Ψάχνεις το έτερον ήμισυ ?

[amigos]

Εννοείς μάλλον το περί ορέξεως

[Kiwi]

Ο λόγος που οι άνθρωποι φαίνονται τόσο μπερδεμένοι όσον αφορά τις σχέσεις τους, είναι ο ίδιος με πολλά άλλα πράγματα που τους μπερδεύουν: Οι σχέσεις, ειδικά οι ερωτικές, κρύβουν πολλούς μύθους:

α) Μετά από κάποιο διάστημα ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να είσαι ερωτευμένος με τον άλλον. Είναι καθαρά βιολογικό το ζήτημα και απολύτως φυσιολογικό. Εφόσον σε αφορά μία σχέση να προχωρήσει βασιζόμενη περισότερο σε αδελφικές και φιλικές αξίες, όπως εμπιστοσύνη, σταθερότητα, ή η πιθανή προσδοκία για οικογένεια, τότε θα πρέπει να γνωρίζεις ότι αυτό θα γίνει χωρίς το ερωτικό στοιχείο.

β) Κατά τη διάρκεια μίας μακροχρόνιας σχέσης, είναι απολύτως φυσιολογικό να θέλουν και οι δύο να βιώσουν και πάλι το συναίσθημα του έρωτα, και του υπερβολικού ενθουσιασμού, πράγματα τα οποία δεν μπορούν να αναπτυχθούν ή να επανέλθουν μέσα στο ίδιο ζευγάρι. Άλλωστε ένα ζευγάρι, μετά την πρώτη περίοδο αυτών των συναισθημάτων αποκτάει βαθύτερα και σταθερότερα συναισθήματα μεταξύ του.

γ) Από βιολογικής άποψης και εξελικτικής ψυχολογίας, οι ανθρώπινες σχέσεις είναι μονογαμικές μέχρι να βγει παιδί από τη σχέση και να φτάσει σε μία ηλικία που πλέον δεν χρειάζεται η προστασία και των δύο γονέων. Αυτό είναι βαθιά ριζωμένο μέσα μας σε άντρες και γυναίκες. Δεδομένου μάλιστα ότι η γυναίκα έχει περιορισμένο αριθμό ωαρίων, και μπορεί να τεκνοποίησει σε περιορισμένα διαστήματα, ενώ ο άντρας θεωρητικά μπορεί να τεκνοποιεί σχεδόν κάθε μέρα, υπάρχει μία γενικότερη τάση στις γυναίκες προς τη μονογαμία και στους άντρες προς την πολυγαμία. Οι τάσεις αυτές "καπελώνονται" από πολιτισμικά στοιχεία (πχ, η αξία της οικογένειας) αλλά τα βιολογικά δεν παύουν να υφίστανται.

Λαμβάνοντας αυτά υπόψη, και δεδομένης της γενικότερης ανθρώπινης ανασφάλειας, είναι φυσιολογικό οι σχέσεις να ... μπουρδουκλώνονται σε προσωπικό επίπεδο. Άλλωστε ο άνθρωπος είναι μεν κοινωνικό ον, αλλά σε πολλές περιπτώσεις είναι και μοναχικό. Άρα γενικολογόντας ή προσπαθώντας να βγάλουμε δογματικά συμπεράσματα για τις πράξεις του, ειδικά όταν μιλάμε για συμβιβασμένες πράξεις δύο ανθρώπων, ή καταλήγουμε σε φαύλους κύκλους ή πουθενά.

[Platinum]

Εγώ πάντως ούτε στιγμή δεν έριξα τις προδιαγραφές μου, απλώς αυτές με απέφευγαν. Πέραν της πλάκας όμως νομίζω ότι τελικά βρήκα αυτό που ήθελα με κοινή (όχι πανομοιότυπη) στάση στη ζωή και στα ενδιαφέροντα και εκτιμά και τη μαγειρική μου. Βέβαια, τα χαλάμε λίγο σε τεχνικά θέματα (πόσα τσαντάκια, παπούτσια, ρούχα χρειάζεται μια γυνάικα αλλά τι νόημα θα είχε μια τελείως επίπεδη και αδιάφορη σχέση;

