Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Επιστήμη & Εκπαίδευση > Φιλοσοφία
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 29-09-06, 12:29
Το avatar του χρήστη Fredy
Fredy Ο χρήστης Fredy δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 20-11-18 21:17
Φύλο: Άντρας
Κατεύθυνση της Σκέψης στην Φιλοσοφική Αναζήτηση

Eνας άθεος καθηγητής της φιλοσοφίας συζητά με έναν φοιτητή του, για την σχέση μεταξύ επιστήμης και πίστης στον Θεό.
Καθηγητής: Λοιπόν, πιστεύεις στον Θεό;
Φοιτητής: Βεβαίως, κύριε.
Καθ.: Είναι καλός ο Θεός;
Φοιτ.: Φυσικά.
Καθ.: Είναι ο Θεός παντοδύναμος;
Φοιτ.: Ναι
Καθ.: Ο αδερφός μου πέθανε από καρκίνο παρότι παρακαλούσε τον Θεό να τον γιατρέψει και προσευχόταν σε Αυτόν. Οι περισσότεροι από εμάς θα προσπαθούσαν να βοηθήσουν αυτούς που έχουν την ανάγκη τους. Πού είναι η καλοσύνη του Θεού λοιπόν;
Φοιτ.: ...
Καθ.: Δεν μπορείς να απαντήσεις, έτσι δεν είναι; Ας ξαναρχίσουμε μικρέ μου. Είναι καλός ο Θεός;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Είναι καλός ο διάβολος;
Φοιτ.: Όχι.
Καθ.: Ποιος δημιούργησε τον διάβολο;
Φοιτ.: Ο...Θεός...
Καθ.: Σωστά. Πες μου παιδί μου, υπάρχει κακό σ' αυτόν τον κόσμο;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Το κακό βρίσκεται παντού, έτσι δεν είναι; Και ο Θεός έπλασε τα πάντα, σωστά;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Άρα λοιπόν ποιος δημιούργησε το κακό;
Φοιτ.: ...
Καθ.: Υπάρχουν αρρώστιες; Ανηθικότητα; Μίσος; Ασχήμια; Όλα αυτά τα τρομερά στοιχεία υπάρχουν σ' αυτόν τον κόσμο, έτσι δεν είναι;
Φοιτ.: Μάλιστα.
Καθ.: Λοιπόν, ποιός τα δημιούργησε;
Φοιτ.: ...
Καθ.: Η επιστήμη λέει ότι χρησιμοποιείς τις 5 αισθήσεις σου για να αναγνωρίζεις το περιβάλλον γύρω σου και να προσαρμόζεσαι σε αυτό. Πες μου παιδί μου, έχεις δει ποτέ τον Θεό;
Φοιτ.: Όχι, κύριε.
Καθ.: Έχεις ποτέ αγγίξει το Θεό; Έχεις ποτέ γευτεί το Θεό, μυρίσει το Θεό σου; Και τέλος πάντων, έχεις ποτέ αντιληφθεί με κάποια από τις αισθήσεις σου το Θεό;
Φοιτ.: ...Όχι, κύριε. Φοβάμαι πως όχι.
Καθ.: Και παρόλα αυτά πιστεύεις ακόμα σε Αυτόν;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Σύμφωνα με εμπειρικό, ελεγχόμενο και με δυνατότητα μελέτης των αποτελεσμάτων ενός φαινομένου πρωτόκολλο, η επιστήμη υποστηρίζει ότι ο Θεός σου δεν υπάρχει. Τι έχεις να απαντήσεις σε αυτό, παιδί μου;
Φοιτ.: Τίποτα. Εγώ έχω μόνο την πίστη μου.
Καθ.: Ναι, η πίστη. Και αυτό είναι το πρόβλημα της επιστήμης.
Φοιτ: Καθηγητά, υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε θερμότητα;
Καθ.: Ναι.
Φοιτ.: Και υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε κρύο;
Καθ.: Ναι.
