Έφυγε η Σπεράντζα Βρανά

[Xenios]

Έφυγε πριν από λίγο η δημοφιλής ηθοποιός του ελληνικού κινηματογράφου Σπεράντζα Βρανά. Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι στις 6 Φεβρουαρίου 1932 (κατά άλλους 1926) και το πραγματικό της ονοματεπώνυμο είναι Ελπίδα Χωματιανού. Έγραψε αρκετά βιβλία, με σπουδαιότερο το αυτοβιογραφικό "Τολμώ". Τον τελευταίο καιρό αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας.

[varthol]

Να ζησουμε να την θυμωμαστε απο την ερμηνεια της στην "Καλπικη λιρα" με τον αξεχαστο Φωτοπουλο...ΙΣΤΟΡΙΑ...

[Naias]

Αρχική Δημοσίευση από varthol Να ζησουμε να την θυμωμαστε απο την ερμηνεια της στην "Καλπικη λιρα" με τον αξεχαστο Φωτοπουλο...ΙΣΤΟΡΙΑ...

...

[Xenios]

[Xenios]

Σιγά σιγά η γενιά των πηγαίων ταλέντων, των μη διαμορφωμένων από το star system, των ανθρώπων που γεννήθηκαν έτσι και δεν έγιναν από μια τυχαία συμμετοχή τους σε ένα σήριαλ, φεύγει.

Μαζί τους φεύγει η γενιά που πρόσφερε απλόχερα, γέλιο συγκίνηση, χαρά, κλάμα, σε εκατομμύρια Έλληνες, στις δύσκολες μεταπολεμικές εποχές.

Όσοι προλάβαμε να δούμε στο σανίδι, έναν Χορν, μια Λαμπέτη, μια Καρέζη, και έναν Λογοθετίδη, έναν Φωτόπουλο και έναν Αυλωνίτη, μια Βασιλειάδου και μια Βλαχοπούλου, έναν Κατράκη και έναν Αλεξανδράκη.

Όσοι είδαμε σε ένα αρχαίο θέατρο μια Κατσέλη και μια Συνοδινού (που να της χαρίζει ο θεός χρόνια), ένα Νέζερ και έναν Ζερβό, μια Παξινού και ένα Μινωτή, θα πρέπει να μην μπορεί να μας γεμίζει σήμερα κανείς.

Ο Αυλωνίτης δεν χρειάστηκε να πάει σε καμιά δραματική σχολή, για να χαρίζει γέλιο, μόνο με τις γκριμάτσες του.

Ευτυχώς έχουμε τις ταινίες του Τζαβέλα, με τις μοναδικές ερμηνείες των πιο πολλών ηθοποιών. Έχουμε και τις ταινίες των μεταγενέστερων δημιουργών, όχι όλες ποιοτικές, αλλά ο μεγάλος πηγαίος ερμηνευτής ήταν πάντα εκεί, άσχετα αν είχε δεύτερο ή τρίτο ρόλο.

Δείτε για παράδειγμα, τη ηθογραφική ταινία Λατέρνα Φτώχεια και Φιλότιμο. Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο ρόλο, οι ερμηνείες σε μάγευαν. Οι ατάκες του έξυπνου σεναρίου, έπεφταν βροχή. Όμως ο Σακελάριος που την δημιούργησε (σενάριο και σκηνοθεσία), ομολόγησε χρόνια αργότερα, ότι οι μισές ατάκες, βγήκαν από τους ερμηνευτές.
Αν είχατε την τύχη να δείτε Αυλωνίτη και Βασιλειάδου στο θέατρο, θα βλέπατε ότι το σενάριο πήγαινε σύμφωνα με την ανταπόκριση του κόσμου.

Η αξέχαστη Σπεράντζα Βρανά, ήταν ένα από τα πηγαία ταλέντα της εποχής. Χόρευε τραγουδούσε και έπαιζε. Το ίδιο δεν έκανε ο Φωτόπουλος και ο Αυλωνίτης; Το ίδιο δεν έκανε ο Χορν και η Καρέζη;

Είχε διαφορά ο Χορν, ο για μένα κορυφαίος ηθοποιός, όταν έπαιζε δράμα ή κωμωδία; Σακελάριο ή Σαίξπηρ;
Είχε διαφορά η Καρέζη όταν έπαιζε το Δεσποινίς Διευθυντής ή την Μήδεια; Σπουδαία και μοναδική και στα δύο είδη.
Πριν 2-3 χρόνια, στο Ηρώδειο είχε ανέβει το τρίτο μέρος της Ορέστειας του Αισχύλου, τις Ευμενίδες, με τον ρόλο της Θεάς Αθηνάς, την Άννα Συνοδινού. Ήμουν στα ψηλά σκαλοπάτια και σχεδόν δεν καταλάβαινα τι έλεγαν οι άλλοι ηθοποιοί. Όταν ήρθε η σειρά της Συνοδινού, τα γράμματα έφταναν ένα ένα στ’ αυτιά μου, ξεκάθαρα σαν καμπάνες, με όλη την μουσικότητα που έχει η Ελληνική γλώσσα.
Η γενιά εκείνη φεύγει και μας αφήνει μια τεράστια κληρονομιά, αλλά και πάρα πολύ ορφανούς….

Σ.

[purple anemone]

Αρχική Δημοσίευση από Xenios Η γενιά εκείνη φεύγει και μας αφήνει μια τεράστια κληρονομιά, αλλά και πάρα πολύ ορφανούς…. Σ.

Ορφανεύουν ταυτόχρονα το χιούμορ μας, ο αυθορμητισμός μας, η γνησιότητά μας... ένας πολιτισμός ολόκληρος...