Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Άνθρωπος και Κοινωνία > HeartCad
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Αξιολόγηση: Αξιολόγηση θέματος: 2 Ψήφοι, 5,00 κατά μέσο όρο. Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 28-08-06, 19:25
Μη εγγεγραμμένος
Guest
 

O Στάθης

- Έχετε καλή προϋπηρεσία και οι γνώσεις και οι σπουδές σας είναι καταπληκτικές, μας ενδιαφέρει η περίπτωση σας. Βλέπω εδώ και πολύ καλές γνώσεις σε υπολογιστές, έξοχα, Κύριε Στάθη μας κάνετε, ωχ τι είναι αυτό είστε 60 ετών;
Ναι!
Λυπάμαι δεν μας κάνετε είστε μεγάλος
Έτσι ξεκάρφωτα, έκλειναν στον Στάθη όλες οι πόρτες, μία προς μία, φτιάχνοντας σιγά σιγά έναν βρόγχο που τον έπνιγε αφάνταστα.
Εκατοντάδες fax, email, συνεντεύξεις ελπίδες... Πόσες φορές δεν βούρκωσαν τα μάτια σε κάθε κλείσιμο πόρτας, πόσες φορές δεν ένοιωσε αυτό το είδος της περιφρόνησης, ενός βολεμένου προϊσταμένου.
Στην αρχή δεν επιδιώκεις τον γνωστόν, το μέσον, τον κύκλο για να σε προωθήσει, πιστεύεις ότι μπορείς να στηριχτείς στα πόδια σου, όταν έχεις τα όπλα να πάρεις μόνος με την δύναμη σου και τις ικανότητες σου, μια δουλειά.
Ίσως να βαρέθηκες κάποτε να λες ευχαριστώ επειδή μεσολάβησαν για να μπεις σε μια δουλειά, ίσως θέλεις να αποκτήσεις, αυτόν τον χαμένο, αν θέλετε, ονομάστε τον εγωισμό.
Και φτάνεις στο αδιέξοδο, και βλέπεις ότι για έναν μεγάλο σε ηλικία (όπως αντίστοιχα σε άλλες περιπτώσεις σε ένα νέο εργαζόμενο), οι πόρτες κλείνουν μία προς μία. Τα περιθώρια στενεύουν, οι αντοχές σου υποχωρούν, τα υποστυλώματα της περηφάνιας καταρρέουν, βλέπεις μόνο σκοτάδι γύρω σου.
Κτυπάς πόρτες, ικετεύεις, παρακαλάς, διεκδικείς δουλειές που δεν θα είχες ποτέ διανοηθεί για σένα. Συναντάς στην αρχή κατανόηση, μετά καταλαβαίνεις ότι είναι ψεύτικη, κάλπικη, υπεκφυγή για να απαλλαγούν από σένα το μίασμα, τον ανίκανο, τον άνεργο.
Πόσα χαστούκια μαζεμένα μπορεί να αντέξει ένας φυσιολογικός άνθρωπος;
Ποια είναι η αντοχή του, όταν όλα γύρω σκοτεινιάζουν και δεν μπορεί να διακρίνει, ένα τόσο δα φωτάκι;
Πως αντέχει να συνεχίσει, να οπλιστεί με δύναμη, με κουράγιο, με τόλμη;
Γιατί θα πρέπει να ελπίζει ξανά;
Και όμως, πρέπει να συνεχίσει, πρέπει να οπλιστεί με δύναμη ο Στάθης, πρέπει να σταθεί όρθιος στα δύσκολα και να παλέψει. \
Κάθε πρωί ξημερώνει μια νέα μέρα.
Βρε συ δεν βαρέθηκες να κάθεσαι; Κάνε και καμιά δουλειά, μην τα περιμένεις όλα στο χέρι.
Μα δεν βρίσκω δουλειά.
Έλα μωρέ παραδέξου ότι σου αρέσει το καθισιό, είσαι λίγο τεμπελάκος.
