Στο μουσείο ο μαυροπίνακας

[kanaria]

@Xena
Πολλά από αυτά που αφηγείσαι τα έχω ζήσει ως μαθήτρια, αλλά τα βλέπω και τώρα ως μητέρα δυο παιδιών που βρίσκονται στην ίδια τάξη παρά τη διαφορά ηλικίας που υπάρχει μεταξύ τους.

Απ' όλα, θα κρατήσω αυτό το κομμάτι: Τους δε συμμαθητές μου που είχαν όντως δυσκολία στη μάθηση, πιο πολύ ήμουν σε θέση να τους βοηθήσω επί της ουσίας εγώ με το να μπαίνω στο μυαλό τους και να τους τα εξηγώ στη «γλώσσα» τους..., το οποίο μεταφράζω ως εξής: Η ουσία της διδασκαλίας βρίσκεται στην ικανότητα του ενήλικα να προσεγγίσει το μυαλό του παιδιού.

[FiBeR]

Αρχική Δημοσίευση από purple anemone Εμείς έχουμε από τα καινούργια σχολεία, μόνο 7 ετών, κι έχει μαυροπίνακες.

Αρχική Δημοσίευση από elbereth σε όσα σχολεία έχω κάνει εκλογές είχαν μαυροπίνακα (ή μάλλον πρασινοπίνακα) με κιμωλίες. Αλλά ήταν όλα δημοτικά. Δεν ξέρω τι γίνεται στα γυμνάσια.

Μπορεί να είναι έτσι τελικά..

Αρχική Δημοσίευση από purple anemone Η ουσία στη χρήση των δύο πινάκων είναι ίδια.

Εννοείται.

Αν και πράσινος όμως, λέγεται μαυροπίνακας. Τι να πεις. Ή τουλάχιστον εγώ έτυχα σε πράσινους, για να μην πείτε πάλι ότι είναι μαύροι.

[FiBeR]

Το σχολείο του μέλλοντος

Παρουσία του επιτρόπου της Ευρωπαϊκής Ενωσης στον τομέα της Εκπαίδευσης, Κατάρτισης, Πολιτισμού και Πολυγλωσσικότητας κ. Jan Figel, πραγματοποιήθηκε το Σαββατοκύριακο στα εκπαιδευτήρια Δούκα διεθνές συνέδριο με θέμα το σχολείο του μέλλοντος.

Ο επίτροπος αναφέρθηκε στο όραμα και στην αποστολή της Εκπαίδευσης στην Ευρώπη, εστιάζοντας σε ορισμένα βασικά σημεία που η Ε.Ε. θεωρεί ουσιαστικά για την επίτευξη του προγράμματος συνεργασίας μεταξύ των κρατών-μελών της «Εκπαίδευση και Κατάρτιση 2010»: προώθηση της δημιουργικότητας στην εκπαίδευση, προετοιμασία μαθητών για τη διά βίου εκπαίδευση, εξάλειψη των κοινωνικών ανισοτήτων.

Ελληνες και ξένοι σύνεδροι υπογράμμισαν ότι το Σχολείο του Μέλλοντος πρέπει να είναι ανοιχτό και πρόθυμο να ακούσει τις ανάγκες των μαθητών και συμβατό με τα οράματα των εκπαιδευτικών.

14/04/2008 ΤΟ ΕΘΝΟΣ

[elbereth]

<<Δε μαθαίνει το ίδιο γρήγορα ένα παιδί γεννημένο τον Ιανουάριο του 2001 με ένα γεννημένο το Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς. Οι συγκρίσεις που γίνονται στον πίνακα δημιουργούν στα μικρότερα το λανθασμένο συναίσθημα ότι δεν είναι και τόσο καλοί μαθητές>>

δεν νομίζω ότι αυτό είναι αξίωμα. Στο τελος του λυκείου οι μαθητές που είχαν ξεκινήσει ως πενταμισάρια με το παλιό σύστημα, ήταν οι πρώτοι της τάξης. Εξάλλου σήμερα, οι μικρότεροι της τάξης έχουν την ίδια ηλικία που είχαν οι μεγάλοι στις δικές μας τάξεις. Μπορεί οι μεγάλοι να μαθαίνουν ευκολότερα στην αρχή, αλλά όταν έχουν φτάσει σχεδόν τα εφτά για να πάνε δημοτικό, έχοντας περάσει μια τριετία το λιγότερο, τετραετία ή πενταετία οι περισσότεροι σε παιδικούς σταθμούς, προνήπιο, νήπιο, έχουν ήδη βαρεθεί το σχολείο. Αυτο οδηγεί ή μπορεί να οδηγήσει σε κακούς μαθητές (αδιάφορους για το σχολείο).