Φοιτ.: Όχι, κύριε. Δεν υπάρχει. Μπορεί να έχεις μεγάλη θερμότητα, ακόμα περισσότερη θερμότητα, υπερθερμότητα, καύσωνα, λίγη θερμότητα ή καθόλου θερμότητα. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται κρύο. Μπορεί να χτυπήσουμε 458 βαθμούς υπό το μηδέν, που σημαίνει καθόλου θερμότητα, αλλά δεν μπορούμε να πάμε πιο κάτω από αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται «κρύο». «Κρύο» είναι μόνο μια λέξη, που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε την απουσία θερμότητας. Δεν μπορούμε να μετρήσουμε το κρύο. Η θερμότητα είναι ενέργεια. Το κρύο δεν είναι το αντίθετο της θερμότητας, κύριε, είναι απλά η απουσία της. Στην αίθουσα επικρατεί σιγή...
Φοιτ.: Σκεφτείτε το σκοτάδι, καθηγητά. Υπάρχει κάτι που να ονομάζουμε σκοτάδι;
Καθ.: Ναι, τι είναι η νύχτα αν δεν υπάρχει σκοτάδι;
Φοιτ.: Κάνετε και πάλι λάθος, κύριε καθηγητά. Το «σκοτάδι» είναι η απουσία κάποιου άλλου παράγοντα. Μπορεί να έχεις λιγοστό φως, κανονικό φως, λαμπερό φως, εκτυφλωτικό φως... Αλλά, όταν δεν έχεις φως, δεν έχεις τίποτα και αυτό το ονομάζουμε σκοτάδι, έτσι δεν είναι; Στην πραγματικότητα το σκοτάδι απλά δεν υπάρχει. Αν υπήρχε θα μπορούσες να κάνεις το σκοτάδι σκοτεινότερο.
Καθ.: Που θέλεις να καταλήξεις με όλα αυτά, νεαρέ;
Φοιτ.: Κύριε, ότι η φιλοσοφική σας σκέψη είναι ελαττωματική.
Καθ.: Ελαττωματική!; Μήπως μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί;
Φοιτ.: Καθηγητά, σκέφτεστε μέσα στα όρια της δυαδικότητας. Υποστηρίζετε ότι υπάρχει η ζωή και μετά υπάρχει και ο θάνατος, ένας καλός Θεός και ένας κακός Θεός. Βλέπετε την έννοια του Θεού σαν κάτι τελικό, κάτι που μπορεί να μετρηθεί. Κύριε, η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει ούτε κάτι τόσο απλό όπως την σκέψη. Χρησιμοποιεί την ηλεκτρική και μαγνητική ενέργεια, αλλά δεν έχει δει ποτέ, πόσο μάλλον να καταλάβει απόλυτα αυτήν την ενέργεια. Το να βλέπεις το θάνατο σαν το αντίθετο της ζωής είναι σαν να αγνοείς το γεγονός ότι ο θάνατος δεν μπορεί να υπάρξει αυτόνομος. Ο θάνατος δεν είναι το αντίθετο της ζωής: είναι απλά η απουσία της. Τώρα πείτε μου, καθηγητά. Διδάσκετε στους φοιτητές σας ότι εξελίχτηκαν από μια μαϊμού;
Καθ.: Εάν αναφέρεσαι στην φυσική εξελικτική πορεία, τότε ναι, και βέβαια.
Φοιτ.: Έχετε ποτέ παρακολουθήσει με τα μάτια σας την εξέλιξη;
Καθ.: ...
Φοιτ.: Εφόσον κανένας δεν παρακολούθησε ποτέ την διαδικασία εξέλιξης επιτόπου και κανένας δεν μπορεί να αποδείξει ότι αυτή η διαδικασία δεν σταματά ποτέ, τότε διδάσκεται την προσωπική σας άποψη επί του θέματος. Τότε μήπως δεν είστε επιστήμονας, αλλά απλά ένας κήρυκας;
Καθ.: ...
Φοιτ.: Υπάρχει κάποιος στην τάξη που να έχει δει τον εγκέφαλο του καθηγητή; Που να έχει ακούσει ή νιώσει ή ακουμπήσει ή μυρίσει τον εγκέφαλο του καθηγητή; Κανένας. Άρα σύμφωνα με τους κανόνες του εμπειρικού, ελεγχόμενου και με δυνατότητα προβολής πρωτόκολλου, η επιστήμη ισχυρίζεται ότι δεν έχετε εγκέφαλο, κύριε. Και αφού είναι έτσι τα πράγματα, τότε, με όλο τον σεβασμό, πώς μπορούμε να εμπιστευτούμε αυτά που διδάσκετε, κύριε;
Καθ.: Μου φαίνεται ότι απλά θα πρέπει να στηριχτείς στην πίστη σου, παιδί μου.
Φοιτ.: Αυτό είναι, κύριε... Ο σύνδεσμος μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού είναι η ΠΙΣΤΗ. Αυτή είναι που κινεί τα πράγματα και τα κρατάει ζωντανά.


