγκ, πρότεινε για όποιον θέλει να ξεφύγει από (κάποιον) φόβο, να πάψει να ελπίζει (στον αντίστοιχο αντίποδα). Με αυτήν την μερικά ορθή φιλοσόφηση, δίνονται κάποιες λύσεις. Δυστυχώς όμως, απενεργοποιώντας αδιάκριτα όλους τους ενοχλητικούς φόβους μέσω της κατάργησης των ''αντίποδων'' ελπίδων, αδρανοποιεί (για να μην πω νεκρώνει) την ίδια την ψυχή και το λειτουργικό (λογισμικό της ), το συναίσθημα. Μη φοβούμενος και μη ελπίζοντας, ο άνθρωπος (κατά τη γνώμη μου) δεν ελευθερώνεται. Αποδεσμεύεται μερικώς, αλλά αυτό δεν είναι ούτε πανάκεια, ούτε και φυσική κατάσταση ως αδιαφορία (αν συνοδεύεται με απαξίωση αρχών που αξίζει κάποιος να ελπίζει, και γιατί όχι, ακόμη και να φοβάται = σέβεται). Μάλλον είναι προτιμότερη η ορθή στόχευση - επαναστόχευση – επαναπροσδιορισμός αυτών των ψυχικών λειτουργιών, επανατοποθέτηση στην σωστή τους (ψυχωφελή) βάση… Και για να χρησιμοποιήσω την προαναφερθείσα από εσάς, εύστοχη ορολογία, περί του διαχωρισμού του φόβου από τις φοβίες, όσο χρησιμοποιούμε τον φόβο λογικά, ξεφεύγουμε από τις φοβίες, και συγχρόνως, όσο χρησιμοποιούμε την ελπίδα λογικά, πάλι ξεφεύγουμε από απραγματοποίητες ελπίδες, ώστε με αυτά τα δύο μοναδικά για τον ‘’λογικό’’ άνθρωπο εργαλεία, να δομείται για τον ίδιο και την κοινωνία ένας κόσμος βατά καλύτερος, μη φανταστικός ή καλύτερα, φαντασιόπληκτος (είτε είναι αυτός γεμάτος από ανυπόστατες φοβίες ή άστατες, άπιαστες ή ακόμη (αλοίμονο) ανούσιες - ψυχοβλαβείς ελπίδες).
__________________
http://users.otenet.gr/~mystakid |
#13
|
|
||||
__________________
Υπάρχουν σε όλα δύο απόψεις... Αυτή που λέω εγώ, και η σωστή! |
#14
|
|
||||
Ήταν μια άλλη εκδοχή του ίδιου θέματος, που καλά κάνει και είναι ξεχωριστή.
Κακώς ξέφυγε η κουβέντα σε δυσνόητες έννοιες, θεωρώ ότι μπορούμε να κάνουμε πιο βατή την συζήτηση μας.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου, μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα |
Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες) | |
|
|