Αυτή ήταν η άλλη όψη του νομίσματος, ο Στάθης ντρεπόταν να πει, να ομολογήσει ότι ήταν άνεργος. Δεν σε πιστεύουν όσοι είναι απέξω και το να μην σε πιστέψουν δεν είναι τίποτα, μπροστά στην ταπείνωση και την ντροπή για τις ειρωνείες και τα υπονοούμενα.
Κάθε φορά που υπήρχε μια περιστασιακή δουλειά για λίγο καιρό, το φώναζε, δουλεύω, έπιασα δουλειά, υπάρχω, ζω, δεν είμαι τεμπέλης.
Πόσες ενέσεις θάρρους του έδωσαν αυτές οι δουλειές, δουλεύω part time, άρα δεν κάθομαι, μπορώ να κάνω κάτι, κάποιος με εμπιστεύεται να κάνω κάτι, δεν είμαι τόσο αποτυχημένος, δεν είμαι τεμπέλης ρε παιδιά, για όνομα του θεού.
Ο Στάθης δεν ξεκίνησε έτσι, δούλευε για πολλά χρόνια και δούλευε σοβαρά, πολύ και παραγωγικά. Τον Στάθη τον εκτιμούσαν για την δουλειά του, τον σεβόντουσαν για τις γνώσεις του, ήταν πάντα ένα βήμα μπροστά από τους άλλους και δούλευε περισσότερο απ’ όλους.
Τα πράγματα γύρισαν η εταιρεία που δούλευε ο Στάθης, λόγω κακών χειρισμών, έκλεισε και για πρώτη φορά στην ζωή του ο Στάθης έμεινε άνεργος.
Μεσολάβησε ένα διάστημα, που πήγαινε στον ΟΑΕΔ, με το κεφάλι σκυφτό για το επίδομα ανέργου. Έψαχνε όμως για δουλειά και δυστυχώς την βρήκε και την δέχτηκε παρά τους ενδοιασμούς του, γιατί η χειρότερη δουλειά είναι καλύτερη από την ανεργία.
Δυστυχώς οι υποψίες του, είχαν βάση και σύντομα βρέθηκε εκτός δουλειάς, με τον ιδιοκτήτη πρώτα να ζητάει το μερτικό της ζημιάς από τον υπάλληλο του και μετά να αλλάξει τροπάριο και να το γυρίσει ότι υπάρχει έλλειμμα.....
Και κατηγορούμενος ο Στάθης, εκεί άλλες ντροπές να προσπαθεί να πείσει τους πάντες για τα αυτονόητα.
Η ιστορία είναι περίπου έτσι, θα μπορούσαμε εδώ να σταματήσουμε, δεν πρέπει όμως, πρέπει να μάθετε πως νοιώθει, πως ζει, πως αισθάνεται, πως υποφέρει, πως πονάει, πως πεινάει ο Στάθης και ο κάθε Στάθης.
Χμ μας έμειναν 10 ευρώ, να βγάλουμε τον μήνα, να πάω σούπερ, μακαρόνια, λίγο τυρί για ξύσιμο, θα βγάλουμε 4 μέρες. Ένα κουτί ντομάτες ένα πακέτο φασόλια, καρότα και σέλινο έχουμε θα βγουν και άλλες 4-5 μέρες, για τις άλλες 5; Κάτι θα περισσέψει, ξεχνάμε τα τσιγάρα, τα αποτσίγαρα είναι αρκετά όλο καμιά ζούρα θα κάνουμε.
Έχετε πάει σε σούπερ μάρκετ με 10 ευρώ και να θέλετε να πάρετε τα αναγκαία μόλις τρόφιμα για δύο βδομάδες;
Δεν βγαίνουν τα άτιμα με τίποτα, άσε που όταν πάει ο φίλος μας στο ταμείο, τρέμει από τον φόβο, μπας και του πει η κοπέλα παραπάνω από τα 10 και τότε τι γίνεται;
Και αν έχει μείνει με 1 ευρώ και 25 λεπτά και έχει ο Στάθης τρεις μέρες μέχρι το επίδομα των δικών του τι γίνεται και δεν υπάρχει ούτε για ίχνος τρόφιμα στο σπίτι;
Κάνει βόλτα στην γειτονιά του ο Στάθης και άθελα του κοιτάει κάτω, ψάχνει μπας....
