Ο άνθρωπος που σκεφτόταν «μην τυχόν» ΙΙ

[amigos]

Ένα εξαιρετικό άρθρο που διάβασα από τον Αντώνη Ανδρουλιδάκη
Παραθέτω ένα απόσπασμα και το Link του άρθρου και αν θέλετε το σχολιάζουμε

https://www.thepressproject.gr/artic...otan-min-tuxon

Μας γοητεύει εκείνος που εκφράζει κάποιο βαθμό αφοσίωσης και συμπαράστασης, αλλά για τον οποίο δεν είμαστε καθόλου σίγουροι πως θα μείνει σταθερά μαζί μας. Η αστάθεια των σχέσεων, η ευμεταβλητότητα τους, φαντάζει στα μάτια μας σαν μια οικεία κατάσταση και μας κάνει, αν είναι δυνατόν, να νιώθουμε άνετα. Αυτά τα σκατά ξέρουμε, αυτά εμπιστευόμαστε. Η έλλειψη σταθερότητας και ισορροπίας, η ρευστότητα, το άστατο, το ασυνάρτητο, το αλλοπρόσαλλο, το ανάκατο και η αμφιρρέπεια, είναι για μας ό,τι για τον ποντικό ένας κύβος τυρί. Η ελπίδα πως μπορεί ο Άλλος να μην μας διαψεύσει και αυτή τη φορά, η πιθανότητα να τον «κερδίσουμε» μόνιμα, για πάντα, να τον «σώσουμε» από την αστάθεια του, είναι το τυρί. Η ίδια η σχέση, μια τεράστια φάκα.