Παρόμοια με το Διαδίκτυο η δομή του εγκεφάλου

[Xenios]

Έρευνα αποκαλύπτει πώς διασυνδέονται οι νευρώνες μεταξύ τους και πώς από εκεί ορίζεται η συμπεριφορά.

Σύμφωνα με τη νέα αυτή μελέτη, ο εγκέφαλος μοιάζει με ένα εκτεταμένο δίκτυο, όπως το Ίντερνετ. Το συμπέρασμα αυτό έρχεται σε αντίθεση με παλαιότερες επιστημονικές θεωρίες για την εγκεφαλική δομή. Μία νέα τεχνική που παρακολουθεί τα εγκεφαλικά σήματα και το πώς αυτά μεταφέρονται σε μικρές περιοχές του εγκεφάλου, έχει αποκαλύψει συνδέσεις ανάμεσα σε κέντρα που σχετίζονται με το στρες, την κατάθλιψη και την όρεξη. Η έρευνα που δημοσιεύτηκε από την Εθνική Ακαδημία Επιστημών της Μεγάλης Βρετανίας μπορεί να οδηγήσει στην πλήρη χαρτογράφηση του νευρικού συστήματος. Ο Λάρυ Σουάνσον και ο Ρίτσαρντ Τόμσον από το Πανεπιστήμιο της Ν. Καλιφόρνια πραγματοποιώντας πειράματα σε ποντίκια παρακολούθησαν την πορεία μοριακών «ιχνηλατών» σε εγκεφαλικά σημεία που σχετίζονται με την απόλαυση και την ανταμοιβή. Η πορεία τους κατέδειξε τέσσερα επίπεδα συνδέσεων. Αν ο εγκέφαλος είχε ιεραρχική δομή, παρόμοια με αυτή μίας εταιρείας, όπως πίστευε για πολύ καιρό η νευρολογία, το διάγραμμα θα καταδείκνυε ότι η κίνηση ξεκινούσε από την περιφέρεια για να καταλήξει σε κάποιο κέντρο. Αντίθετα, τα πειράματα φανέρωσαν κινήσεις ανάμεσα σε διαφορετικές περιοχές που μέχρι πρότινος δεν ήταν γνωστό ότι υπήρχε μεταξύ τους επικοινωνία. Αυτού του είδους η δομή ταιριάζει καλύτερα με αυτή του Ίντερνετ.

Γεγονός είναι ότι η υπόθεση για μία τέτοιου είδους διασύνδεση στον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου υπήρχε εδώ και αρκετό καιρό αλλά δεν είχε στοιχειοθετηθεί με πειράματα. Σύμφωνα με τον καθηγητή Σουάνσον, «είναι εντυπωσιακό το πόσο η σημερινή νευροεπιστήμη ορίζεται από το «ιεραρχικό μοντέλο», του οποίου οι ρίζες φτάνουν στο 19ο αιώνα, ειδικά στη νευρολογία. Το θέμα είναι, όμως, ότι τα συμπεράσματα που καταλήγουμε, επιβεβαιώνονται για πρώτη φορά». Όπως υποστηρίζει ο κ. Σουάνσον, η εργασία τους αποκαλύπτει ένα πολύ μικρό κομμάτι της χαρτογράφησης της λειτουργίας του εγκεφάλου και του δικτύου των νευρώνων. «Αυτήν τη στιγμή, δεν έχουμε ιδέα που μπορούμε να φτάσουμε, αλλά θεωρώ ότι η ακριβής αναλογία είναι αυτή της αποκωδικοποίησης του ανθρώπινου DNA: αποτελεί αυτήν τη στιγμή το θεμέλιο λίθο για τη σύγχρονη βιολογία, παρά το γεγονός ότι δεν έχει επέλθει ακόμη η κατανόηση της σημασίας της για την ανθρωπότητα».

kathimerini.grμε πληροφορίες από bbc.com

[tertios]

O άνθρωπος υπήρξε πάντα ο μικρόκοσμος της Δημιουργίας, το πρότυπο της εν εξελίξει ύπαρξης.

Επομένως η προαναφερόμενη ανακάλυψη θάπρεπε να είναι αναμενόμενη, κατα κάποιο τρόπο.

Το πρόβλημα παραμένει στην νοηματοδοσία και χρήση αυτού του θαύματος. ΄Οπως διδαχτήκαμε απο τα φυτα, τον τρόπο μεταβολής των ανόργανων ουσιων σε οργανικές, απο τα έντομα τον τρόπο πρόσληψης εικόνων (μάτι μύγας π.χ.) ή απο τους γλάρους και τις πάπιες τον τρόπο πτήσης και προσγείωσης ( ή προσθαλάσσωσης ή προσνήωσης) , για να αναφέρω μικρά και ελάχιστα παραδείγματα, ίσως έτσι πρέπει να αντιμετωπίσουμε τη λειτουργία της ανθρώπινης φύσης με ένα ερώτημα θεμελιακό: Τι νόημα έχει ο άνθρωπος, άν δεν είναι πραγματικά "πάν μέτρον" ;