Δεν το συνειδητοποιεί, δεν εύχεται κάποιος να έχει χάσει τα λεφτά του, αλλά όταν του κτυπάνε το κουδούνι για τα κοινόχρηστα και αυτός λουφάζει για να μην τον ακούσουν;
Όταν στον λαιμό του, στενεύει η θηλιά των υποχρεώσεών του;
Όταν η τράπεζα του ζητάει εδώ και τώρα, όλο το ποσό από την χρήση της πιστωτικής κάρτας, που δεν έχει πληρώσει;
Όταν το μαθαίνουν αυτό οι δικοί του και αναλαμβάνουν την υποχρέωση του και σκύβει το κεφάλι από την επιβάρυνση που πάλι τους έκανε και κουρνιάζει σαν την στρουθοκάμηλο, για να μην τον δουν, από την ντροπή και την αηδία που νοιώθει για το άτομο του, για το ρεζίλεμα του, για την κατάντια του, για τον διασυρμό του.
Όταν φοβάται τον ίδιο του τον ίσκιο;
Στάθη σου έφερα μερικές λαχανοντολμάδες που έφτιαξα.
Αυτά είναι τα λαχεία του κάθε Στάθη, εμπνεύσεις συγγενών, που καμιά φορά απλά
σου δίνουν την αίσθηση ότι δεν είσαι μόνος στον κόσμο.
Σαν ο από μηχανής θεός της αρχαίας τραγωδίας, βγαίνει ο από μηχανής θεός της νέας τραγωδίας.
Πόσα διαλείμματα χαράς και ανακούφισης ένοιωσε ο Στάθης, από την άδολη αγάπη των λίγων δικών του ανθρώπων.
Ένοιωθε όμως πάντα ένοχος ο Στάθης, που δεν μπορούσε και εκείνος να ‘κεράσει’, κάτι που του έλειπε αφάνταστα, γιατί ο Στάθης, έμεινε έτσι, επειδή δεν είχε καβούρια στην τσέπη. Χαιρόταν ένα όμορφο δώρο που έκανε, περισσότερο από τον αποδέκτη. Απολάμβανε την φιλική χαρά, να αιφνιδιάσει τους φίλους του και να προλάβει να πληρώσει, δεχόμενος τις γλυκές τους γκρίνιες.
Πόσο χαιρόταν να κάνει χαριτωμένα δώρα στους δικούς του; Και πόσο σήμερα του λείπει αυτή η χαρά και η απόλαυση.
Πόσες φορές άθελα του, ένοιωθε άβολα, όταν πια άλλοι πλήρωναν για λογαριασμό του.
Πόσες φορές ανακουφιζόταν μεν που τον βοηθούσαν, αλλά ταυτόχρονα λυπόταν, που γινόταν πάλι βάρος.
Πόσες φορές η διαίσθηση του, η δυνατότητα του να ψυχολογεί τους άλλους, δεν διέκριναν μια δόση κούρασης, βαρεμάρας, κόπωσης, που καλά έκρυβαν εκείνοι όταν τον βοηθούσαν.
Πόσες εικόνες είχε πλάσει ο Στάθης μέσα στο μυαλό, για το πως τον βλέπουν οι δικοί του άνθρωποι. Κατέστρεφε ακόμα και τις λίγες ώρες με την παρέας τους, προσπαθώντας να ξεχωρίσει, ένα σπάσιμο φωνής, ένα υπονοούμενο, έτοιμος να σκύψει ακόμα πιο χαμηλά το κεφάλι.
Πόσο τον δυνάμωναν τα λίγα φιλικά αγνά λόγια, χωρίς να είναι κομπλιμέντα.