Αυτός ο νεαρός φοιτητής ήταν ο ALBERT EINSTEIN...



Για να μην γίνει κάποια παρεξήγηση δεν έχω διασταυρώσει αν όντως ο κύριος ALBERT EINSTEIN έχει κάνει όντως αυτόν τον διάλογο με κάποιον καθηγητή του.΄Έτσι μου το έστειλαν. Ομως δεν παίζει κανέναν ρόλο για μένα το ποιος έκανε τον διάλογο, όσο το τί θέλει να δείξει αυτός.
Στις αρχές του περασμένου αιώνα πράγματι η πειραματική μέθοδος έρευνας και σκέψης κατ' επέκτασιν είχε Θεοποιηθεί.
Δυστυχώς αυτή η πρακτική γενικεύθηκε σε όλους τους ορίζοντες τις σκέψεις με αποτέλεσμα ένα μεγάλο μέγεθος παραλογικής σκέψης να γεννηθεί και να εφαρμοστεί στο πειραματικό υποκείμενο που ονομάζεται άνθρωπος στο εργαστήριο της κοινωνίας.
Σήμερα - όπως και αρκετά παλιότερα - έχει μετακινηθεί το ενδιαφέρον της παραγωγικής σκέψης αλλά και της φιλοσοφίας στην ολιστική διάστασή της.
Δεν εξετάζουμε αν έχει δίκιο ο Φοιτητής ή ο Καθητηγής. Εξετάζουμε τι χάνει και τι κερδίζει ο καθ' ένας με την κατεύθυνση που δίνει στην σκέψη του.

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Xenios : 29-09-06 στις 16:15
Απάντηση με παράθεση
  #2  
Παλιά 29-09-06, 19:07
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από Fredy Εμφάνιση μηνυμάτων
Εξετάζουμε τι χάνει και τι κερδίζει ο καθ' ένας με την κατεύθυνση που δίνει στην σκέψη του.
Κάποτε μιλώντας με έναν καλό φίλο θεολόγο και μετέπειτα επίσκοπο, μου είπε κάτι που με προβλημάτισε. Θα δεις , μου λέει, Στέλιο, ότι υπάρχουν δύο ειδών πιστοί.

Αυτοί που αγνοούν τα πάντα και απλά ακολουθούν αυτό που τους έμαθαν, σχεδόν τυφλά, δηλαδή κυρίως αδαείς περί των γραμμάτων άνθρωποι, χωρίς να έχουν τον τρόπο να ερευνήσουν για να μάθουν, που είναι η μεγάλη πλειοψηφία.

Και αυτοί που έγιναν πιστοί κατόπιν εντατικής έρευνας και αναζήτησης, αυτοί που αρνιούνται να θεωρούν δεδομένο ότι τους λένε και φέρνουν συνεχώς ερωτήσεις προς απάντηση.

Θα μπορούσαμε να τους ταξινομήσουμε πιο απλά, σε αμόρφωτους από την μία πλευρά και σε μορφωμένους από την άλλη. Στην μέση οι ημιμαθείς αλλά και μορφωμένοι επίσης, που όλα τα θεωρούν σαν μαθηματική εξίσωση ή σαν φυσικά φαινόμενα.