Αλλά σε κάθε περίπτωση όλα αυτά σχετίζονται με το κάθε παιδί. Απλώς να θυμίσω ότι οι Έλληνες αρνούμαστε να κάνουμε χρήση του δικαιώματος που παρέχεται στο γονέα, (μετά από πρόταση του σχολείου) αν δει ότι το παιδί του δεν τα καταφέρνει σε κάποια τάξη στο δημοτικό, ιδίως στις μικρότερες τάξεις, πρώτη-δευτέρα να το αφήσει τάξη.
Ξέρω ανθρώπους που το έκαναν. Το παιδί δεν είχε πρόβλημα ούτε φιλίες να κάνει στη νέα τάξη (άλλωστε στην προηγούμενη ήταν το μικρότερο παιδί στην τάξη), και φυσικά πέρασε με την πρώτη στο πανεπιστήμιο της επιλογής του. Αλλά ο πατέρας του δεν ήταν Έλληνας, και δεν είχε κόλλημα, τι θα πουν οι γείτονες.

[Xenios]

Στον πίνακα μου κοβόντουσαν τα πόδια, το χέρι μου έτρεμε ειδικά σε μερικούς καθηγητές που είχα το χόμπι, να προσβάλουν τους μαθητές τους, αλλά ....

Θα με συγχωρέσετε που θα πω ότι αυτό για μένα ήταν το κίνητρο να μην πάω αδιάβαστος στο σχολείο.

Μπορεί να έψαχνα να βρω τρύπα να χώσω το κεφάλι μου σαν στρουθοκάμηλος στις αποτυχίες, αλλά καμάρωνα και για το μπράβο έσκισες.

Για τον ίδιο λόγο δεν θεωρώ αντιπαιδαγωγική την βαθμολογία των μαθητών από την πρώτη τάξη του δημοτικού και είμαι κάθετα αντίθετος στην κατάργηση της. Προσωπικά πιστεύω ότι αν δεν είχα το κίνητρο της βαθμολογίας, θα πέρναγα οριακά τις τάξεις για τα μάτια του κόσμου και θα έμενα τούβλο.

Δεν το έβλεπα σαν ανταγωνισμό με τους συμμαθητές μου, αλλά σαν ανταγωνισμό με τους Καθηγητές που ήθελα να τους βουλώσω το στόμα, σε κάποια παρατήρηση τους.

[kanaria]

Αρχική Δημοσίευση από elbereth <<Δε μαθαίνει το ίδιο γρήγορα ένα παιδί γεννημένο τον Ιανουάριο του 2001 με ένα γεννημένο το Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς. Οι συγκρίσεις που γίνονται στον πίνακα δημιουργούν στα μικρότερα το λανθασμένο συναίσθημα ότι δεν είναι και τόσο καλοί μαθητές>> δεν νομίζω ότι αυτό είναι αξίωμα. Στο τελος του λυκείου οι μαθητές που είχαν ξεκινήσει ως πενταμισάρια με το παλιό σύστημα, ήταν οι πρώτοι της τάξης. Εξάλλου σήμερα, οι μικρότεροι της τάξης έχουν την ίδια ηλικία που είχαν οι μεγάλοι στις δικές μας τάξεις.

Δεν είναι αξίωμα και πάντα θα υπάρχουν εξαιρέσεις. Αλλά είναι αλήθεια ότι σε μικρές ηλικίες (και σε αυτές αναφέρομαι, όχι σε Γυμνάσιο και Λύκειο) ακόμα και η διαφορά έξι μηνών ανάμεσα σε δυο παιδιά φαίνεται στην ευκολία και τη ταχύτητα με τις οποίες αναπτύσσουν τις μαθησιακές ικανότητες.