Ο Στάθης ανακοίνωσε στους δικούς του, ότι αποφάσισε να κόψει το τσιγάρο. Τι μπράβο ήταν αυτά, τι συγχαρητήρια, σε κανέναν δεν μπήκε στο μυαλό, ότι δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Ανεργία και τσιγάρα δεν πάνε μαζί, δεν βγαίνει ο λογαριασμός. Όλα κι’ όλα, μην κατηγορούμε για όλα την ανεργία, βοηθάει αποτελεσματικά να κόψεις το τσιγάρο, θες δε θες, άμεσα και με το μαχαίρι.
Στάθη είμαι στον δρόμο σου, πάμε για καφέ;
Πως να πάει για καφέ; Με τα τρία ευρώ του βαρύ γλυκού, ο Στάθης μαγειρεύει για 4 μέρες φακές ή φάβα.
Απομόνωση, μοναξιά, έλλειψη επικοινωνίας, κλείσιμο στο καβούκι. Σιγά αλλά σταθερά, σε ξεχνάει η συντριπτική πλειοψηφία των φίλων σου και των γνωστών σου. Μένεις μόνος σου στο περιθώριο και στην γιορτή σου, σε παίρνουν τηλέφωνο μόνο οι κολλητοί σου, οι λίγοι δικοί σου άνθρωποι.
Δεκάδες άλλοι που ανήμερα στην γιορτή σου ήρθαν σπίτι σου, έφαγαν ήπιαν και διασκέδασαν επί σειρά ετών, σε ξεχνάνε επιδεικτικά. Δεν υπάρχεις, σε έχουν σβήσει από τα τεφτέρια της μνήμης τους.
Έρχονται στιγμές που παρακολουθείς το τηλέφωνο και παρακαλάς εσώψυχα, κάντο θεέ μου να κτυπήσει, κάντο να ακούσεις μια φωνή, έναν δικό σου, έναν φίλο.
Βαριέσαι να ακούς μόνο τις φωνές από την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο. Δεν υποφέρεται η μοναξιά σε καμιά περίπτωση, όμως για τους ανήμπορους ανέργους που δεν έχουν εναλλακτική λύση, η μοναξιά είναι εκτός των ορίων αντοχής σου. Είναι ένας ακόμα σταυρός μαρτυρίου, μαζί με όλα τα άλλα.

Πόσο ξεχωρίζεις την άδολη καλή προσπάθεια των λίγο φίλων σου, να σε παρασύρουν για μια βόλτα και ένα τραπέζωμα. Σήμερα κερνάω, δίπλα σε μια δικαιολογία.
Σ’ αυτόν τον Στάθη κάθεται αρωγός του ένας άνθρωπος, τι σημασία έχει αν είναι αδελφός φίλος ξάδελφος γνωστός. Κάθεται σταθερά και σου κάνει την τεχνητή αναπνοή της ύπαρξης σου και σου μεταγγίζει το δικαίωμα στην ζωή.
Και δίπλα στον τυχερό Στάθη, κάθονται και τρεις τέσσερις φίλοι, αυτοί δεν έχουν συγγενική υποχρέωση, στον έναν όμως χρωστάει ο έρημος την ψυχική του υγεία, την δύναμη που οπλίστηκε από τα λόγια του και το χέρι που του έδωσε στην πιο δύσκολη στιγμή του.
Στους άλλους χρωστάει ότι ήταν κοντά του, ότι νοιάζονταν γι αυτόν, ότι είχε την διέξοδο της επικοινωνίας. Οι λίγοι άνθρωποι δίπλα του και η αδελφή του που την αφήνει τελευταία, είναι η αιτία που ο Στάθης μπόρεσε να ζήσει.
Καλημέρα σας, είμαι 3 χρόνια άνεργος, μπορώ να μπω σε πρόγραμμα επιδότησης εργασίας;
Α όχι από την τελευταία σας δουλειά φύγατε μόνος σας, άρα δεν έχετε τέτοιο δικαίωμα.
Κάθε φορά που ο κάθε Στάθης ακούει τις εξαγγελίες για την ανεργία, νοιώθει σαν να τον στήνουν στον τοίχο και ταυτόχρονα να τον κοροϊδεύουν. Αν αυτοί που μας κυβερνάνε, ζούσαν έστω για 3 μήνες άνεργοι, να νοιώσουν στο πετσί τους, την πραγματική αλήθεια. Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι δεν θα μένανε στα μεγάλα λόγια και στην κοροϊδία.