[amigos]

Αρχική Δημοσίευση από Platinum πόσα τσαντάκια, παπούτσια, ρούχα χρειάζεται μια γυνάικα

Αυτό νομίζω πρέπει να γίνει ένα ολόκληρο thread και να μοιραστούμε τον πόνο μας. (Ε εννοώ να ακούσουμε και την αντίθετη άποψη)

[amigos]

Αρχική Δημοσίευση από Kiwi α) Μετά από κάποιο διάστημα ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να είσαι ερωτευμένος με τον άλλον. Είναι καθαρά βιολογικό το ζήτημα και απολύτως φυσιολογικό. Εφόσον σε αφορά μία σχέση να προχωρήσει βασιζόμενη περισότερο σε αδελφικές και φιλικές αξίες, όπως εμπιστοσύνη, σταθερότητα, ή η πιθανή προσδοκία για οικογένεια, τότε θα πρέπει να γνωρίζεις ότι αυτό θα γίνει χωρίς το ερωτικό στοιχείο.

Όσον αφορά το πρώτο θέμα εξαρτάται τι ορίζεις σαν ερωτευμένος.
Εαν το ορίζεις ότι θέλεις συνέχεια να είσαι μαζί με τον άλλον, και ότι είσαι έτοιμος να κάνεις τα πάντα για αυτόν, τότε δεν νομίζω ότι εάν έχεις βρει τον άνθρωπό σου αυτό σταματάει.
Αν τώρα το ορίζεις σαν την κατάσταση κατά την οποία ζαλίζεσαι, ανεβάζεις παλμούς χάνεις τα λόγια σου, δεν μπορείς όλη μέρα να σκεφτείς τίποτε άλλο τότε ναι δεν μπορείς να είσαι συνέχεια έτσι (για λόγους επιβίωσης).

Αυτό που αναρωτιέμαι, είναι γιατί είναι τόσο δύσκολο στις μέρες μας να κάνουν και να διατηρήσουν σχέσεις οι άνθρωποι. Δέχομαι ότι τα παλιότερα χρόνια οι άνθρωποι και δη οι γυναίκες κάνανε περισσότερους συμβιβασμούς. Αλλά και τα δύο φύλα δεν ψάχναν να βρούνε τον πρίγκηπα του παραμυθιού. Και νομίζω ότι στην πελιοψηφία τους κάναν καλές οικογένειες, και δεν το μετάνιωσαν.
Φοβάμαι ότι τελικά το πρόβλημα δεν είναι το ότι δεν μπορούμε να βρούμε τέλειο ταίρι, αλλά ότι φοβόμαστε να αναλάβουμε ευθύνες.

[Kiwi]

Αρχική Δημοσίευση από amigos Όσον αφορά το πρώτο θέμα εξαρτάται τι ορίζεις σαν ερωτευμένος. Εαν το ορίζεις ότι θέλεις συνέχεια να είσαι μαζί με τον άλλον, και ότι είσαι έτοιμος να κάνεις τα πάντα για αυτόν, τότε δεν νομίζω ότι εάν έχεις βρει τον άνθρωπό σου αυτό σταματάει. Αν τώρα το ορίζεις σαν την κατάσταση κατά την οποία ζαλίζεσαι, ανεβάζεις παλμούς χάνεις τα λόγια σου, δεν μπορείς όλη μέρα να σκεφτείς τίποτε άλλο τότε ναι δεν μπορείς να είσαι συνέχεια έτσι (για λόγους επιβίωσης).

Την κουρτίνα 2 εννοώ φυσικά. Υπάρχει πολύς κόσμος που του φαίνεται περίεργο όταν αυτό φεύγει.

Αρχική Δημοσίευση από amigos Αυτό που αναρωτιέμαι, είναι γιατί είναι τόσο δύσκολο στις μέρες μας να κάνουν και να διατηρήσουν σχέσεις οι άνθρωποι. Δέχομαι ότι τα παλιότερα χρόνια οι άνθρωποι και δη οι γυναίκες κάνανε περισσότερους συμβιβασμούς.

