Τα στάδια του πένθους / απώλειας

[amigos]

To 1969, η Ελίζαμπεθ Κιούμπλερ-Ρος υπέδειξε το μοντέλο των πέντε σταδίων του πένθους και της θλίψης ώστε να περιγράψει τη διαδικασία που βιώνει το άτομο ώστε να αποδεχθεί την ανίατη ασθένεια ή το θάνατο. Το μοντέλο αυτό έχει καθιερωθεί έκτοτε στο χώρο της Ψυχολογίας.
Καθένα από τα πέντε στάδια εκδηλώνεται διαφορετικά στο κάθε άτομο ως προς τη χρονική διάρκεια και την ένταση. Δεν είναι απαραίτητο τα πέντε στάδια να εκδηλωθούν με συγκεκριμένη σειρά μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία.
Ποια είναι λοιπόν αυτά τα πέντε στάδια και με ποια σειρά εκδηλώνονται συνήθως;
1. Άρνηση
Η πρώτη αντίδραση είναι η άρνηση της πραγματικότητας. Πρόκειται για μια φυσιολογική αντίδραση ώστε να εκλογικεύσουμε τα έντονα συναισθήματα. Η άρνηση χαρακτηρίζεται ως «μηχανισμός άμυνας» απέναντι στο σοκ.
2. Θυμός
Καθώς η άρνηση και η απομόνωση αρχίζουν να υποχωρούν, ο πόνος έρχεται και πάλι στην επιφάνεια. Ο θυμός μπορεί να κατευθύνεται προς άψυχα αντικείμενα, αγνώστους, φίλους ή μέλη της οικογένειας. Συνήθως παρατηρείται ένας φαύλος κύκλος θυμού και ενοχής, με συνεχή εναλλαγή των συναισθημάτων.
3. Διαπραγμάτευση
Μια φυσιολογική αντίδραση στο αίσθημα της απελπισίας και της αδυναμίας είναι η ανάγκη για ανάκτηση του ελέγχου. Πρόκειται για μια προσπάθεια «διπλωματικής αντιμετώπισης» με στόχο να αναβληθεί το αναπόφευκτο. Η διαπραγμάτευση μάς προστατεύει από την επίπονη πραγματικότητα.
4. Κατάθλιψη
Τα συναισθήματα που κυριαρχούν είναι η λύπη και οι τύψεις. Το άτομο χάνει την ελπίδα του και την επιθυμία να προσπαθήσει για κάτι καλύτερο.
5. Αποδοχή
Πρόκειται για το δυσκολότερο από τα πέντε στάδια. Χαρακτηρίζεται από την απομόνωση και την ηρεμία.

Πηγή: onmed.gr

[amigos]

Θεωρείτε ότι ισχύουν τα παραπάνω στάδια; Επιβεβαιώνονται σε εσάς?

[Diamond]

Για πένθος για θάνατο άλλου, σίγουρα δεν υπάρχει η διαπραγμάτευση και η αποδοχή.
Τουλάχιστον για εμένα.
Θυμός και άρνηση (των πάντων) στο ζενίθ.

Για τον δικό μου δεν ξέρω και δεν θα ενδιαφερόμουν και να μάθω...

[amigos]

Η διαπραγμάτευση έχει να κάνει συνήθως με την απώλεια γενικότερα. π.χ γύρνα πίσω και εγώ θα κάνω αυτό...
στο θάνατο ίσως έχει να κάνει με την διαπραγμάτευση όταν κάποιος είναι άρρωστος (π.χ. κανε τον καλά και θα ανάψω μια λαμπάδα)

[Diamond]

Εμένα και αυτό μου βγήκε λίγο... θυμωμένο.
"Έλα από εδώ να σου ξηγήσω το όνειρο" φάση.

[Easty]

Είδες η ΕλίζαΝΤΕΘ;;

Τίποτα δεν είναι τυχαίο!!!
(Που λέει κι η Naias!!!)

[pazo]

Αρχική Δημοσίευση από Easty Είδες η ΕλίζαΝΤΕΘ;; Τίποτα δεν είναι τυχαίο!!! (Που λέει κι η Naias!!!)

Άρχισε να μυρίζει «Acro», ή μου φαίνεται;

[Naias]

Γενικά θεωρώ ότι ισχύουν-αναγνωρίζονται τα στάδια αυτά, σε μια διαδικασία πένθους/ απώλειας. Επειδή όμως αναφερόμαστε σε Υποκειμενικότητες και ως εκ τούτου στην (ψυχική) συγκρότηση που διέπει την κάθε μία από αυτές, το πένθος/απώλεια μπορεί να βιώνεται διαφορετικά ή και να μην έχει την ίδια ακολουθία των σταδίων που αναφέρθηκαν.

Επίσης υπάρχουν περιπτώσεις καθήλωσης σε κάποια στάδια όπως (συνήθως): του θυμού, όπου μπορεί να υπάρξει ένας καταλογισμός ευθυνών χωρίς αντικειμενικά κριτήρια καθώς επίσης και στο καταθλιπτικό στάδιο, όπου η διάρκειά τους μπορεί να είναι (και) για μια ολόκληρη ζωή.

Αρχική Δημοσίευση από Easty Είδες η ΕλίζαΝΤΕΘ;; Τίποτα δεν είναι τυχαίο!!! (Που λέει κι η Naias!!!)

Ω ναι!!! ...και δεν αστειεύομαι