Απαντώντας στο ερώτημα σου Σπύρο, το θέμα είναι αν πραγματικά θέλει να κατευθύνει την σκέψη του κάποιος, σε κάτι που τώρα του φαίνεται απίστευτο, ακατανόητο, ασύλληπτο, αδιανόητο, ανυπέρβλητο, υπερφυσικό.

Αν δεν βάλει ταμπού και δεν περιχαρακωθεί ‘Ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει’.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #3  
Παλιά 29-09-06, 20:40
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας
...Ο άγιος Νεκτάριος αναφέρει πως μέσα στον κήπο της καρδιάς μας, έχουμε δύο δέντρα, ένα της πίστεως και ένα της μόρφωσης. Αν αναπτυχθούν ανισόρροπα (και αυτό γίνεται όταν μεριμνούμε υπέρμετρα για την ανάπτυξη μόνο του ενός, υποτιμώντας το άλλο), τότε, το ένα καταδυναστεύει το άλλο και δεν θα αποκτήσουμε πληρότητα καρπών. Όλοι γνωρίζουμε τι ζημιά παθαίνουν οι ίδιοι και μπορεί να κάνουν και στους άλλους, οι άθεοι διανοούμενοι, αλλά και από την άλλη, τι παθαίνει κάποιος αν δεν συμφωνεί με τον πιστό, που όμως είναι αμόρφωτος. Ας προετοιμάζεται να του βγάλει σπαθί.

Στην προτεινόμενη από τον άγιο ισορροπία, η πίστη και η μόρφωση, είναι ομόρροπες δυνάμεις, που βοηθούν τον άνθρωπο στην μεταμόρφωσή του.

Η μόρφωση, είναι φυσικό, πως δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στην εξωτερική, (γιατί πως να επιβραβευτούν τα διπλώματα, οι δυνάμεις και οι γνώσεις που κατακτά κάποιος αν χρησιμοποιούνται από αυτόν χωρίς αγάπη). Ιδιαίτερη μέριμνα πρέπει να δίνουμε στην εσωτερική μόρφωση, την ευγένεια, την λεπτότητα, την πνευματική γλυκύτητα και ωρίμανση...

Ο αββάς Ισαάκ Σύρος, αναφέρει πως η φυσική γνώση γεννά την πίστη και αυτή με την σειρά της, γεννά την πνευματική γνώση.

Αντικείμενο της επιστήμης του κόσμου, οπότε κατ’ επέκταση και η αλήθεια της, είναι εξωτερική. Ο άνθρωπος που προσεγγίζει αυτήν την αλήθεια, αντίκειται σε αυτήν (την βάζει απέναντι) και την μελετά. Όταν όμως κάποιος θέλει να προσεγγίσει την Αλήθεια, επειδή η Βασιλεία του Θεού, είναι μέσα μας, ο εξωστρεφής προσανατολισμός προς αναζήτησή της, είναι δυσλειτουργικός με όχι άμεσα και ευκρινή αποτελέσματα. Η ανακαλυπτόμενη αλήθεια είναι κεκαλυμμένη.

Παραμένει κεκαλυμμένη όσο η καρδιά καλύπτεται από πάθη.
Η κατεύθυνση του νου προς την φιλο-σοφία και όχι στην φιλο-καλία, στην κεφαλή και όχι στην καρδιά, στην γνώση και όχι στην επίγνωση, μπορεί να μας χαρακτηρίσει ενημερωμένους περί αληθείας, αλλά όχι βιωματικά αληθινούς.

