Προαιρετικά τα Θρησκευτικά

[Xenios]

Η είδηση :

Με εγκύκλιο που απέστειλε το υπουργείο Παιδείας στα γραφεία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, από τη νέα σχολική χρονιά, το μάθημα των Θρησκευτικών θα είναι προαιρετικό. Με μια υπεύθυνη δήλωση από τους γονείς ή τους ίδιους τους μαθητές εάν είναι ενήλικοι και χωρίς να δίνεται συγκεκριμένη δικαιολογία, όσοι μαθητές δεν το επιθυμούν, δεν θα είναι πλέον υποχρεωμένοι να παρακολουθούν το μάθημα των Θρησκευτικών. Θετική ήταν η πρώτη αντίδραση από το Συνήγορο του Πολίτη ενώ η Διαρκής Ιερά Σύνοδος επιφυλάσσεται έως ότου έχει στα χέρια της τη σχετική εγκύκλιο.

Σχόλιο : Με ενδιαφέρει πραγματικά να δω, τον αριθμό των παιδιών, που δεν θα παρακολουθήσουν το μάθημα.

Κατά την προσωπική μου γνώμη, η απόφαση του Υπουργείου Παιδείας, είναι στην σωστή κατεύθυνση.

[amigos]

Προσωπικά πιστεύω ότι τα θρησκευτικά θα έπρεπε να είναι υποχρεωτικά.
Απλά θα έπρεπε να είναι ένα γενικότερο μάθημα Θεολογίας για όλες τις θρησκείες και όχι μόνο για τον ορθόδοξο Χριστιανισμό.

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από amigos Απλά θα έπρεπε να είναι ένα γενικότερο μάθημα Θεολογίας για όλες τις θρησκείες και όχι μόνο για τον ορθόδοξο Χριστιανισμό.

Εκεί και εγώ θα συμφωνούσα.
Όπως έχει πει κατ΄ επανάληψη, θεωρώ ότι είναι επιεικώς απαράδεκτο, για μια σειρά τάξεων, τα παιδιά να μαθαίνουν την Εβραική μυθολογία, ιστορία ή θρησκεία...

[pero]

Τα θρησκευτικά, απευθύνονται σε ανθρώπους που έχουν πίστη. Και αυτή είναι (ή ΔΕΝ είναι)επιλογή του καθενός. Αρά είναι λογικό να είναι μάθημα προαιρετικό έστω και με βάση την άποψη των Γονέων.
Επίσης είναι λογικό ο κορμός του μαθήματος να είναι η Χριστιανική Ορθόδοξη Πίστη, λόγω της συντριπτικής πλειοψηφίας του πληθυσμού που δηλώνει Χ.Ο.
Η Παλαιά Διαθήκη είναι μέρος αυτής της πίστης.
Το αν την ονομάζουμε Εβραϊκή μυθολογία, ιστορία ή θρησκεία, σε τίποτε δεν αλλάζει τον χαρακτηρισμό της ως Θεόπευστο και ωφέλιμο βιβλίο, φυσικά για κάποιον που είναι χριστιανός. Άρα φυσικά και θα πρέπει να διδάσκεται σε αυτά τα πλαίσια.
Επίσης κατά την γνώμη μου είναι μέρος και της ελληνικής κουλτούρας.
Δεν μπορώ να διανοηθώ πως υπάρχει άνθρωπος που αγνοεί τον ΛΩΤ και πολύ περισσότερο την γυναίκα του, την γή Χανάν και την πείνα της, τις ισχνές αγελάδες, τον λάκο των λεόντων, τον πύργο της Βαβέλ, την Ιώβειο υπομονή, την Σολωμόντεια Δικαιοσύνη και σοφία και μύριες άλλες εκφράσεις που πλουτίζουν το λεξιλόγιο μας, ανεξάρτητα από την πίστη μας.

