πιστεύετε στη φιλία;

[HelenA]

Η φιλία είναι γεγονός ότι αποτελεί ένα αναπόσπαστο και σημαντικό μέρος της ζωής μας.
Κοντά στους φίλους μας αισθανόμαστε ευχάριστα, ξεχνάμε ή συζητάμε τα προβλήματά μας, η διάθεσή μας αλλάζει.
Δεν είναι όμως κατά τη γνώμη μου εύκολη υπόθεση, το να κάνεις κάποιον φίλο σου, όπως και να τον κρατήσεις.
Μπορούμε να καταλάβουμε πως κάποιον που θεωρούμε φίλο , είναι όντως φίλος;.
Κατά τη γνώμη μου φίλος είναι αυτός που είναι πάνω από κάθε συμφέρον,
είναι ειλικρινής,ανεκτικός, έμπιστος, με κατανόηση και αγάπη, είναι παρόν
στις δύσκολες στιγμές της ζωής σου.
Πείτε ότι βρίσκετε έναν τέτοιο φίλο, μπορείτε να τον κρατήσετε;
Είναι λίγο δύσκολο γιατί οι διάφορες συνθήκες της ζωής, οι σπουδές
ο γάμος ο ερχομός των παιδιών, οι μετακινήσεις σ' εμποδίζουν να δημιουργήσεις σταθερές φιλίες. Οι φιλίες που μένουν αναλλοίωτες στο χρόνο,
είναι αυτές των παιδικών μας χρόνων.Είναι αγνές και πιο δυνατές.
Σαν παντρεμένη δεν τα κατάφερα να αποκτήσω μια πολύ καλή φίλη.Πάντα υπήρχε στη μέση η ζήλια και ήταν τόσο εμφανής , που το καταλάβαιναν και οι γύρω μου,με τις κατά καιρούς φίλες που απέκτησα σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. ( μάλλον σε αυτές δήμιουργήθηκε.
Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει εάν οι φίλοι/ες μου ανήκουν σε διαφορετικά κοινωνικά στρώματα , σε διαφορετικό πνευματικό επίπεδο , αρκεί να χαίρονται και να λυπούνται μαζί μου και φυσικά αυτό ισχύει και για μένα .
Εσείς πιστεύετε στη φιλία ;
Έχετε φίλους ;

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από HelenA Έχετε φίλους ;

Ναι έχω και ΦΙΛΟΥΣ, Φίλους, φίλους και φίλους.

Η δεύτερη και η τρίτη κατηγορία, είναι οι φίλοι, που χαίρεσαι να κάνεις παρέα μαζί τους, θα κάνετε την βόλτα θα πιείτε ουζάκι καφεδάκι και τα συνεπακόλουθα.

Η τέταρτη κατηγορία καλή είναι χρήσιμη, μιλάς μαζί τους, παρευρίσκεστε σε κοινωνικές συναναστροφές, πας σε κηδείες γάμους βαπτίσεις ... αλλά είσαι κουμπωμένος, δεν ανοίγεσαι, δεν κάνεις εκμυστηρεύσεις και δεν μοιράζεις χαρές και λύπες.

Οι ΦΙΛΟΙ όμως, είναι δώρο θεού, είδος προς εξαφάνιση, σαν τις μονάχους μονάχους και θα είσαι τυχερός στην ζωή σου, αν αποκτήσεις ένα δύο τέτοιους.

Η λαϊκή παροιμία, "φίλε μου στην ανάγκη μου και εχθρέ μου στην χαρά μου", εκφράζει μια τεράστια σοφία.

Έχω την τιμή την χαρά και την συγκίνηση, να έχω λίγους τέτοιους φίλους. Φίλοι που τους αισθάνεσαι δίπλα σου, με σηκωμένα τα χέρια, να σε στηρίξουν όταν πας να σκοντάψεις.
Φίλους που θα σε εμπιστευτούν και θα τους εμπιστευτείς και δεν θα σε παρεξηγήσουν, ούτε θα τους παρεξηγήσεις σε μια άσχημη στιγμή.

Λατρεύω αυτόν τον χώρο που είμαστε, γιατί μου πρόσφερε, τέτοιους φίλους.

[μαρια ψαθα]

μέ κάλυψε ο κυριος αρχισυντονιστάς . .

Υ.Γ : φίλος είναι αυτός που μαζί του η σιωπή δεν σου δημιουργεί αμηχανία . (κάπου το χα διαβάσει κ το βρίσκω πολύ ευστοχο ! )

[Chressida]

Αρχική Δημοσίευση από Xenios Ναι έχω και ΦΙΛΟΥΣ, Φίλους, φίλους και φίλους.

Εγώ πάλι είμαι κάπως απόλυτη σ' αυτό. Για μένα η λέξη "φίλος" σημαίνει συγκεκριμένα πράγματα και δεν έχει διαβαθμίσεις.

Πρώτα απ' όλα, τον φίλο τον αντιλαμβάνομαι μόνο ως προς εμένα και όχι προς άλλους. Άλλο παρέα, άλλο φίλος.

