Η ελιά!

[purple anemone]

Το θέμα ήταν

"Μια γέρικη ελιά έχει πολλά να διηγηθεί. Μπορείς να τη βοηθήσεις; Στο χώρο που ακολουθεί να καταγράψεις όσα φαντάζεσαι ότι θα έλεγε στους ανθρώπους - αν είχε τη δυνατότητα"

και μπήκε σε τεστάκι της Δ' δημοτικού.

Επειδή η περιγραφή της Woopy χαρακτηρίστηκε από τη δασκάλα ως "πρωτότυπη" είπα να τη μοιραστώ μαζί σας.
Χαριτωμένο...

---

Γεια σας, είμαι μια γέρικη ελιά που ζω εδώ πέρα 222 χρόνια.
Κάθε μέρα στο τέλος του φθινοπώρου έρχονται για ράβδισμα, την ώρα που εγώ τρώω ή κοιμάμαι.
Μέρα με τη μέρα, βγαίνουν καινούργια παιδιά. Έχω κουραστεί να προσέχω τόσα πολλά παιδιά. Τα νεογέννητα είναι στο κάτω μέρος, τα άλλα στον παιδικό σταθμό λίγο πιο πάνω, τα άλλα στο σχολείο στη μέση, οι έφηβοι λίγο πιο επάνω και τέλος, πάνω οι πιο μεγάλοι οι σπουδαστές στην κορυφή.
Η καλύτερη στιγμή της ημέρας είναι όταν έρχονται τα λεωφορεία (δηλαδή οι ραβδιστές) και παίρνουν τα παιδιά για το σχολείο, και εγώ μένω μόνο με τα μωρά. Μετά από τέσσερις ώρες έρχεται το λεωφορείο των μικρών, μετά από δυο ώρες έρχονται του σχολείου, μετά από μια ώρα των εφήβων και μετά από πέντε ώρες του πανεπιστημίου.
Αυτό γίνεται κάθε μέρα. Τα Σαββατοκύριακα κατά τις δώδεκα το πρωί έχουν χορωδία (δηλαδή έρχονται τα πουλιά και κελαϊδάνε). Το απόγευμα παίζουν παζλ.
Αυτό γίνεται εδώ και διακόσια είκοσι δύο χρόνια. Αυτά τα πράγματα θέλουν υπομονή, υπομονή, υπομονή και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε!!!

----

[pazo]

Δώσε της 222 φιλιά...

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από purple anemone Μέρα με τη μέρα, βγαίνουν καινούργια παιδιά.

Εξαιρετικός παραλληλισμός. Καθαρά λογοτεχνικός, αποδεικνύει ότι το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει