Εν Λευκώ

[Nelly]

Με αφορμή την ανάρτηση για την Έκθεση Εν Λευκώ που πόσταρα εδώ, σκέφτηκα να ανοίξω αυτό το νήμα, μιας το πράγμα και προσφέρεται για συζήτηση.

Εν ολίγοις, η Έκθεση έχει στόχο τη διερεύνηση (μέσω ενός εικαστικού πειράματος) των αιτιών εκείνων, που κάνουν τους ανθρώπους να αφήνουν το στίγμα τους στους χώρους απ’ όπου περνούν. Οι συμμετέχοντας στην Έκθεση θα έχουν τη δυνατότητα να στέκονται πίσω από ένα παραβάν και να σχεδιάζουν-γράφουν-ζωγραφίζουν-βρίζουν ό,τι και όπως τους κατέβει, επωνύμως ή ανωνύμως.

Μεταφέρω αυτούσιο το ερώτημα των διοργανωτών:
Τι αλήθεια ωθεί κάποιον να αφήσει το σημάδι του, το προσωπικό του μήνυμα σε κάποιο χώρο, κάποια στιγμή της ζωής του; Ίσως η ανάγκη δήλωσης της ίδιας του της ύπαρξης. Είναι όμως πάντα εφικτό, νόμιμο και ελεύθερο κάτι τέτοιο;

Προσωπικά, σε δημόσιο χώρο δεν έχω αφήσει ποτέ μήνυμα, ούτε καν τα αρχικά μου σε κάποιο παγκάκι με καρδούλα και τα αρχικά ενός άλλου. Μόνο στο θρανίο μου έγραφα μανιωδώς, ζωγράφιζα βασικά, σχήματα και άλλα. Αυτό όμως δε συνέβαινε επειδή επιθυμούσα να αφήσω στο χώρο το στίγμα μου. Εσείς; Για πείτε.

[Gildor]

Στις τουαλετες του στρατοπαιδου και στη σκοπια, χαραζα πανω στο ξύλο το ονομα μου σε Elven Runes

Γιατι Elven Runes? γιατι ειναι ιδανικοι για να χαραζεις σε σκληρη επιφανεια με το νυχι

[Eskivel]

Και εγώ ζωγραφιζα στα θρανία για να περάσει η ώρα. Το τι λουλούδια έχω ζωγραφισει!!

[Xenios]

Δεν νομίζω ότι έχω ποτέ χαράξει ή ζωγραφίσει σε θρανίο τοίχο κλπ.

Στο σχολείο ζωγράφιζα πολύ, στα βιβλία μου, μα πολύ. Αυτά δεν ήταν βιβλία, κλασικά εικονογραφημένα ήταν
Μια ιστορικού μου, παραλίγο να πάθει αποπληξία όταν είδε, το βιβλίο ιστορίας. Περικεφαλαίες σε αγαστή συνύπαρξη, με αεροπλάνα και αυτοκίνητα
Άμοιρε Ξενοφώντα....

Επίσης μου άρεσε να χαράζω βότσαλα, με τα αρχικά μου, σαν μήνυμα σε κάποιον μελλοντικό αποδέκτη
Αν βρείτε κανένα βότσαλο με ΣΧ επάνω, είναι δικό μου και να μου επιστραφεί πάραυτα

[konstantin@]

Πολύ ωραίο θέμα. Εγώ απο οσο βλέπω είμαι η πιο ζαβολιάρα και θα σας πω γιατί.
Απο που να ξεκινήσω.Πάντα έγραφα στο θρανίο που πέρναγα όλες τις ώρες των μαθημάτων το όνομά μου το θεωρούσα μάλλον σαν ιδιοκτησία μου.Μετά κατάλαβα οτι τα αγαθά που βρίσκονται στο σχολείο ανήκουν σε όλα τα παιδιά.
Πάνω στο θρανίο ζωγράφιζα,όταν είχα Μαθηματικά και όλα αυτα τα ανατριχιαστικά μαθήματα που δεν μου άρεσαν.
Επίσης γράφαμε τρίλιζα με την διπλανή μου,και γράφαμε δίπλα το σκόρ μας για να μην ξεχνιόμασταν κιόλας.
Καλά για τα σκονάκια δεν το συζητάμε.Τα γράφαμε με τοσο μικρά γράμματα που οι καθηγητές έπρεπε να πάρουν μεγεθυντικό φακό για να τα διαβάσουν.
Στους τοίχους ποτέ δεν έγραψα γιατί δεν μου άρεσε.Ηξερα οτι χρειάζετε κόπος και χρήμα για να βαφτεί ένα σχολείο.
Τα βιβλία μου πάντα τα είχα καθαρά.Μόνο το όνομα μου έγραφα.
Τελικά είμαι η πιο ζαβολιάρα ή δεν είμαι???

[HelenA]

Έπρεπε να πηγαίνατε επί Χούντας σχολείο και
θα σαε έλεγα εγώ αν τολμούσατε να γράφατε
στο θρανίο σας. Μια εξαήμερη αποβολή την είχατε στο νερό.
Αλλά και διαφορετικά να ήταν τα πράγματα δεν είμαι
από τους ανθρώπους που μου αρέσει να λερώνω
και να καταστρέφω πράγματα, είτε μου ανήκουν είτε όχι.(είμαι λίγο υποχόντρια) το γνωρίζω καλά.

[Gildor]

Ποτε δε θεωρουσα ουτε βανδαλισμο ουτε καταστροφη ουτε αταξια να γραφεις στο θρανιο.

