Το "έτσι πρέπει" της παρέλασης

[Chressida]

Η εθνική εορτή πλησιάζει και η συζήτηση φουντώνει στα σχολεία της χώρας. Κάποτε ήταν οι αλλοδαποί μαθητές-σημαιοφόροι. Σήμερα πυκνώνουν οι πιτσιρικάδες που δεν επιθυμούν να συμμετέχουν στην παρέλαση, ανοίγοντας ξανά την κουβέντα για το θέμα. Οι... αρνητές έχουν πλέον «συμμάχους» σε αυτή την απόφαση τους γονείς τους, οι οποίοι τους υποστηρίζουν χωρίς δεύτερη σκέψη: «Εχουν κρίση για να αποφασίζουν μόνα τους αν θα πάρουν μέρος ή όχι στις παρελάσεις» λένε οι περισσότεροι, όπως η μητέρα της Χρύσας και του Ιάσονα.

Περισσότερα εδώ

Σαν εκπαιδευτικός, έχω παρατηρήσει αυτό το "έτσι πρέπει" της παρέλασης εδώ και πολύ καιρό. Ανέκαθεν θεωρώ ότι είναι εντελώς εθιμοτυπική, γίνεται για εντυπωσιασμό και τίποτα περισσότερο και, τελικά, εκτός από χάσιμο χρόνου δεν προσφέρει τίποτα. Ίσως μόνο μια ευκαιρία στους γονείς να στριμωχτούν, να τσακωθούν, να μαλλιοτραβηχτούν και τελικά να βριστούν για να βγάλουν μια καλή φωτογραφία των παιδιών τους. Και, φυσικά, μια ευκαιρία στις μαθήτριες όλης της χώρας να φορέσουν γόβα με μίνι ....

Σα μαμά, ήρθα για πρώτη φορά αντιμέτωπη φέτος με την άρνηση του γιου μου να συμμετάσχει. "Δεν πάω". Τελεία. "Γιατί να πάω;" Ρητορικό ερώτημα. Μαζί του είμαι αν και ποτέ δεν προσπάθησα να τον προδιαθέσω αρνητικά για την παρέλαση. Και, τώρα, τι λέει μια σωστή μαμά;

Δε λέω τίποτα. Θα έχω και τα ρούχα έτοιμα για παν ενδεχόμενο ...

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από Chressida Ρητορικό ερώτημα. Μαζί του είμαι αν και ποτέ δεν προσπάθησα να τον προδιαθέσω αρνητικά για την παρέλαση. Και, τώρα, τι λέει μια σωστή μαμά;

Αν δεν του λέει τίποτα η παρέλαση, να μην πάει. Φοβάμαι μόνο ότι αυτή είναι απόφαση της παρέας και όχι καθαρά δική του.

Στην δικιά μου εποχή, έκανα ότι είναι δυνατόν για να πάω. Τότε δεν πηγαίναμε σημαιοφόροι και παραστάτες, λόγω βαθμών, αλλά έπαιρναν τους πιο ψηλούς και εγώ έχανα από χέρι...
Ήταν χαρά μου που πηγαίναμε στην Πλατεία Κυψέλης, να στεφανώσουμε το άγαλμα του Κωνσταντίνου Κανάρη. Δεν ξέρω αν σήμερα αν τα παιδιά, νοιώθουν καθόλου ρίγη συγκινήσεως, ίσως να μην έχουν τα ακούσματα, που είχαμε εμείς.

Πάντως και εγώ δεν θα έβαζα το παιδί μου, με το ζόρι να πάει στην παρέλαση, αν δεν το ένοιωθε

[Jelipop]

Αρχική Δημοσίευση από Xenios Αν δεν του λέει τίποτα η παρέλαση, να μην πάει. Φοβάμαι μόνο ότι αυτή είναι απόφαση της παρέας και όχι καθαρά δική του. Στην δικιά μου εποχή, έκανα ότι είναι δυνατόν για να πάω. Τότε δεν πηγαίναμε σημαιοφόροι και παραστάτες, λόγω βαθμών, αλλά έπαιρναν τους πιο ψηλούς και εγώ έχανα από χέρι... Ήταν χαρά μου που πηγαίναμε στην Πλατεία Κυψέλης, να στεφανώσουμε το άγαλμα του Κωνσταντίνου Κανάρη. Δεν ξέρω αν σήμερα αν τα παιδιά, νοιώθουν καθόλου ρίγη συγκινήσεως, ίσως να μην έχουν τα ακούσματα, που είχαμε εμείς. Πάντως και εγώ δεν θα έβαζα το παιδί μου, με το ζόρι να πάει στην παρέλαση, αν δεν το ένοιωθε

Οι νέοι (ίσως κ μεις καμιά φορά δν βγάζω τον εαυτο μου απέξω) έχουν χάσει το νόημα πολλών πραγμάτων ..
Εγώ θα ήθελα τα παιδιά μου να κάνουν παρέλαση .. να τιμούν την χώρα τους ..

Μόνο που έχω στα αυτιά τον ήχο των τυμπάνων κ των μουσικών τραγουδιών απο τα μεγάφωνα , συγκινούμαι ..