Αυτήν την μεταφορά την ενεργεί το Άγιο Πνεύμα. Ο άγιος Μάξιμος Ομολογητής, αναφερόμενος στους προφήτες Μωυσή και προφήτη Ηλία (τους παραστάτες της Μεταμορφώσεως Του Κυρίου, που οδοδεικτεί και την δική μας μεταμόρφωση) παρατηρεί: ''...οι προφήτες, μεταφέρθηκαν από τη σάρκα στο πνεύμα πριν αποθέσουν τη σαρκική ζωή, με την αλλαγή των λειτουργιών των αισθήσεων που προκάλεσε σ’αυτούς το Πνεύμα, αφαιρώντας από την εσωτερική νοερή δύναμή τους τα καλύμματα των παθών''.

Πάντως, όσο ο άνθρωπος αντί-κειται (επιστημονικά) του θείου, το χάνει, ιδιαίτερα όταν υψηλοφρονεί για τις κατεχόμενες γνώσεις και δυνάμεις. Ο Κύριος ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ ΑΝΤΙ-ΚΕΙΜΕΝΟΣ, αλλά, μόνο οι καθαροί την καρδίαν τον Θεόν όψονται, καθώς σύγ-κειται, συμ-πλέει, συν-οδοιπορεί, θεραπεύει. Καθαρίζει, φωτίζει, τελειοποιεί.

Ο Θεός, είναι πανταχού παρών και τα πάντα πληρών. Από την ελεύθερή μας επιλογή ως τρόπο ζωής και προσέγγισης του θείου, εξαρτάται αν αντι-κείμενοι θα Τον χάσουμε (ή θα ανακαλύψουμε κεκαλυμμένη και μέρος της αλήθειας) ή συγ-κείμενοι θα Τον βρούμε (αποκαλύπτοντας ο Ίδιος Τον εαυτό Του, κατά τάξη και ετοιμότητά μας, κατά το πάνσοφο θέλημά Του).
Απάντηση με παράθεση
  #4  
Παλιά 29-09-06, 21:26
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Δεν μπορώ να συμφωνήσω εδώ, το θεωρώ δύσκολο να συμβαδίσει σε μια κοινωνία πιεστική, που ο ελεύθερος χρόνος είναι ελάχιστος.

Η περισυλλογή και η αναζήτηση θέλουν ηρεμία, κατευνασμών παθών και εσωτερική αναζήτηση. Ας είμαστε λίγο ρεαλιστές, όσο δούλευα με εντατικούς ρυθμούς και με τον ελεύθερο χρόνο, να είναι είδος εν ανεπαρκεία, τα είχα ξεχάσει όλα, κοιτούσα πώς να επιζήσω ή με πιο απλά λόγια πώς να ζήσω. Δεν μπορούμε να απαιτούμε από παιδιά που σπουδάζουν, να κάνουν την περισυλλογή και την αναζήτηση τους.

Θα έρθει ο χρόνος που θα αναζητήσει το καταφύγιο του και γυρνώντας πίσω, θα ξεκινήσει να ψάχνει.

Να πάρει την αγωγή από το σπίτι και από το σχολείο, να έχει ακούσματα και να μαθαίνει, αλλά δεν μπορούμε να απαιτούμε να βρίσκει χρόνο στην αναζήτηση.

Δεν μπορούν και δεν θέλουμε όλοι να γίνουν μοναχοί και να ξεκινήσουν τόσο νωρίς την ανακάλυψη των σημείων.

Ας δώσουμε στα παιδιά μας χρόνο, πρώτα να βρουν τον εαυτό τους και το τι θέλουν να κάνουν και με την βοήθεια του θεού, να ευχόμαστε να βρουν τον δρόμο Του.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #5  
Παλιά 01-10-06, 16:39
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας
Έχεις δίκαιο ότι πολύς κόσμος, είναι αγχωμένοι, σφιγμένοι και δεν έχουν χρόνο ούτε να ξυθούν. Δεν έχουν χρόνο να ''σκεφτούν'' φιλοσοφίες. Ούτε και έχω αυτήν την απαίτηση. Συγγνώμη, αν έτσι φάνηκε. Απλή συζήτηση κάνουμε στην ενότητα ''φιλοσοφία''.
Το να οδηγείται η σκέψη από και προς τις βιολογικές ανάγκες (και μόνο) είναι μια ''αυτιστική'' δέσμευση του νου σε ένα κλειστό κύκλωμα. Το να σκέφτεται και να μεριμνά για τα προς το ''ζειν'', είναι διαφορετικό από την μέριμνα για το ''ευ ζειν'' (με την αντικειμενική πνευματική και όχι κοντόφθαλμη υλιστική της θεώρηση) και εντελώς διάφορο από το ''αεί ζειν'' που είναι ο σπουδαιότερος στόχος και βρίσκεται πίσω από όλα αυτά. Πιο βαθειά στην ύπαρξή μας. Σαν δική μας μέριμνα εμβάθυνσης (αίτηση ανακάλυψης) και ανταποκρινόμενη η Χάρις Του (βιωματική αποκάλυψη), είναι το μόνο που νικά τον χρόνο και την φθορά, ανασταίνοντάς μας.