[Chressida]

Ξεναγήθηκαν στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, στον αρχαιολογικό χώρο της Βεργίνας, επισκέφθηκαν την παραλία «Ναυάγιο» της Ζακύνθου, γνώρισαν όλα τα απειλούμενα είδη του πλανήτη, άκουσαν τη φωνή του Ελευθέριου Βενιζέλου… σε μερικές μόνο από τις περιηγήσεις τους οι μαθητές της τρίτης δημοτικού του πενταθέσιου δημοτικού σχολείου Λεχόβου της Φλώρινας, κατά τη φετινή σχολική χρονιά.

Μόνο που οι μικροί Λεχοβίτες δεν κουνήθηκαν από τα θρανία τους, στο παραδοσιακό πέτρινο σχολείο ηλικίας τουλάχιστον εκατό ετών στο πανέμορφο αυτό χωριό του ορεινού όγκου του Βιτσίου.

Ολα έγιναν χάρη στον ειδικό διαδραστικό πίνακα με τον οποίο ο διευθυντής του σχολείου και δάσκαλός τους, κ. Σταύρος Πασπάλης, αντικατέστησε τον παραδοσιακό σχολικό μαυροπίνακα στον οποίο έκαναν τα πρώτα μαθητικά τους βήματα γενεές και γενεές Ελλήνων. Με κόστος μόλις 1.200 ευρώ που κάλυψε το ίδιο το σχολείο, εξοστρακίστηκαν απ' τη σχολική τάξη οι κιμωλίες και οι σπόγγοι, και τη θέση τους πήραν ένα διαδραστικό μολύβι που λειτουργεί με τεχνολογία blue tooth, ένας υπολογιστής και ένας προβολέας (προτζέκτορας). Με τη βοήθεια μιας ισχυρής και γρήγορης σύνδεσης στο Διαδίκτυο μέσω δορυφόρου, κάνουν εικονικές εκπαιδευτικές εκδρομές όποτε το απαιτούν τα μαθήματά τους, δηλαδή σχεδόν καθημερινά!

Την πρωτοποριακή αυτή πρακτική, ο κ. Πασπάλης εφάρμοσε για πρώτη φορά σε ένα άλλο σχολείο, αυτό του Σκήθρου Φλώρινας, απ' όπου κατάγεται. Εκεί υιοθέτησε έναν πίνακα αφής (αντίστοιχης τεχνολογίας με τις οθόνες αφής που συναντούμε στα ΑΤΜ των τραπεζών), προκαλώντας τον ενθουσιασμό μαθητών και γονέων. Δυστυχώς, η αποχώρησή του σήμανε και την αχρήστευση του εξοπλισμού, που είχε αγοραστεί με δωρεά ενός τοπικού πολιτιστικού συλλόγου. Στο Λέχοβο, πάντως, όπου βρίσκεται σήμερα -και σύμφωνα με τον ίδιο, δεν σκοπεύει να φύγει-οι μικροί Λεχοβίτες είναι ενθουσιασμένοι. Δεν είχαν κανένα πρόβλημα στην προσαρμογή στα νέα μέσα, όπως είπε ο ίδιος μιλώντας στην «Κ», και αντιλήφθηκαν από την αρχή ότι το μάθημα αντί να τους παιδέψει θα τους διασκεδάσει.

Στον διαδραστικό πίνακα προβάλλεται το σχολικό βιβλίο σε ηλεκτρονική μορφή, όπως προσφέρεται από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Πάνω στο βιβλίο και χρησιμοποιώντας το μολύβι/ποντίκι blue tooth, ο δάσκαλος και οι μαθητές γράφουν, σημειώνουν, λύνουν ασκήσεις, υπογραμμίζουν. «Τα παιδιά προσανατολίζονται πολύ εύκολα και γρήγορα και κερδίζουμε χρόνο», εξηγεί ο ίδιος.

