20.7% η ανεργία

[Xenios]

Το Νοέμβριο, σύμφωνα με την Στατιστική Αρχή, είναι 1.029.587 οι Έλληνες άνεργοι, και το ποσοστό έφτασε στο 20,9%.

Προσέξτε πως εξαπλώνεται σαν πυρκαγιά η ανεργία, ακόμα και με τα επίσημα στοιχεία που υπολείπονται της πραγματικότητας.
Το Νοέμβριο του 2010 η ανεργία ήταν στο 13,9% και μέσα σε μόλις ένα χρόνο αυξήθηκε κατά 50% για να ανέβει στο 20,9% το Νοέμβριο του 2011.
Επειδή τα στατιστικά αυτά αφορούν πρόσωπα και οικογενειακές τραγωδίες, είναι ενδεικτικό να πούμε πως μέσα σε 12 μήνες έμειναν άνεργοι 405.785 Έλληνες.

Πηγή : Newsit

Σχόλιο : Πριν 13 μήνες εδώ στο Club αυτό, έγραφα ότι η ανεργία το 2011, θα ξεπεράσει το 20%.
Οι διάφοροι κάργα οτιδήποτε, με έλεγαν φανατικό. Τώρα την κάνανε με ψηλά πηδηματάκια, αξιώνοντας να μην ασχολούμεθα με πολιτικά θέματα.
Ξεστραβωθείτε να δείτε τα χάλια αυτής της χώρας και πως την κατάντησαν οι προδότες.

Χθες ο κύριος εκφραστής της αρλούμπας και της σαχλολογίας Βενιζέλος, εξανέστη που ένας πολιτικός αρχηγός, δήθεν επέμενε για τις επικουρικές συντάξεις και αυτός για τα μάτια του κόσμου. Ο σαχλαμαράκιας αυτός βέβαια με τον εμπορικό του γάμο, εξασφάλισε το μέλλον του, με τον γάμο του. Τι σημασία έχει για τον χοντροβούβαλο αυτόν, αν περικοπεί η επικουρική των 100€ σε μια σύνταξη 500€; Δεν είναι νουμεράκια σε χαρτί πανηλίθιε. Είναι ανθρώπινες ζωές, είναι μεγάλοι άνθρωποι τσόγλανε, που ψάχνουν στην λαϊκή για ένα πεταμένο λαχανικό. Είναι αξιοπρέπεια στην ζωή παλιό αλήτη.

Αν παλιοτόμαρο σήμερα πετάξεις σε οικονομική θέση, με το αεροπλάνο της γραμμής για τις Βρυξέλλες και όχι με το Lear Jet, θα εξοικονομηθούν 40.000€. Αν περικόψεις αυτά τα έξοδα ουτιδανέ, θα βγουν τα χρήματα για τις επικουρικές. Είχες και στο χωριό σου lear.

[palsar]

Η ανεργία που ανακοινώνει η ΕΛ.ΣΤΑΤ. είναι ότι πιο κοντινό στην πραγματική ανεργία. Και αυτό διοτί δεν βασίζεται στα στοιχεία του ΟΑΕΔ αλλά στην έρευνα εργατικού δυναμικού (LFS). Γι αυτό πάντα ο ΟΑΕΔ δεν ανακοινώνει ποσοστό ανεργίας αλλά αριθμό εγγεγραμμένων στα μητρώα του. Αυτό απλά το αναφέρω επειδή κάποιοι στα κανάλια άσχετοι λένε, φανταστείτε πόση θα είναι η πραγματική ανεργία...

Επί της ουσίας βέβαια πίσω απο τους αριθμούς, όπως πολύ σωστά λές, κρύβονται ανθρώπινες τραγωδίες. Αυτό το οποίο βιώνουμε αυτή τη στιγμή επίτρεψέ μου να σου πώ ότι δεν είναι μόνο αποτέλεσμα ενός κακά σχεδιασμένου προγράμματος αλλά και της ανικανότητας ενός ολόκληρου πολιτικού συστήματος και μίας διαλυμένης δημόσιας διοίκησης να εφαρμόσουν τα αυτονόητα. Κανείς δεν μας φταίει εάν παρ'όλη την κατάσταση της χώρας οι πολιτικοί συνέχισαν να λειτουργούν με κριτήριο την εξυπηρέτηση της κομματικής τους πελατείας. Ενα παράδειγμα τα κλειστά επάγγελματα τα οποία άνοιξαν υποτίθεται αλλά επί της ουσίας παρέμειναν κλειστά ! Και αν ξεκινήσουμε να τα απαριθμούμε , θα μας πάρει πολύ ώρα.