Το να μην έχει κάποιος χρόνο να ''σκεφτεί'' τα θεία, δεν είναι απαγορευτικό και να τα ''αισθάνεται''. Επειδή ο Θεός είναι υπέρχρονος, πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, η αίσθηση είναι ανεξάρτητα ηλικίας και δεν πρέπει να θεωρείται (και μάλιστα βέβαιον) ότι θα επιτευχθεί στα γηρατειά.

Σαν να λέμε στο ψάρι, αυτοσυγκεντρώσου να καταλάβεις το νερό μέσα στο οποίο ζεις και κινείσαι και είσαι! Και αυτή η ''αίσθηση'' είναι μόνο για τα μεγάλα ψάρια και όχι για τα μικρά…

Απευθυνόμενος ο απόστολος Παύλος στους Αθηναίους για την πανταχού παρουσία του Θεού, λέει:
…αν και δεν είναι μακράν από ενός εκάστου ημών. Διότι εν αυτώ ζώμεν και κινούμεθα και υπάρχομεν, καθώς και τινές των ποιητών σας είπον• Διότι και γένος είμεθα τούτου.
(να που είμαστε όλοι ξαδέλφια (κατά Στέλιο) και που πόσο μικρός είναι ο κόσμος… όπως αναγράφτηκε σε άλλο μήνυμα)…

Ο άνθρωπος, μπορεί να δουλεύει, να εργάζεται, να ερευνά, να ξεκουράζεται, αλλά καλό θα ήταν να έχει και ένα παραθυράκι (επικοινωνίας) ''διαρκώς'' (αδιαλείπτως προσεύχεσθαι κατά τον Απόστολο Παύλο) ανοικτό με το Θεό. Κι αυτός είναι ο προτεινόμενος τρόπος ζωής, που απεγκλωβίζει το νου, την καρδιά και όλον τον εαυτό, από τα του κόσμου (δημιουργήματα) και τον φέρνει σε μυστική επαφή με τον Θεό (Δημιουργό).
Το κατενόησα τα έργα Σου και εδόξασά Σου την θεότητα, είναι ιδιότητα του νου, να διαπερνά την ύλη και να μην εγκλωβίζεται σε αυτήν. Να διακρίνει Τον Δημιουργό, πίσω από τα δημιουργήματα. (Γιαυτήν όμως την κίνηση του νου, καθώς και τις άλλες κινήσεις, παραπέμπω στο τέλος του παρόντος μηνύματος έναν σχετικό δεσμό). Επίσης, παραινούν οι άγιοι πατέρες, ''...σώμα έργαζε ίνα τραφής, καρδιά νήφου ίνα κληρονομήσεις...'', προτείνοντας η καρδιά να μην χάνει τη νηφαλιότητα της, δια της ελπίδας Θεού.

Διάβασα ένα υπέροχο βιβλίο από τον Επίσκοπο Διοκλείας Κάλλιστο Ware περί του θείου Ονόματος (αν θυμάμαι καλά τον τίτλο), όπου διακρίνει την προσευχή σε δύο σκέλη. Τη λεκτική και τη μη λεκτική, οι οποίες αλληλοσυμπληρώνονται. Η λεκτική είναι όλες οι γνωστές τυποποιημένες και αυτοσχέδιες προσευχές και ενεργούνται ''όποτε'' ο άνθρωπος μπορεί. Η μη λεκτική προσευχή, είναι στάση ζωής.