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από pero Επίσης κατά την γνώμη μου είναι μέρος και της ελληνικής κουλτούρας. Δεν μπορώ να διανοηθώ πως υπάρχει άνθρωπος που αγνοεί τον ΛΩΤ και πολύ περισσότερο την γυναίκα του, την γή Χανάν και την πείνα της, τις ισχνές αγελάδες, τον λάκο των λεόντων, τον πύργο της Βαβέλ, την Ιώβειο υπομονή, την Σολωμόντεια Δικαιοσύνη και σοφία και μύριες άλλες εκφράσεις που πλουτίζουν το λεξιλόγιο μας, ανεξάρτητα από την πίστη μας.

Εγώ από την άλλη, θα ήθελα να γνωρίζουν καλύτερα τον Όμηρο, τον Αισχύλο, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, από τον Λώτ, τον λάκκο των λεόντων, τον Ιωβ και τον Σολομώντα.

Όσο για τον εμπλουτισμό του λεξιλογίου μας, φρόντισαν αρκετά οι πρόγονοι μας και δημιούργησαν μια τεράστια γλωσσική παρακαταθήκη, από την οποία έχει δανειστεί ένα μεγάλο μέρος, ο δυτικός πολιτισμός, οι επιστήμες οι τέχνες και τα γράμματα.

[amigos]

Αρχική Δημοσίευση από pero Επίσης είναι λογικό ο κορμός του μαθήματος να είναι η Χριστιανική Ορθόδοξη Πίστη, λόγω της συντριπτικής πλειοψηφίας του πληθυσμού που δηλώνει Χ.Ο.

Το τι δήλωσαν οι γονείς κάποιου όταν ήταν 10 μηνών γιατί να του απαγορεέυει το δικαίωμα να διδαχτεί γενικά για τις θρησκείες και να μην αποκομίσει θετικά στοιχεία από όλες; Με την ίδια λογική δεν θα έπρεπε να διδάσκεται ξένες γλώσσες ή Παγκόσμια Ιστορία, ή Ξένη Λογοτεχνία.

[elbereth]

Αντίθετα εγώ νομίζω ότι θα έπρεπε να συνεχίσει να είναι υποχρεωτικό, αλλά να μην βαθμολογείται. Άλλωστε, για τους αλλόθρησκους είναι ούτως ή άλλως προαιρετικό.

[Archmage]

Εάν το μάθημα των θρησκευτικών αφορά τη συμβολή της θρησκείας στη διαμόρφωση του σύγχρονου ελληνικού κράτους, τότε καλώς γίνεται και πρέπει να είναι υποχρεωτικό, όπως ακριβώς η ελληνική ιστορία ή γεωγραφία (στις οποίες δίδεται πολύ μεγαλύτερο βάρος από τις αντίστοιχες πχ της Κίνας).

Εάν το μάθημα αφορά την υπεροχή της μιας θρησκείας έναντι της άλλης, τότε παραβιάζει διάφορους νόμους και διατάξεις και καλώς έγινε προαιρετικό (ουσιαστικά εκτός από τυπικά).

Συμφωνώ με τον pero ότι το "κόβω ράβω" του ενός ή του άλλου τμήματος των ιερών βιβλίων δεν είναι σωστό. Μόνη επισήμως αρμόδια για τέτοια θέματα είναι η Εκκλησία της Ελλάδος.

Δεν είναι πρόβλημα των θρησκευτικών αν τα παιδιά διδάσκονται ή όχι τον Αισχύλο και τον Αριστοτέλη, ακριβώς όπως δεν είναι πρόβλημα της ιστορίας ή της γεωγραφίας.

Τέλος, υποχρεωτικό χωρίς βαθμολογία συνεπάγεται τη σίγουρη και απόλυτη υποβάθμιση του μαθήματος.

[elbereth]

<<Τέλος, υποχρεωτικό χωρίς βαθμολογία συνεπάγεται τη σίγουρη και απόλυτη υποβάθμιση του μαθήματος.>>

και προαιρετικό με βαθμολογία σημαίνει ότι δεν το επιλέγεις, για να μην επηρεαστεί αρνητικά ο μέσος όρος σου αν πέσεις σε περίεργο καθηγητή ή δεν το επιλέγεις για να μην αναγκαστείς να διαβάζεις για ακόμα περισσότερα διαγωνίσματα.