Αξίζει κάποιος να συγκρίνει το αρχικό μνημόνιο με το τελευταίο. Και θα ήθελα πολύ να κάνουν την αντιπαραβολή αυτή όλοι όσοι κραυγάζουν άναρχα, ζητάνε κρεμάλες και λαϊκά δικαστήρια (που συμφωνώ επί της ουσίας αλλά καλώς ή κακώς τους ψηφίσατε, δεξιούς και πασόκους). Το πρώτο μνημόνιο λοιπόν, εκτός από την απαραίτητη δημοσιονομική προσαρμογή (σε μια χώρα με 33 δις έλλειμμα, στο θεό σας!) προέβλεπε μια σειρά απο διαρθωτικές παρεμβάσεις που θα καθιστούσαν την οικονομία πιο ανταγωνιστική και πιο δίκαιη ενώ θα έμπαινε και μια ταξη στη δημοσιονομική διαχείριση.

Το να ξέρει ένα κράτος πόσους υπαλλήλους έχει, που τους έχει , τι κανουν, τι σπουδές έχουν είναι παράλογο ; Το να μην στοιχίζει ο ΟΣΕ ένα δις το χρόνο είναι παράλογο ; Το να μπεί ένα φρένο στην αλόγιστη σπατάλη του κράτους είναι παράλογο ; Το να μην γλεντάει ο κάθε βλαχοδήμαρχος και λογαριασμό να μην δίνει είναι παράλογο ; Και πόσα άλλα μπορώ να αναφέρω χωρίς κανείς να μπορέσει να μου πεί κουβέντα ;

Το πρώτο μνημόνιο φτιάχτηκε πρόχειρα μεν, πιο αισιόδοξα από ότι έπρεπε , με πολλές παραδοχές οι οποίες αποδείχτηκαν λανθασμένες αλλά και με μιά σειρά απο παρεμβάσεις που στην Ελλάδα έπρεπε να είχαν γίνει χρόνια αλλά κανείς δεν τόλμησε. Και το κυριότερο και έχω και προσωπική άποψη επ'αυτού με καλή πίστη από τους δανειστές μας. Εμείς απο την πλευρά μας το μόνο που θα έπρεπε να κάνουμε είναι να κατανοήσουμε αφενός το μέγεθος του προβλήματος αφετέρου να υλοποίησουμε τάχιστα το μεγαλύτερο μέρος των διαρθρωτικών αλλαγών (Να θυμήσω ότι αυτές οι διαρθρωτικές αλλαγές ήταν σημαία της προεκλογικής καμπάνιας της ΝΔ το 2004, 2007 και του ΠΑΣΟΚ το 2009). Τι έγινε ; Επι της ουσίας τίποτα. Πολλές καθυστερήσεις, χαζές δικαιολογίες για να μην πειράξουμε τους κολλητούς μας τους έτσι μας τους αλλιώς μας. Φυσικά οι δανειστές μα επέμεναν και τα μέτρα αυτά εμφανίζονταν και στις αναθεωρήσεις του μνημονίου, εμείς όμως είχαμε να ασχοληθούμε με άλλα πιο σοβαρά... όσο όμως εμείς οι ξύπνιοι Ελληνάρες συνεχίζαμε να τους δουλεύουμε τόσο αυτοί αγρίευαν και το αποτέλεσμα δεν είναι τίποτα άλλο απο το τελευταίο μνημόνιο. Ένα κείμενο απίστευτης αγριότητας, εξευτελιστικό ώς προς την αξιοπρέπεια της χώρας μας που στην ουσία συνιστά εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας. Θα είχαν αγριέψει τόσο εάν κάναμε απο την άρχή ότι έπρεπε ; Ίσως αλλά δεν θα είχαν κανένα πάτημα ώστε να μας απειλούν και να μας εκβιάζον αφού τις τελικές αποφάσεις τις λαμβάνει το Eurogroup. Και οι υπουργοί εκεί δεν είναι φανατικοί, βλέπουν τα πράγματα ρεαλιστικά χωρίς συναισθηματισμούς. Εαν είχαμε τηρήσει απαρέγκλιτα το πρόγραμμα όλη η ευθύνη θα ήταν δική τους. Τώρα όμως εμείς ήμαστε στην καρέκλα του κατηγορούμενου και η ποινή είναι πολύ σκληρη.