Αναρωτιέται λοιπόν κάποιος εργάτης πώς να προσευχηθεί; Πώς να φύγει έστω και για λίγο το μυαλό του από το μηχάνημα που θέλει λεπτούς χειρισμούς, αλλιώς γίνεται επικίνδυνο; πώς να φύγει το μυαλό ενός μαθητή από μια άσκηση μαθηματικών ή αρχαίων που πρέπει να βγει εντός ορισμένου χρόνου (σε εξετάσεις πχ)…

Εκεί που ''αδυνατεί'' η σκέψη να κατευθυνθεί στο θείο, αναπληροί αυτήν την αδυναμία η ''αίσθηση'' Αυτού.
Μπορεί ο μαθητής να λύνει την άσκηση, ή ο εργάτης να εργάζεται, (ή ο οποιοσδήποτε βιοπαλαιστής, μια που θέτουμε την εργασία ως κώλυμμα) χωρίς να βλέπουν έναν άνθρωπο, χωρίς να τον ακούνε, χωρίς να τον μυρίζουν, να τον γεύονται, ή να τον ακουμπούν. ΚΙ ΟΜΩΣ ΑΥΤΟΣ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ νάναι δίπλα τους, πίσω, πάνω (δεν έχει σχέση η χωροταξιακή διάταξη) και να τους βλέπει, να τους σκέπει και να είναι έτοιμος με πρώτη αίτηση να παράσχει την προστασία του ή ό,τι (ψυχωφελές) του ζητηθεί. Έτσι αναλογικά (για να μην πούμε μάλιστα ακριβώς) είναι η παρουσία Του Ανθρώπου, του Θεού και Λόγου σε σχέση με όλους τους λόγους. Έξω από την άμεση αντίληψη που παρέχουν τα φυσικά αισθητήρια.

Από εμάς εξαρτάται αν θα αφήσουμε αυτό το παραθυράκι της ''αίσθησης'' του Θεού, ή θα εγκλωβίσουμε την ''σκέψη'' μας μέσα στους 4 τοίχους του κόσμου, λειτουργούντες μόνο υπό την σκιά της τετράγωνης λογικής, επειδή δεν Τον αντιλαμβάνονται με τα φυσικά τους αισθητήρια οι επιστήνονες; (φυσικά και όχι όλοι). Κι όλα αυτά γιατί; επειδή η επιστημονική σκέψη που βασίζεται στο πείραμα και την παρατήρηση, δεν Τον έβαλε κάτω από το μικροσκόπιο ή το τηλεσκόπιο…;
Αυτή όμως η στάση ζωής, καταργεί την έμ-πνευση, την ίδια πνοή και πηγή της ζωής. Κρίμα για αυτήν την εξέλιξη, εκ της δυτικής επιρροής της ελληνικής κοινωνίας. Και μόνο αυτός ο λόγος, (η κατάργηση της έμπνευσης που είναι η αιτία της δημιουργικότητος των Ελλήνων, αλλά και όλου του κοσμου), είναι αιτία προβληματισμού για την κατεύθυνση που οδηγεί την φιλοσοφική σκέψη ο ''διαφωτισμός'', σε αντιδιαμετρική κατεύθυνση από τον πατροπαράδοτο ''ελληνορθόδοξο φωτισμό''.

Κι ας μην δογματίζουμε ότι ΔΕΝ έχουμε τη δυνατότητα αίσθησης Του Θεού με τα φυσικά μας αισθητήρια, γιατί ο ίδιος Ο Κύριος, από μόνος Του πρότεινε την πλευρά Του και τα χέρια Του στον απόστολο Θωμά να τα δει και να Τον ψηλαφίσει!!! Όταν κοινωνούμε, αληθώς Σώμα και Αίμα Χριστού κοινωνούμε!