Σ' αυτή την καθαρά διπολική σχέση, λοιπόν, για να θεωρήσω τον άλλο φίλο θα πρέπει :

- να μη χρειάζεται να λέω πολλά, να με αντιλαμβάνεται με ένα βλέμα ή μια κουβέντα

- να μην υπάρχει η αίσθηση της αποκλειστικότητας

- να μην υπάρχει η αίσθηση της υποχρέωσης (δεν έχω χειρότερο από τα παράπονο του τύπου : "πού χάθηκες τόσο καιρό;" - με τους φίλους δε χάνεσαι ποτέ)

- να με παραδέχεται για τα ελαττώματά μου (γιατί για τις χάρες μου δε θέλει και κανέναν ιδιαίτερο κόπο)

Με αυτή την έννοια, έχω μία και μοναδική φίλη, την αδελφή μου, και αισθάνομαι πραγματικά πολύ τυχερή γι' αυτό.

[Nelly]

Στην αντρική ναι.
Στη γυναικεία όχι.

[HelenA]

[stroumfita]

Αρχική Δημοσίευση από Nelly Στην αντρική ναι. Στη γυναικεία όχι.

Πόσο λυπάμαι όταν το ακούω αυτό...

Η φιλία είναι ένα περίτεχνο βάζο που φτιάχνεται σιγά – σιγά… και μπορεί να σπάσει από μια απροσεξία σε χίλια κομματάκια… κάπου είχα διαβάζει. Για εμένα όμως η αληθινή φιλία δεν μπορεί να χαθεί και διαλυθεί τόσο εύκολα, γιατί όποιος είναι φίλος πραγματικός δεν θα φύγει αμαχητί.
Φίλους έχω πολλούς… και οι πιο πολλοί είναι φίλοι μου από το σχολείο, κάτι λίγοι από τα χρόνια που ήμουν φοιτήτρια και ακόμη λιγότεροι – και ίσως τώρα που το σκέφτομαι σχεδόν κανένας – από τον εργασιακό μου χώρο. Όμως δεν μπορώ να εκφραστώ σε όλους το ίδιο και να τους ανοίξω με τον ίδιο τρόπο την καρδιά μου παρόλο που τους αγαπάω πολύ καθώς τους περισσότερους τους ξέρω σχεδόν από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.
Όμως στην ζωή μας κάθε τι που είναι πραγματικό είναι σπάνιο και δεν μπορούν, κατά την γνώμη μου, πραγματικοί φίλοι σου με όλη την σημασία της λέξεως να είναι παραπάνω από ένας ή δύο άνθρωποι.
Ουσιαστικά έχω μια και μοναδική φίλη που με ξέρει και την ξέρω απόλυτα, δίχως μυστικά… Γνωριζόμαστε 13 χρόνια και έχουμε περάσει πολλές, μα πάρα πολλές όμορφες στιγμές αλλά και πολλές άσχημες. Δεν θυμάμαι ποτέ να αισθάνθηκα ίχνος ζήλειας για την φίλη μου και ούτε εισέπραξα κάτι τέτοιο από εκείνη και ό,τι εμένα μου έλειπε το συμπλήρωνε εκείνη και το αντίθετο. Αρκετές ήταν και οι φορές που οι σχέσεις μας κλονίστηκαν μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια αλλά πάντα με διάλογο βρίσκαμε την άκρη μας μέσα από μια πολλές φορές επίπονη διαδικασία. Και παρ’ όλες τις διαφωνίες μας δεν σκεφτήκαμε να εγκαταλείψουμε η μια την άλλη. Άλλωστε άνθρωποι είμαστε και πολλές φορές έγιναν λάθη είτε από την μια είτε από την άλλη όπως σε κάθε ανθρώπινη σχέση.
Δεν ξέρω πως αντιλαμβάνονται οι άλλοι την πραγματική φιλία αλλά για εμένα είναι θείο δώρο, καταφύγιο στην καταιγίδα, λαμπερός ήλιος στην χαρά κάτι το οποίο δεν χάνεται έτσι εύκολα. Φίλος είναι όποιος μπορεί να συγχωρεί και να αντέχει και την σκοτεινή πλευρά σου και να σε δέχεται με τα ελαττώματα σου. Φίλος είναι όποιος σου λέει την αλήθεια χωρίς ιδιοτέλεια έστω και εάν σε στεναχωρεί και προσπαθεί να σε βοηθήσει.
Δεν ξέρω μόνο το μέλλον τι επιφυλάσσει…! Καθώς οι άνθρωποι κάνοντας οικογένεια που οι ευθύνες γίνονται περισσότερες χάνουν τους φίλους τους ή η επαφή που κρατούν είναι τυπική και περιορίζεται σε μερικά τηλεφωνήματα και συναντήσεις μια φορά τον χρόνο σε καμιά γιορτή και αν.... Ίσως μεγαλώνοντας και κάνοντας οικογένεια απομακρύνεσαι από τους φίλους σου έστω και εάν είναι οι άνθρωποι που τους ήξερες σχεδόν μια ζωή γιατί άλλοι άνθρωποι έχουν πλέον προτεραιότητα. Με λυπεί η σκέψη αυτή αλλά εγώ θα προσπαθήσω να κρατήσω την φιλία μου ακόμα και εάν οι δρόμοι της ζωής μας πάρουν διαφορετική πορεία! Όλα είναι δυνατά αρκεί να υπάρχει θέληση…. Αλλά όπως και να έρθουν τα πράγματα πιστεύω στην φιλία και νιώθω τυχερή που βρήκα έστω μια πραγματική φίλη σε αυτή την ζωή.