Για να συνοψίσω λοιπόν :

Η πρωταρχική ευθύνη ανήκει σε μια κοιμισμένη για δέκα χρόνια ελληνική κοινωνία και οικονομία. Δυστυχώς τα προβλήματα τα οποία θα φαίνονταν αμέσως εάν είχαμε τη δραχμή, με το ευρώ κρύβονταν κάτω απο το χαλί. Συσσωρεύτηκαν και σε συνδυασμό με την παγκόσμια οικονομική κρίση μας κατέστησαν τον αδύναμο κρίκο.

Ευθύνονται ασφαλώς οι άβουλες και ανίκανες πολιτικές ηγεσίες των τελευταίων ετών. Τα προβλήματα ήταν γνωστά. Κανείς όμως δεν τόλμησε να τα αντιμετωπίσει. Αντίθετα τα επιδείνωσαν ! Το κόστος μισθοδοσίας του δημοσίου διπλασιάστηκε μεσα σε 10 χρόνια, απο 15 δις σε 30 .

Φταίμε όλοι εμείς που τους ακούγαμε , τους ψηφίζαμε , τους αποθεώναμε, ακόμα και όταν άφησαν να καεί η Πάρνηθα για να μην πάθει μπλακ αουτ η Αττική, όταν μας έλεγαν οτι λεφτά υπάρχουν, όταν παραγγελναν υποβρύχια που γέρνουν και άρματα χωρίς πυρομαχικά. Όταν μαθαίναμε ότι λεφτά απο τη Siemens κατέληξαν ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ και στα δυο μεγαλα κόμματα. Όταν βουλευτές εξευτελίζονταν για μια κουζίνα και δύο μίξερ.

Τι θα γίνει απο εδώ και πέρα :

Πραγματικά είμαι πολύ απαισιόδοξος. Και είμαι απαισιόδοξος γιατί οποιαδήποτε επιλογή θα πρέπει να την διαχειριστούν αυτοί που σπατάλησαν τόσα χρόνια τον δημόσιο πλούτο και τώρα εμφανίζοντα σαν σωτήρες. Ακόμα και χρεωκοπία της χώρας να υπάρξει όπως πολλοί τηλεμαιντανοί δήθεν οικονομολόγοι και στην ουσία πωλητές βιβλίων υποστηρίζουν, ποιός μπορεί να εγγυηθεί ότι την επόμενη μέρα θα υπάρξει ανασυγκρότηση με όρους κοινωνικής ισορροπίας και δικαιοσύνης και όχι πλιάτσικο σε ότι έχει απομείνει από τον πλούτο της χώρας απο αυτούς που τοσα χρόνια πλούτιζαν , απέσυραν στο εξωτερικό τα λάφυρα και θα επαναγοράσουν τα πάντα για ένα κομμάτι ψωμί ; Προφανώς κανένας. Λυπάμαι που το λέω αλλά μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα. Μακάρι να υπήρχε ένας Βενιζέλος να πάρει τη χώρα απο το βυθό και να την φέρει στην επιφένεια. Δυστυχώς, ο μόνος Βενιζέλος που υπάρχει διαθέσιμος αυτή τη στιγμή δεν είναι ικανός ούτε μπακάλικο να διοικήσει. Πόσο μάλλον μια χώρα σε τέτοια κατάσταση.