Μέσα στο φυσιολογικό μας τρέξιμο, καλό είναι να αφήνουμε ένα παραθυράκι ανοιχτό στον καλό Θεό, μια χαραμάδα να μπαίνει Φως. Κι αυτό από μόνο Του θα διώξει το σκοτάδι, ή ευστοχότερα θα ''πληρώσει'' το χώρο με χαρά, αντικαθιστώντας την αρά, ή στην κυριολεξία, προσθέτοντας το Χ (Χριστό) στην αρά, γίνεται χ-αρά, όπως όταν μπολιάσουμε την αγριέλαιο (που δίνει πικρούς καρπούς), γίνεται καλλιέλαιος.

Έτσι απλά και απαλά κατά την παραίνεση του γέροντα Πορφυρίου: …Προσπαθώντας να κυνηγήσει κάποιος σκιές, θα κουραστεί, θα απογοητευτεί και δεν θα καταφέρει τίποτα. Αν όμως ανοίξει αυτήν την χαραμάδα και μπει Φως, με την αγάπη Του Θεού, στην αρχή φωτίζεται, και τέλος, όταν αυτό πληθυνθεί, λούζεται από Αυτό.

Η επιστήμη, ανακαλύπτοντας μέρος της αλήθειας, αυτή καθαυτή, δεν ''κλείνει'' αυτό το παράθυρο. Το κλείνουν αδιάκριτα οι διαφωτιστές και μερικοί επιστήμονες, όσοι θέλουν ηθελημένα ή άθελά τους, να αντικαταστήσουν το ευθές φως, με το φως το σπειροειδές, του οποίου το μεν πρώτο φως οδηγεί απευθείας στην όαση… στον παράδεισο, το δε δεύτερο στον αντικατοπτρισμό της… ακολουθώντας το ευθές Φως βιώνουμε την εξέλιξη, το δε άλλο, την ανέλιξη.

Για να μην βαρύνω την βάση, αλλά και να δώσω συνέχεια στη σκέψη, οι κινήσεις του νου, είναι τρεις.
Η κυκλική, η ευθεία και ο συνδυασμός των παραπάνω δύο.

http://clubs.pathfinder.gr/saints/34...33&forum=40585

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη mystakid : 01-10-06 στις 16:59
Απάντηση με παράθεση
  #6  
Παλιά 04-10-06, 11:10
Το avatar του χρήστη Kiwi
Kiwi Ο χρήστης Kiwi δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 12-05-08 10:53
Φύλο: Άντρας
Η διαθεσή μου τώρα:
Η φιλοσοφική αναζήτηση δεν είναι απλά μία δραστηριότητα στα "παραθυράκια" ελεύθερου χρόνου. Παρατηρώντας και τις 24 ώρες της ημέρας μας (ναι και αυτή του ύπνου), μπορούμε να αναθεωρούμε, να συμπληρώνουμε και να εξελίσουμε τη φιλοσοφία μας. Έχοντας πλήρη συνείδηση των πράξεών μας (ακόμα και της αναπνοής μας) και του περιβάλλοντός μας, καθημερινά μπορούμε να βρίσκουμε νέα δεδομένα. Διαφορετικά, όπως είπε και ο Στέλιος, γινόμαστε παθητικοί δέκτες της κάθε Χ, Ψ, Ζ άποψης.

Και σχετικά με το αρχικό άρθρο, όντως κατά πάσα πιθανότητα ήταν διάλογος του Einstein με καθηγητή του. Στην ουσία δεν αποδεικνύει κάτι (εκτός από τη λαθασμένη τίμη της ελάχιστης θερμοκρασίας του απόλυτου μηδενός ) καθώς καθηγητής και φοιτητής κατευθύνουν τον συνομιλιτή τους θέτοντας αξιώματα "παγίδες".
__________________
"Δύο πράγματα είναι άπειρα: το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, αν και για το πρώτο έχω κάποιες αμφιβολίες" - Albert Einstein

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Kiwi : 04-10-06 στις 11:15
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 11:52.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.