[mystakid]

Περί τα τέλη Ιουλίου τ.ε. μία Εγκύκλιος του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων προκάλεσε συζητήσεις και αντιδράσεις από τον εκκλησιαστικό και τον εκπαιδευτικό χώρο. Ενώ μέχρι σήμερα απηλλάσσοντο από τα Θρησκευτικά οι αλλόθρησκοι και οι ετερόδοξοι μαθητές, αν βεβαίως το ήθελαν, η νέα Εγκύκλιος ορίζει ότι ο οποιοσδήποτε μπορεί να απαλλαγεί με μία απλή δήλωση των γονέων, χωρίς να εξηγεί τους λόγους, και τούτο διότι «είναι απαίτηση της Ευρ. Ενώσεως». Τις ώρες που γράφονται αυτές οι γραμμές αναμένεται διευκρινιστική Εγκύκλιος του Υπουργείου, όμως ήδη άνοιξε ο ασκός του Αιόλου. Πολλοί Έλληνες ανησυχούν, διότι βλέπουν μία σειρά κτυπημάτων κατά της εθνικής, θρησκευτικής και πολιτιστικής μας ταυτότητος ξεκινώντας από την αποτυχημένη –ευτυχώς- απόπειρα αφελληνισμού της Ιστορίας στην Στ Δημοτικοῦ, περνώντας από την εμφανή γλωσσική ένδεια των νέων, προχωρώντας προς την υποβάθμιση των Ορθοδόξων Θρησκευτικών και ... μη χειρότερα! Σχετικώς με το θέμα της απαλλαγής μαθητών από τα Θρησκευτικά με απλή δήλωση των γονέων έχω τις ακόλουθες παρατηρήσεις:

α. Δεν μπορώ να δεχθώ ότι είναι ευρωπαϊκή εντολή να μην αποκαλύπτονται γραπτώς οι λόγοι απαλλαγής από τα Θρησκευτικά. Αν ίσχυε αυτό, τότε θα έπρεπε η Ευρ. Ένωση και η πολυπράγμων Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων να είχαν προ πολλού διαμαρτυρηθεί για την απαλλαγή των Μουσουλμάνων της Θράκης από τις εξετάσεις στα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ, η οποία γίνεται με ρητή δήλωση του θρησκεύματός τους. Όταν οι μαθητές και οι μαθήτριες της Γ Λυκείου συμπληρώνουν το έντυπο συμμετοχής στις Πανελλήνιες εξετάσεις, υπάρχει και ένα τετραγωνάκι το οποίο ερωτά: Είσθε μέλος της μουσουλμανικής μειονότητος; Όποιος απαντήσει ΝΑΙ, απαλλάσσεται από το άγχος των εξετάσεων και οι γονείς του απαλλάσσονται από τα έξοδα των Φροντιστηρίων. Οι Μουσουλμανόπαιδες εισάγονται σε όποια Σχολή θέλουν μέχρι ποσοστού 0,5% επί του συνολικού αριθμού εισακτέων. Με τον ίδιο τρόπο διορίζονται σε Δημόσιες υπηρεσίες εκτός διαδικασίας ΑΣΕΠ. Πρόκειται για σαφή περίπτωση δημοσίας δηλώσεως θρησκεύματος επί δημοσίου εγγράφου. Αυτό δεν ενοχλεί τους προστάτες των Προσωπικών Δεδομένων στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Μόνον τα Ορθόδοξα Θρησκευτικά τους ενοχλούν;