[HelenA]

Στην δική μου εποχή, ήταν χαρά και τιμή να λαμβάνουμε μέρος στις παρελάσεις. Στο Δημοτικό φορούσαμε πάνινα άσπρα παπούτσια και τα βάφαμε επιμελώς με camel άσπρο. Αργότερα στο Γυμνάσιο με μπλέ φούστα στο ύψος του γονάτου το άσπρο πουκάμισο και από πάνω το μπλέ πουλόβερ, τα άσπρα καλτσάκια και η μπλέ κορδέλλα στα μαλλιά, ήταν μια όμορφη στολή με τα χρώματα της Σημαίας μας.
Είμασταν υπερήφανοι και πραγματικά μας έπιανε ρίγος από τον πατριωτισμό που είχαμε. Διδαχθήκαμε από τους δασκάλους αλλά και από την οικογένεια ν'αγαπάμε την πατρίδα και το νόημα της παρέλασης.
Αυτά δίδαξα και στην κόρη μου και όντως ήταν πολύ υπερήφανη όταν συμμετείχε στην παρέλαση. Ψηλό παιδί όπως ήταν την καμάρωνα στις δύο πρώτες θέσεις ή ως τυμπανίστρια.Ελπίζω να μεταδώσει την αγάπη αυτή και στα δικά της παιδιά. Μεγαλύτερη χαρά όμως και απερίγραπτη συγκίνηση που ένιωθα ήταν όταν συμμετείχε και η κόρη κι ο σύζυγος μου στην παρέλαση, τα δάκρυα κυλούσαν από τα μάτια τα χέρια τρέμανε και δεν μπορούσα καν να χειροκροτήσω. Τί μου θυμήσατε τώρα....

[marakos]

Απεναντίας εγώ την απέφευγα,προτιμώντας την απουσία.Ημουνα βλέπετε πολύ ντροπαλός,αλλά και τεμπελάκος.Αν θέλουν κάποια παιδιά να παρελάσουνε,ας παρελάσουνε.Αλλά δικαίωμα ειναι και των αλλων να λουφάρουνε.
Θα προτιμούσα,να κάνανε μια σχολικη γιορτή με θεατρικές αναπαραστάσεις της επανάστασης και των ηρώων της.

[pazo]

Ελάτε τώρα... γιατί κρύβεστε πίσω απ' το δάχτυλό σας;

Το θέμα της άρνησης των παιδιών να συμμετάσχουν στις παρελάσεις, έχει να κάνει, κατά την άποψή σας, με τη σωματική κούραση ή τη τεμπελιά;

[Gildor]

Μερικων ναι, μερικων οχι

[Chressida]

Αρχική Δημοσίευση από pazo Ελάτε τώρα... γιατί κρύβεστε πίσω απ' το δάχτυλό σας; Το θέμα της άρνησης των παιδιών να συμμετάσχουν στις παρελάσεις, έχει να κάνει, κατά την άποψή σας, με τη σωματική κούραση ή τη τεμπελιά;

Ο δικός μου βαριέται ... στάνταρ!

[mystakid]

...νομίζω πως δεν είναι τόσο διακριτοί όσο θα θέλαμε οι δύο όροι... ένδειξης και απόδειξης. Πίσω από την ένδειξη ότι αφού παρελαύνω, σημαίνει και πως αγαπώ ''σωστά'' την πατρίδα μου... ή πως πίσω από την ένδειξη ότι ΔΕΝ παρελαύνω, αυτό δεν σημαίνει και σώνει και καλά την έλλειψη αγάπης και σεβασμού και ευχαριστίας των ανθρώπων που θυσιάστηκαν για μας την 25η Μαρτίου και όλη εκείνην την εποχή θυσιών και αγώνων.

Είναι τελικά η παρέλαση όντως μια ένδειξη, παρά απόδειξη, ιδιαιτέρως όταν γίνεται με το ''έτσι πρέπει'' (δλδ ασυνείδητα). Η Ελλάδα σήμερα και πάντοτε, ζητούσε ''άλλες'' αποδείξεις αγάπης της. Το θέμα όμως στρέφει προς τα αλλού όταν ο καθένας κάνει ό,τι του κατέβει ''αποδεικνύοντας έτσι την αγάπη του. Χάνεται το συλλογικό για χάριν του ατομικού, για να μην ακριβολογήσουμε, ότι θυσιάζονται συλλογικές τυπικές εκδηλώσεις για χάριν του ατομικιστικού ΟΧΙ ΠΑΝΤΑ ευστόχου του ουσιαστικού. Γιατί, πίσω από οποιουσδήποτε ''θεατρινισμούς'' (σκετσάκια ή παρελάσεις) μπορεί να χαθεί η ουσία, που είναι η μνήμη και η θέληση διατήρησης ή απόκτησης (ανά εποχή με τους δικούς της δυνάστες...) ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

Θα μπορούσαμε να καθαρίσουμε το ήδη υπάρχον ποτήρι (σχήμα - καλούπι) και να του προσθέσουμε το ελλείπον ξεδιψαστικό νερό, (ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΚΑΙ ΕΛΛΕΙΠΕΙ) παρά να σπάμε και καταργούμε το ποτήρι με πρόφαση ότι εμάς μας ενδιαφέρει ΜΟΝΟ ΤΟ ΝΕΡΟ... βάζοντάς το που; στις παλάμες του καθενός;

...μπορεί να είναι λογικό αλλά όχι, σίγουρα όχι, ΔΕΝ είναι συλλογικό. Και η πατρίδα νομίζω, με τις εκδηλώσεις μνήμης της, είναι συλλογική δύναμη κι όχι ατομική έκφραση.

[justin]

/www.youtube.com/watch?v=o5z108veNAg