Υπάρχει και μια σχετική ιστοριούλα από τον Κοέλο:
Ένας άντρας, το άλογο και ο σκύλος του περπατούσαν σε έναν δάσος. Καθώς περνούσαν κάτω από ένα τεράστιο δέντρο έπεσε ένας κεραυνός και τους έκανε και τους τρεις στάχτη. Όμως ο άντρας δεν κατάλαβε ότι είχε εγκαταλείψει αυτόν τον κόσμο, και συνέχισε την πορεία του με τα δυο του ζώα (κάποιες φορές περνάει κάποιος χρόνος μέχρι να συνειδητοποιήσουν οι νεκροί την καινούρια τους κατάσταση ...

Ο δρόμος ήταν πολύ μακρύς και ανέβαιναν σε ένα λόφο. Ο ήλιος ήταν πολύ δυνατός κι αυτοί ίδρωναν και διψούσαν. Σε μια στροφή του δρόμου είδαν μία πανέμορφη μαρμάρινη πύλη που οδηγούσε σε μια πλατεία στρωμένη με πλάκες από χρυσάφι.

Ο διαβάτης μας κατευθύνθηκε προς τον άνθρωπο που φύλαγε την είσοδο και είχε μαζί του τον εξής διάλογο:
- Καλημέρα.
- Καλημέρα, απάντησε ο φύλακας
- Πώς λέγεται αυτό το τόσο όμορφο μέρος;
- Αυτός είναι ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ.
- Τι καλά που φτάσαμε στον Παράδεισο, γιατί διψάμε!
- Μπορείτε Κύριε να μπείτε και να πιείτε όσο νερό θέλετε, και ο φύλακας του έδειξε την πηγή.
- Και το άλογο και ο σκύλος μου διψούν επίσης ...
- Λυπάμαι πολύ, είπε ο φύλακας, αλλά εδώ απαγορεύεται η είσοδος στα ζώα.

Ο άντρας αρνήθηκε με μεγάλη δυσκολία, μιας και διψούσε πολύ, αλλά δεν ήθελε να πιει μόνο αυτός. Ευχαρίστησε τον φύλακα και συνέχισε την πορεία του. Αφού περπάτησαν για αρκετή ώρα στην ανηφοριά, εξαντλημένοι πλέον και οι τρεις, έφτασαν σε ένα άλλο μέρος, η είσοδος του οποίου ξεχώριζε από μια παλιά πόρτα που οδηγούσε σε έναν χωματόδρομο περικυκλωμένο από δέντρα...

Στη σκιά ενός δέντρου καθόταν ένας άντρας, και είχε το κεφάλι του σκεπασμένο με ένα καπέλο. Μάλλον κοιμόταν.
- Καλημέρα, είπε ο διαβάτης.
Ο άντρας έγνεψε σε απάντηση με το κεφάλι του.
- Διψάμε πολύ, το άλογό μου, ο σκύλος μου κι εγώ.
- Υπάρχει μια πηγή ανάμεσα σε εκείνα τα βράχια, είπε ο άντρας, δείχνοντας το μέρος. Μπορείτε να πιείτε όσο νερό θέλετε.

Ο άνθρωπος, το άλογο και ο σκύλος πήγαν στην πηγή και κατεύνασαν τη δίψα τους. Ο διαβάτης γύρισε πίσω να ευχαριστήσει τον άντρα.
- Μπορείτε να ξανάρθετε όποτε θέλετε, του απάντησε εκείνος.
- Επί τη ευκαιρία, πώς ονομάζεται αυτό το μέρος; ρώτησε ο άντρας.
- ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ.
- Ο Παράδεισος; Μα, ο φύλακας της μαρμάρινης εισόδου μου είπε ότι εκείνο ήταν ο Παράδεισος!
- Εκείνο δεν ήταν ο Παράδεισος. Ήταν η Κόλαση, απάντησε ο φύλακας.

Ο διαβάτης έμεινε σαστισμένος.
- Θα έπρεπε να τους απαγορεύσετε να χρησιμοποιούν το όνομά σας! Αυτή η λάθος πληροφορία μπορεί να προκαλέσει μεγάλο μπέρδεμα, είπε ο διαβάτης.
- Σε καμία περίπτωση! αντέτεινε ο άντρας. Στην πραγματικότητα, μας κάνουν μεγάλη χάρη, διότι εκεί παραμένουν όλοι όσοι είναι ικανοί να εγκαταλείψουν τους καλύτερούς τους φίλους ...!