Οι γιορτές στις καρδιές μας

[HelenA]

Στους εξαντλητικούς ρυθμούς της καθημερινότητας, ομολογώ, ότι υπάρχουν στιγμές που αναπολώ την παιδική μου ηλικία, τα χρόνια της χαμένης αθωότητας και ανεμελιάς και κυρίως θυμάμαι τις μέρες των Χριστουγέννων.
Ηγλυκιά προσμονή των εορτών με τη στολισμένη πόλη και τα στολισμένα σπίτια με τις ευωδιές των γλυκισμάτων είναι κάτι που αρέσει πολύ.
Ησκέψη γυρίζει στις θερμές ευχές που ανταλάσαμε, για υγεία, ευτυχία, ειρήνη.
Θυμάμαι πως οι πόρτες των σπιτιών ήταν ανοιχτές όχι μόνο για τους συγγενείς αλλά και για τους γείτονες που είχαν ανάγκη από συντροφιά και
από μια γλυκιά αγκαλιά.
Στις μέρες μας που το πρόβλημα του υπερκαταναλωτισμού της κοινωνίας, μας επιβάλει να αναπτύσουμε αντικοινωνική κατά κάποιον τρόπο συμπεριφορά, απομακρύνοντας μας από ηθικές αξίες.
Σε λίγες μέρες απο αρχάς Νοεμβρίου, θ'αρχίσει ο στολισμός της πόλης και λίγο αργότερα και των σπιτιών μας.
Ας χαρίσουμε την βοήθειά μας σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη, σε παιδιά που υποφέρουν γύρω μας, σε ανθρώπους που ζούν μόνοι.
Θα αισθανθούμαι γεμάτοι, ευτυχείς γιατί αυτό θα είναι, σαν να το κάνουμε για τον καλό Χριστό μας.Πρέπει κάποτε να μάθουμε ν'αγαπάμε εκτός απο τον εαυτό μας και τους συνανθρώπους μας.Αυτό μας δίδαξε να κάνουμε κι Εκείνος.
Γράψτε και σεις τις δικές σκέψεις για το θέμα αυτό.

[Chressida]

Όχι από τώρα

Έχουμε τόσες πολύτιμες μέρες μέχρι τότε!

[HelenA]

Αρχική Δημοσίευση από Chressida Όχι από τώρα Έχουμε τόσες πολύτιμες μέρες μέχρι τότε!

Ας προετοιμαζόμαστε ,άλλωστε η βοήθεια προς τους άλλους πρέπει να είναι συνεχής.

[dimitrios83]

Προσωπικά η γιορτή που έχω στην "καρδιά μου" αυτές τις μέρες (πέρα απο την ονομαστική μου εορτή), δεν είναι άλλη απο την 28η Οκτωβρίου. Μέρες που μας θυμίζουν τι παλλικάρια προγόνους είχαμε καθώς και τη μεγαλοσύνη που έχουμε ώς Έθνος.

(και που δυστυχώς συνεχώς μας αποδυκνύει και μας θυμίζει το αντίθετο,αυτό το θέατρο/παρωδία/τραγωδία που καλείται "Ε.Σ")

[Xenios]

Οι δύο μεγάλες γιορτές των Χριστιανών, τα Χριστούγεννα και το Πάσχα, έχουν την δικιά του ιδιομορφία, έστω και αν μερικοί δεν το συνδυάζουν άμεσα με την πίστη τους.

Ομολογώ ότι λατρεύω τα Χριστούγεννα, είναι μία καθ ολοκληρία οικογενειακή γιορτή, με πολλά μηνύματα, πολλές αναμνήσεις, πολλαπλά έθιμα και εικόνες μιας παλαιότερης εποχής με τους ανθρώπους που δεν είναι μαζί μας πια.

Στην οικογένεια μου, αυτό το έθιμο είναι μια σπάνια ευκαιρία, να βρεθούμε όλοι μαζί. Ποτέ κανείς δεν διανοήθηκε να πάει διακοπές αυτές τις ημέρες. Ακόμα και οι πιο νέοι, αυτό χωρίς καμιά καταπίεση, το έχουν εμπεδώσει και το απολαμβάνουν όσο τίποτα.

Σε μένα φτάνουν πολλές εικόνες με πρώτη και καλύτερη, τον συμβολισμό της γέννησης του θεανθρώπου, σαν ένα πιο ταπεινό, από τους ταπεινούς.

Μετά έρχονται οι εικόνες από άλλα Χριστούγεννα, γεμάτες από πρόσωπα ανθρώπων, που έφυγαν, τα έθιμα τους, τις συνήθειες τους, το άρωμα που είχαν αυτές οι ημέρες. Νοσταλγίες μαζί με προσμονές, άρρηκτα και αρμονικά δεμένα.

Το Πάσχα έχει περισσότερη μυσταγωγία, το μαρτύριο μαζί με την ελπίδα της Ανάστασης. Θα έλεγα η πιο καθαρά θρησκευτική γιορτή.

Όλες οι γιορτές έχουν την μικρή τους μαγεία, φτάνει να μπορείς να της αντιλαμβάνεσαι και τις βιώνεις.