Καταρχήν τα παλιότερα χρόνια, η ηθική της εποχής σεν σου επέτρεπε πολλές επιλογές. Αν ήσουν από τους/τις τυχερούς/ες που δεν προξενεύτηκαν, το να στεριώσεις με κάποιον ήταν ολόκληρη διαδικασία. Τα πρώτα στάδια της σχέσης ήταν μυστικοπαθή και στα κρυφά, έτσι και έκανες επίσημη τη σχέση ήταν σα να δήλωνες αραβωνιασμένος, κλπ κλπ. Σήμερα το σεξ από το πρώτο κι όλας ραντεβού είναι συνηθισμένο. Άρα παλιότερα και οι δύο επένδυαν πολλά περισότερα στη σχέση από ότι σήμερα, τουλάχιστον μέχρι να κατακτήσουν τη σχέση.

Και πάλι όμως, ακόμα και τότε ίσχυαν οι μύθοι που αναφέρω. Μάλιστα οι γάμοι είχαν περισότερο οικονομικό χαρακτήρα, παρά ερωτικό. Μην αρχίσουμε όμως συζήτηση για το γάμο

[Endelva]

Δεν έχω σχέση πια διότι ο επί δύο έτη σύντροφος μου ο οποίος κάλυπτε τις ανάγκες μου σε... εξωφρενικό βαθμό [δεν μιλάω για τα καρδιοχτύπια της αρχής μοναχά, ε;] είναι κατά τέσσερα έτη νεότερός μου και παρ' όλο που αναγνώριζε τη σύνδεση και την πληρότητα δεν ήταν σε θέση να σταματήσει το ταξίδι του. Κακός χρονισμός.

Σε γενικές γραμμές είναι δύσκολο να αποκτησω σχέση διότι οι ανάγκες μου είναι πολλές και περίεργες, και διότι αυτά που παρέχω/χαρίζω είναι πολύ βαρειά για τις πλάτες των άλλων... Όσο για τον συμβιβασμό, με ταλαιπωρεί παραπάνω από τη μοναξιά.

[Rider]

Αρχική Δημοσίευση από amigos Πιστεύετε ότι υπάρχουν διαφορετικές προδιαγραφές ανάλογα με την ηλικία ; Δηλαδή π.χ όταν είμαι σε κάποια α ηλικία ψάχνω να βρω κάποιον που να είναι όμορφος , στοργικός κλπ. Αν είμαι όμως σε μια β ηλικία ρίχνω τις προδιαγραφές μου ή όχι ; (π.χ μόνο στοργικός) Δηλαδή το θέμα ακολουθεί τους νόμους της προσφοράς και της ζήτησης νομίζετε; .

διαφορετικές προδιαγραφές υπάρχουν αναλόγως των εμπειριών του καθένα , δηλ ό,τι έχει μάθει απο το οικογενειακό του περιβαλλον, καθώς και κατα ένα μεγάλο ποσοστό απο αυτο που του έλειπε απο την προηγούμενη, ή προηγούμενες σχέσεις

[papa]

Αρχική Δημοσίευση από Endelva Σε γενικές γραμμές είναι δύσκολο να αποκτησω σχέση διότι οι ανάγκες μου είναι πολλές και περίεργες

Endelvice ?

[Endelva]

Endelvice, indeed. Προσπάθησα και με το συμβιβασμό, επί άλλης διετίας, δεν δουλεύει, είναι χειρότερα...

[παίρνεις βραβείο για τα puns!]

[amigos]

Μήπως τελικά έχουμε γίνει πολύ εγωιστές και δεν είμαστε διατεθιμένοι να δώσουμε εκτός από το να πάρουμε ;

[quantum]

