Ποσο πληρεις νιωθετε?

[Endelva]

Ναι, η θέληση είναι πόνος. Αλλά και η ζωή χωρίς θέληση είναι, ε, βαρετή, τουλάχιστον για τη δυτική μας νοοτροπία [δεν αναφέρομαι στον καταναλωτισμό, αυτός πλέον είναι παγκόσμιο φαινόμενο, αναφέρομαι στον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε και αισθανόμαστε]. Η νοοτροπία μας πιστεύω πως μπορεί να συνυπάρξει πολύ καλύτερα με τον αγώνα για το μέτρο, παρά με τον αγώνα για τη μη θέληση.

Το ζητούμενο για μένα είναι να μάθει κανείς να... μη θέλει ό,τι θέλει [με την έννοια του "ό,τι του κατέβει στο κεφάλι, "ό,τι φτάσει"], και να οδηγηθεί στην ελευθερία του να θέλει πραγματικά ό,τι θέλει. Αξίζει τον κόπο.

Α, και το να είναι κανείς πλήρης δεν οδηγεί κατ' ανάγκη στην αδράνεια, η αδράνεια είναι μια παγίδα στην οποία κανείς μπορεί να πέσει. Μπορεί κάποιος να είναι πλήρης [με την έννοια του "ευτυχισμένος", έτσι; γιατί με την έννοια του "κορεσμένος" δεν νομίζω πως έχουμε να κάνουμε, κανείς δεν νοιώθει κορεσμένος απ' τη ζωή εκτός από κάποιους όταν έρθει η ώρα τους να πεθάνουν, κι αυτοί λίγοι είναι] και να συνεχίζει να δρα και να δημιουργεί.

Νοιώθω πλήρης όταν και όσο δεν νοιώθω πως κάτι σημαντικό, βασικό, μου λείπει προκαλώντας μου πόνο. Ό,τι θα ήθελα να έχω από εκεί και πέρα, είναι επιθυμία, επόμενος στόχος, ίσως και πραγματικά χαμένο τραίνο - αν όντως δεν μπορώ να το αποκτήσω πια - αλλά δεν κλονίζει την αίσθηση της πληρότητας που νοιώθω επειδή έχω [δεν θα αναφέρω την υγεία μου και το φαγητό μου εκτός παρένθεσης] τον άνθρωπο που αγαπώ, καλούς φίλους και στόχους. Όπως βλέπετε λοιπόν, η έλλειψη στόχων σίγουρα δεν είναι πληρότητα, τουλάχιστον όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι. Η ανάγκη για αυτοβελτίωση και γνώση, που ουσιαστικά σε μένα είναι μία ενιαία και δεν παύει ποτέ, είναι αρκετή για να μην αδρανώ.

[quantum]

Endelva συμφωνω.Όταν έθεσα αύτο το ερώτημα σκεφτόμουν την πληρότητα που μπορούν να σε κάνουν να νιώσεις τόσο τα απλά όσο και τα συνθετότερα πράγματα στη ζωή.Δεν σημαίνει πως αν αισθανόμαστε πλήρεις σήμερα αυτό θα διαρκέσει μέχρι το τέλος μας.Αντιθέτως ειναι αίσθημα που,δυστυχώς,είναι παροδικο και αυτό γιατί υποκύπτουμε σε φαινόμενα της εποχής οπως για παράδειγμα ,ο καταναλωτισμός,που ανεφερες,η υπερεντατικοποίηση της εργασιας και ο μιμητισμός που δε μας αφήνουν να απολαύσουμε όσα εχουμε αποκτήσει.Όμως έτσι ποτε δε θα είμαστε πλήρεις.Κατα το Αριστοτέλη η ευτυχία βρισκεται στην καθημερινότητα μας (στην οικογενεια,τους φιλους,τη δουλειά) και αν εμεις ποτέ δε νιώσουμε πλήρεις εκεί,τότε ίσως 'ρισκάρουμε' και την ευτυχία μας .

[Endelva]

Τι σχέση έχουν όλα αυτά που έγραψες στη συνέχεια με το ότι συμφωνείς; Τα διαβάζω και τα ξαναδιαβάζω, αλλά δεν φαίνεται να σχετίζονται κάπως.

[quantum]

Είπα οτι συμφωνώ και από κάτω παρέθεσα την αποψή μου..

[Endelva]

Πάσσο.

Νόμιζα ότι συνέχιζες από εκεί, ή ότι σχολίαζες κάτι πάνω σ' αυτά που είπα και έψαχνα τις συνδέσεις εναγωνίως.

[xymox]

Θα επρεπε να νιωθω πληρης μιας και εχω οτι μπορουσα να θελω ...σ'αυτον τον κοσμο...αλλα οχι, δεν νιωθω ετσι....ακομα μου λειπει να καταλαβω τι ειναι αυτο που βλεπω στα ονειρα μου , αυτο που νιωθω μεσα μου σαν μεγαλο κενο που περιμενει να γεμισει, ακομα μου λειπει η κατανοηση της υπαρξης μου ...ειμαι πληρης απο "γης αποψης" αλλα ουτε 50% απο spirituality....αρα μαλλον δεν ειμαι οκ χεχ...τι να κανουμε, προσπαθουμε ακομα και ας μας λενε τρελλοι....