Παράλληλα, ο δάσκαλος μπαίνει στο Διαδίκτυο και επιλέγει βίντεο ή εικόνες που συμπληρώνουν τα εποπτικά μέσα καθώς και όσα αναφέρονται στα σχολικά εγχειρίδια. Σημαντικό είναι ότι οι μαθητές μπορούν να παρακολουθούν απερίσπαστοι τον δάσκαλο χωρίς να υποχρεώνονται να σημειώνουν, αφού μπορούν να πάρουν στο σπίτι μια εκτύπωση όσων γράφτηκαν στον πίνακα ή σε ηλεκτρονική μορφή το βίντεο παράδοσης ώστε να την ξαναδούν. Με τη διαφορά ότι οι περισσότερες οικογένειες στο Λέχοβο δεν διαθέτουν ούτε υπολογιστές ούτε σύνδεση με το Διαδίκτυο… Ωστόσο, οι γονείς των μαθητών αντέδρασαν τόσο θετικά, σύμφωνα με τον σαρανταπεντάχρονο δάσκαλο, ώστε στο Λέχοβο άρχισαν σχεδόν σαν επιδημία οι εγγραφές γονέων στα κέντρα εκπαίδευσης ενηλίκων των τοπικών φορέων προκειμένου να μάθουν και εκείνοι να χειρίζονται τις νέες τεχνολογίες, ενώ φαίνεται πως όλοι πλέον σκοπεύουν να εξοπλιστούν με έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή. «Ως δάσκαλος επιθυμώ να είμαστε εξωστρεφείς, μαθητές και εκπαιδευτικοί. Δυστυχώς, το ακριτικό Λέχοβο βρίσκεται πολύ μακριά από πολλά πράγματα. Αυτός είναι ένας τρόπος για ν' ανοίξουν οι ορίζοντες των παιδιών, να εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους και τις παραστάσεις τους», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Εχοντας το «μικρόβιο» των νέων τεχνολογιών από παλιά, ο κ. Πασπάλης εισήγαγε τη χρήση του υπολογιστή στη σχολική τάξη ήδη από τη δεκαετία του '90. Ωστόσο, ήταν η εξαετής θητεία του σε σχολεία του Αμβούργου και της Νυρεμβέργης όπου υπηρέτησε που τον έφερε σε επαφή με τους πίνακες αφής, ενώ η συμμετοχή του στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα Commenius (διασύνδεση σχολείων ευρωπαϊκών χωρών) τον οδήγησε σε σχολεία της Βρετανίας, όπου είδε τις διαδραστικές οθόνες. Σήμερα, διατηρώντας επαφή με τους Ευρωπαίους συναδέλφους του, ο γλωσσομαθής διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου Λεχόβου (μιλάει πέντε ξένες γλώσσες) πληροφορείται τις εξελίξεις στα εποπτικά μέσα αλλά και στα διαδραστικά παιχνίδια εκμάθησης. Η εκμάθηση της προπαίδειας, η εξοικείωση με τα γεωμετρικά σχήματα, αλλά και το πώς διαβάζουμε και προσθαφαιρούμε την ώρα γίνονται πλέον στην τάξη του Δημοτικού Σχολείου Λεχόβου μέσα από ηλεκτρονικά διαδραστικά παιχνίδια που ο κ. Πασπάλης «κατεβάζει» δωρεάν από το Διαδίκτυο. Σ' αυτά προσθέτει, βεβαίως, και το διαδραστικό ηλεκτρονικό υλικό του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. «Το μόνο που με ανησυχεί είναι ότι θα τους λείψει στη συνέχεια, όταν φύγουν απ' το δημοτικό. Φοβάμαι πως στο γυμνάσιο θα δυσκολευτούν να προσαρμοστούν ξανά στην πεζή σχολική πραγματικότητα του μαυροπίνακα», σημειώνει ο κ. Πασπάλης. Παρ' όλα αυτά, ο ίδιος δηλώνει αποφασισμένος να συνεχίσει την προσπάθειά του, αγοράζοντας ο ίδιος τον απαραίτητο εξοπλισμό εάν στο επόμενο σχολείο, όπου ενδεχομένως τοποθετηθεί, δεν υπάρχει.

[Xenios]

Φωτεινό παράδειγμα για το τι μπορεί να κάνει μια πρωτοβουλία, με σχετικά μικρό κόστος.

Αξίζει στους διδάσκοντες ένα τεράστιο μπράβο.

[elbereth]

με λίγο ψάξιμο, θα βρουν και υπολογιστές να χρησιμοποιεί ο κάθε μαθητής, αφού πολλές εταιρείες, τράπεζες κλπ.,πετάν τους παλιούς, οπότε εύκολα ανοίγουν τις αποθήκες και βγάζουν τα σαραβαλάκια, που μπορεί να μην τρέχουν το τελευταίο παιχνίδι, αλλά δεν έχουν κα΄νενα πρόβλημα για τα βασικά προγράμματα.