Πέθανε στα 89 του χρόνια ο «λογοτέχνης» του γαλλικού σινεμά Ερίκ Ρομέρ

[Nelly]

Γνήσιος εκπρόσωπος της Νouvelle Vague, ο Ερίκ Ρομέρ κατέγραψε με λιτότητα και ρεαλισμό την καθημερινότητα .


Ο Ερίκ Ρομέρ με το βραβείο που του απενεμήθη το 2001 στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Βενετίας για το σύνολο της προσφοράς του (ΑΡ/CLΑUDΙΟ ΗΟΝΟRΑΤΙ)

Σε ηλικία 89 ετών άφησε χθες την τελευταία του πνοή στο Παρίσι ο γάλλος σκηνοθέτης Ερίκ Ρομέρ, όπως ανακοίνωσε η στενή συνεργάτις του Μαργκαρέτ Μενεγκόζ, παραγωγός της εταιρείας Films du Losange. Η καριέρα αυτής της εμβληματικής φυσιογνωμίας του γαλλικού σινεμά, που γεννήθηκε στις 4 Απριλίου του 1920 και σκηνοθέτησε περισσότερες από 25 ταινίες, άρχισε... από τη θεωρία. Μαζί με τους Ζαν Λυκ Γκοντάρ, Φρανσουά Τρυφό και Κλοντ Σαμπρόλ, ο Ρομέρ ανήκε στους εμπνευστές των «auteurs», των μετέπειτα σκηνοθετών οι οποίοι στα χρόνια της δεκαετίας του 1950 υπήρξαν κριτικοί των «Cahiers du Cinema» («Κινηματογραφικά τετράδια») και αμφισβήτησαν το κυρίαρχο κινηματογραφικό κατεστημένο, προτού περάσουν στη σκηνοθεσία με το κίνημα της Νouvelle Vague.

Ηδη από το 1950 ο Ρομέρ σκηνοθετούσε ταινίες μικρού μήκους. Το 1959 υπέγραψε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, «Στο ζώδιο του Λέοντα». Το άστρο του ως μεγάλης δύναμης του γαλλικού κινηματογράφου άρχισε να ανατέλλει στα τέλη της δεκαετίας του 1960, με ταινίες όπως οι «Μια νύχτα με τη Μοντ» (1969), «Το γόνατο της Κλαίρης» (1970) και «Ερωτας το απόγευμα» (1972).

Το 1981 η «Γυναίκα του αεροπόρου» σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας σειράς ταινιών του Ρομέρ με γενικό τίτλο «Κωμωδίες και παροιμίες»: «Τέλειος γάμος» (1982), «Η Πολίν στην πλαζ» (1983), «Νύχτες με πανσέληνο» (1984), «Πράσινη αχτίδα» (1986, Χρυσός Λέων στο Φεστιβάλ Βενε τίας), «Ο φίλος της φίλης μου» (1987). Ενα νέο τετράπτυχο, εκείνο των «Εποχών», απασχόλησε τον σκηνοθέτη κατά την αμέσως επόμενη δεκαετία, οι τέσσερις εποχές, τα τέσσερα κεφάλαια που συνθέτουν ένα έτος και που κατά μια έννοια συμπληρώνουν τον κύκλο μιας ζωής: «Ιστορίες του χειμώνα», «Ιστορίες της άνοιξης», «Ιστορίες του καλοκαιριού» και «Ιστορίες του φθινοπώρου».

Βασίζοντας τα σενάριά του στις λογοτεχνικές παραδόσεις του μύθου και της παραβολής, ο Ρομέρ κατέγραφε με οικονομία και ρεαλισμό, αφηγηματική λιτότητα και καθαρότητα τις πιο συγκινητικές ιστορίες της καθημερινότητας εστιάζοντας στην ψυχολογία των ηρώων και στις μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά. Εκτός από σκηνοθέτης και θεωρητικός του κινηματογράφου, είχε και ένα πλήθος άλλων ιδιοτήτων, όπως αυτές του καθηγητή Φιλολογίας, του δοκιμιογράφου, του θεατρικού συγγραφέα και του καθηγητή Ιστορίας του Κινηματογράφου στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού.

Παρά την προχωρημένη ηλικία του, ο Ρομέρ παρέμενε μέχρι πρότινος ενεργός. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι το 2007 και ενώ είχε ολοκληρώσει το «κύκνειο άσμα» του, το βουκολικό δράμα εποχής «Les amours d΄ Αstree et de Celadon», δήλωνε ότι είχε έρθει πλέον ο καιρός να συνταξιοδοτηθεί. Ας σημειωθεί, τέλος, ότι στην προτελευταία ταινία του, «Τριπλός κατάσκοπος», ένα ψυχολογικό δράμα με κατασκοπευτικό φόντο, πρωταγωνιστούσε η Κατερίνα Διδασκάλου.

Πηγή: Το Βήμα