Δεν θεωρω πως καποιος ψαχνει το λεγομενο ετερον ημισυ αφου οι περισσοτεροι απο εμας δεν μπορουν ακομη να αποφασισουν τι τους ταιριαζει και τι οχι..Σιγουρα αυτο αποτελει προβλημα του συνολου της κοινωνιας αφου εχουμε αφεθει σε μια ατερμονη αναζητηση και επιδιωξη των απτων ποθων μας με την εννοια των υλικων και του γοητρου και εχουμε παραμελησει επιδεικτικα το συναισθημα,τη μαγεια και οτιδηποτε αλλο μας κανει να αμφισβητουμε το κατα ποσο εχουμε ουσιαστικα πετυχει στη ζωη μας(περα απο αυτο που φαινεται προς τα εξω).Συχνα μαλιστα απομυθοποιουμε το ερωτα και τη φιλια για να αισθανθουμε καλυτερα αφου ποτε δεν τα εχουμε νιωσει..Μπορει ακομα και με την ελπιδα να μην καταφερουμε να βρουμε το ιδανικο αλλα αξιζει να πιστευουμε..Εξαλλου τι αλλο εχει μεινει να πιστευουμε στον κοσμο αυτο?Ενας Θεος,ενας Φιλος και ενας Ερωτας.Δυστυχως στην εποχη μας δεχονται αμφισβητηση και τα τρια..

[purple anemone]

Αρχική Δημοσίευση από amigos Μήπως τελικά έχουμε γίνει πολύ εγωιστές και δεν είμαστε διατεθιμένοι να δώσουμε εκτός από το να πάρουμε ;

Όλο μεγάλες αλήθειες λες τελευταία και μου τη δίνει!

Το θέμα είναι...
Όταν ο/η σύντροφός σου σε κοιτάει στα μάτια και διαβάζεις αγάπη... είσαι διατεθειμένος/η να το κάνεις κι εσύ;
Όταν ο/η σύντροφός σου σου κάνει μικρές εκπλήξεις - χωρίς να έχεις γιορτή, επέτειο, να είναι Χριστούγεννα ή Πάσχα -... μπορείς να σκεφτείς να το κάνεις κι εσύ;
Όταν ο/η σύντροφός σου συμμερίζεται τα ενδιαφέροντά σου... είσαι διατεθειμένος/η να το κάνεις κι εσύ;
Όταν ο/η σύντροφός σου βρίσκει πάντα καιρό - ακόμα και στις χειρότερες στιγμές της ημέρας του/της - να σου πει "σ' αγαπώ"... είσαι διατεθειμένος/η να το κάνεις κι εσύ;

Να πω κι άλλα; Είναι πάρα πολλά!
Τι επιλέγουμε τελικά;
Κάποιον που ν' αγαπάμε πραγματικά και το δείχνουμε; Κάποιον που περιμένουμε να εκτιμήσει την αγάπη μας και να μας την ανταποδώσει;
Ή μήπως κάποιον που δεδομένα θα μας αγαπά, θα μας εξυπηρετεί, και θα τον χρησιμοποιούμε κατα πώς θέλουμε για να ικανοποιούμε τις ανάγκες μας όποτε μας "καπνίσει";

Αξίζει να ψάχνουμε το έτερον ήμισυ; Ή μήπως να αφήσουμε να μας ψάξει αυτό;
Κι όταν μας βρει... ξέρουμε - έστω και στο περίπου - τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για να το κρατήσουμε κοντά μας;

Είναι τόσο απλό να κάνεις κάποιον ευτυχισμένο...
Εμείς τα κάνουμε ΤΟΣΟ δύσκολα!

[fifi]

...Το πιο δύσκολο πράγμα, είναι να διατηρήσεις το μύθο γύρω από τον εαυτό σου και αυτόν που αγαπάς..
Επίσης να μην θεωρείς τίποτα και κανέναν δεδομένο...-πως να κρατήσεις 'καβάτζα' στα συναισθήματα όμως;

αυτά..

[kataki]

συμφωνώ απολυτα με την μωβ ανεμώνα.Τα πράγματα έιναι τόσο απλά όταν ξέρεις τι θέλεις... Εξάλλου ό έρωτας συνήθως χτυπά όταν δεν τον περιμένεις... Το θέμα είναι να μπορείς και να θες να τον ζήσεις με πολύ.... Πάθος και καθόλου Φόβο. Δεν είναι τυχαίο ότι κρατάμε στη ζωή μας ΜΟΝΟ ό, τι μπορούμε ν' αντέξουμε...