Ζήσατε την ντροπή που νοιώθει κανείς στην ουρά του ΟΑΕΔ; Οι υπάλληλοι σε αντιμετωπίζουν με ύφος προϊστάμενου που τους ζητάς δουλειά. Πόση ντροπή έχει νοιώσει ο Στάθης, λες και τα χρήματα της επιδότησης θα τα έδιναν από την τσέπη τους.
Και μακάρι ο άνεργος να μην αρρωστήσει, δεν πάει να δούλευε για ολόκληρες δεκαετίες και να τα έχει σκάσει χοντρά στον ασφαλιστικό του φορέα; Αν για ένα χρόνο μείνεις χωρίς δουλειά, σου κόβουν την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, όπως στον Στάθη.
Αρρώστησε ο φουκαράς και πήγε σε δημόσιο νοσοκομείο. Προτίμησε να μείνει σπίτι του, γιατί ήξερε ότι αν έμενε στο νοσοκομείο θα επιβάρυνε τους δικούς του.
Και όταν υπάρχουν δικοί του, πάει καλά, αν δεν υπάρχουν τι κάνεις;Βίωσα έζησα ανέχτηκα πλήρωσα όλα αυτά τα βιώματα, τα αφήνω όπως τα πρωτόγραψα, χωρίς φτιασίδια και καλύμματα.
Η αλήθεια είναι πολύ πιο λιτή από όσο θέλουμε να την εμφανίσουμε.
Η ιστορία μου είναι καθημερινή, συνηθισμένη, αλλά δύσκολα την καταλαβαίνει κανείς αν δεν περάσει, όσα πέρασε ο Στάθης, o ήρωας μας, και εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι άνθρωποι.
Κοιτάξτε δίπλα σας, κάπου είναι κρυμμένος ένας Στάθης, δεν είναι τεμπέλης, δεν είναι ρέμπελος, δεν είναι ανίκανος προς εργασία, δεν είναι αγράμματος, μπορεί να έχει γνώσεις και πτυχία που δεν τα φαντάζεστε.
Σκουπίστε τα τζάμια από τον αχνό της ζεστασιάς που σας προσφέρει η θαλπωρή σας, δείτε αριστερά και δεξιά και προετοιμαστείτε, ίσως αύριο είστε και εσείς στην ίδια θέση.
Ξυπνήστε, γιατί μόνο τότε ο πόνος η ντροπή και το δάκρυ εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, θα βρει βοήθεια και διέξοδο.
Τιμωρείστε αυτούς που οδήγησαν, τόσες χιλιάδες κόσμο, στο αδιέξοδο.
Στείλτε τους μήνυμα, ότι δεν μπορούν να κοροϊδεύουν τόσο ανερυθρίαστα ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας.
Κάθε ομοιότητα με ανθρώπους και καταστάσεις, είναι συμπτωματικά, ο Στάθης δεν είναι ένα καθημερινό πρόσωπο, είναι ΤΟ καθημερινό πρόσωπο, είναι δίπλα πλάι μπροστά και πίσω μας. Θα πέσετε θύμα αν το ταιριάξετε με κάποιον συγκεκριμένο, είναι μέρος και βίωμα της επίγνωσης μια στυγνής πραγματικότητας.
Είναι το καταπίστευμα εμπειριών από πολλές περιπτώσεις, είναι μια κραυγή αγωνίας που γράφτηκε τώρα με την ευκαιρία που γνώρισα αυτόν τον χώρο και αυτό το πολύ ιδιαίτερο δωμάτιο σας που ονομάζετε εύστοχα Hearcad
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης Αξιολογήστε αυτό το θέμα
Αξιολογήστε αυτό το θέμα:

Δικαιώματα - Επιλογές
You may post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι εκτός λειτουργίας
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 21:16.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.