Το θεωρουσα παντα εντελως φυσιολογικο επειδη

• Σβηνει. Δεν αποτελει μονιμη ζημια ουτε φθορα
• Δεν αποτελει βρωμιά ουτε τιθεται θεμα καθαριοτητας, γιατι το μολυβι δε λερωνει δερμα η ρουχα που περνουν απο πανω του
• Η ιδια η επενδυση του θρανιου ειναι εγγραψιμη, σαν χαρτι. Σε προκαλει να γραψεις. Νομιζεις οτι προσφερεται γι' αυτο
• Δεν αποτελει προσβολη ή ασέβεια στον "επομενο" μαθητη που θα κατσει. Εγω χαιρομουν οταν εβλεπα αυτα που αφησε ο αλλος πισω του, σαν επικοινωνια. Δε δυσανασχετουσα οτι μου αφησε "βρωμικο θρανιο".

Σε βαζουν δηλαδη σε ενα θρανιο οπου μπορεις να γραψεις και σε γεμιζουν μολυβια και γομες. Θα γραψεις η δε θα γραψεις;; Ειναι σα να σε βαζουν σε ενα τραπεζι με επενδυση απο καμβα, να σου δινουν πινελα, και να σου λενε οτι ειναι "κακο" αν ζωγραφιζεις.

Επιχειρηματα και παρομοιωσεις που ελεγαν οι δασκαλοι του τυπου "γραφεις και στο τραπεζι του σπιτιου σου;" κλπ, μπορει τοτε να μας ταπωναν, αλλα ειναι ατυχεις παρομοιωσεις και πλάνες λογικής

[Nelly]

Αρχική Δημοσίευση από Gildor Ποτε δε θεωρουσα ουτε βανδαλισμο ουτε καταστροφη ουτε αταξια να γραφεις στο θρανιο.

Ούτε κι εγώ.

Αρχική Δημοσίευση από Gildor Σε βαζουν δηλαδη σε ενα θρανιο οπου μπορεις να γραψεις και σε γεμιζουν μολυβια και γομες. Θα γραψεις η δε θα γραψεις;; Ειναι σα να σε βαζουν σε ενα τραπεζι με επενδυση απο καμβα, να σου δινουν πινελα, και να σου λενε οτι ειναι "κακο" αν ζωγραφιζεις.

Έχεις απόλυτο δίκιο. Ενδεχομένως να εξηγείται ψυχολογικά: το θρανίο για το μαθητή είναι κάτι σα tabula rasa, όπου μια αδιόρατη φωνή του ψιθυρίζει "γράψε με". Πάει το χέρι από μόνο του και στο δικό του μυαλό, αυτό δε συνιστά βανδαλισμό ή βρωμιά.

Αρχική Δημοσίευση από Gildor Επιχειρηματα και παρομοιωσεις που ελεγαν οι δασκαλοι του τυπου "γραφεις και στο τραπεζι του σπιτιου σου;" κλπ, μπορει τοτε να μας ταπωναν, αλλα ειναι ατυχεις παρομοιωσεις και πλάνες λογικής

Μου θύμισες τον καθηγητή μου όταν πήγαινα Γερμανικά. Μια φορά που με είδε να γράφω στο θρανίο (και δεν ήμουν και πιτσιρίκι) μου άρπαξε το στυλό απ' το χέρι, με κατακεραύνωσε με το βλέμμα, μου έβαλε ξανά στο χέρι το στυλό και το οδήγησε στο τετράδιό μου. "Εδώ θα γράφεις άμα θες!". Το τετράδιο εκείνης της μέρας (ακόμη το έχω) έχει απάνω την Άρτα με τα Γιάννενα!



Ξένιε, πολύ μου άρεσε αυτό που είπες με τα βότσαλα. Πρέπει να είσαι ο τύπος που θα έγραφε ένα μήνυμα σε χαρτί, θα το έβαζε μέσα σε ένα μπουκάλι και θα το έριχνε στο γιαλό. Εγώ πάντως είμαι σίγουρα ο τύπος που θα το έβρισκε.

[pazo]

Αρχική Δημοσίευση από Gildor Γιατι Elven Runes? γιατι ειναι ιδανικοι για να χαραζεις σε σκληρη επιφανεια με το νυχι

Να θυμηθώ να σου πάρω δώρο στη γιoρτή σου, ένα νυχοκόπτη ή ένα ψαλιδάκι για τα νυχάκια σου, τέλος πάντων...

[fifi]

εγώ θυμάμαι *αλληλογραφούσα* με το παιδί που καθόταν στο ίδιο θρανίο με μένα αλλά στην άλλη βάρδια ( ήμασταν πρωί - απόγευμα τότε ) ξεκινούσε ο ένας πχ να γράφει τους στίχους ενός τραγουδιού και συνέχιζε ο άλλος

[christi]

Αρχική Δημοσίευση από pazo Να θυμηθώ να σου πάρω δώρο στη γιoρτή σου, ένα νυχοκόπτη ή ένα ψαλιδάκι για τα νυχάκια σου, τέλος πάντων...

Καλύτερα σκληρυντικό νυχιών να του πάρεις!!!

[Nelly]

Αρχική Δημοσίευση από fifi εγώ θυμάμαι *αλληλογραφούσα* με το παιδί που καθόταν στο ίδιο θρανίο με μένα αλλά στην άλλη βάρδια ( ήμασταν πρωί - απόγευμα τότε ) ξεκινούσε ο ένας πχ να γράφει τους στίχους ενός τραγουδιού και συνέχιζε ο άλλος

Και μετά;

[fifi]

μετά γράφαμε άλλο τραγούδι :P

[Nelly]

όμορφο (αν και αδιέξοδο )

[justin]

Στα θρανία ποτέ σημάδι, πώς να τολμούσα άλλωστε, η τιμωρία ήταν σίγουρη, μα τα βιβλία μια ζωγραφιά αφηρημένη, όπου δεν υπήρχε λέξη υπήρχαν οι δικές μου ρίμες.