β. Εκείνο, το οποίο προσωπικά με προβληματίζει είναι ότι το μέτρο εφαρμόζεται στην Ελλάδα με τρόπο λανθασμένο, διότι οι μαθητές που απαλλάσσονται από τα Θρησκευτικά βγαίνουν στην αυλή και παίζουν μπάσκετ κλπ. Άρα δημιουργείται ένα κίνητρο «τεμπελιάς», το οποίο ίσως ωθήσει ακόμη και μαθητές Ορθοδόξους να ζητούν απαλλαγή από το μάθημα αυτό. Αντιθέτως στην Ισπανία καθώς και στα λεγόμενα Ευρωπαϊκά Σχολεία, δηλαδή τα σχολεία που χρηματοδοτεί η Ευρ. Ένωση για τα παιδιά των υπαλλήλων της, το μάθημα των Θρησκευτικών (ομολογιακό και όχι θρησκειολογικό) έχει ως εναλλακτική λύση ένα μάθημα Ηθικής ή Φιλοσοφίας, το οποίο εξετάζεται, βαθμολογείται και συνήθως είναι δυσκολότερο από τα Θρησκευτικά. Πρέπει, λοιπόν, και στην χώρα μας να ισχύσει το εναλλακτικό μάθημα για όσους απαλλάσσονται από τα Θρησκευτικά.

γ. Η δικαιολογία ότι το μάθημα έχει κατηχητικό χαρακτήρα και ότι η Κατήχηση είναι έργο μόνο της Εκκλησίας δεν ευσταθεί. Τα σημερινά βιβλία Θρησκευτικών -κατόπιν υποδείξεως του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου- δίνουν έμφαση σε μία εγκυκλοπαιδική –κοινωνιολογική προσέγγιση εμπλουτισμένη με κάποια στοιχεία Ορθοδοξίας και πόρρω απέχουν της Κατηχήσεως. Εξ άλλου σε μία ευνομούμενη πολιτεία το μάθημα των Θρησκευτικών εξυπηρετεί ευρύτερους παιδαγωγικούς και κοινωνικούς σκοπούς και θα έπρεπε η ίδια η Πολιτεία να το προστατεύει και να το αξιοποιεί ως μέσον ηθικοποιήσεως και κοινωνικοποιήσεως των πολιτών της. Σε μία εποχή διαφθοράς και σκανδάλων μόνο ένα μάθημα Θρησκευτικών βασισμένο στην Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη μπορεί να δώσει πρότυπα αλληλεγγύης, αυτοθυσίας, ανθρωπισμού και υπερβάσεως του ατομισμού. Η διδασκαλία του Ευαγγελίου και των Πατέρων, το μαρτύριο και η μαρτυρία των Αγίων, η εθνική και παιδευτική προσφορά του Πατροκοσμά, είναι απαραίτητα διδάγματα για να μαλακώσει η αγχωμένη ψυχή των νέων μας. Με την στήριξη του μαθήματος των Θρησκευτικών και με μία γενικότερη αναβάθμιση της Ανθρωπιστικής παιδείας (Αρχαία Γραμματεία, Ιστορία, διδασκαλία σοβαρών και όχι περιθωριακών Λογοτεχνών) θα δημιουργήσουμε μία κοινωνία με αρχές και αξίες και θα πλάσουμε νέους με δημοκρατικό ήθος, κοινωνική υπευθυνότητα και υγιή πατριωτισμό μακρυά από ρατσισμούς και μισαλλοδοξίες.

δ. Για όσους αναζητούν νομικά επιχειρήματα για το εν λόγω ζήτημα θυμίζω το άρθρο 1, παράγραφος 3 του ισχύοντος Συντάγματος. Η διάταξη αυτή, η οποία ΔΕΝ αναθεωρείται, αναφέρει ότι «όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον Λαό, υπάρχουν υπέρ του Λαού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα». Βλέπουμε ότι οι εξουσίες υπάρχουν, δηλαδή πρέπει να λειτουργούν, όχι μόνον υπέρ του Λαού, αλλά και του Έθνους. Το Έθνος έχει διάσταση γεωγραφική (Κύπρος, Β. Ήπειρος, Απόδημοι κ.α.) και διάσταση ιστορική –πολιτιστική. Δηλαδή περιλαμβάνει το όμαιμον, το ομόγλωττον, το ομόθρησκον και τα ομότροπα ήθη κατά τον κλασσικό ορισμό του Ηροδότου. Όλες, επομένως, οι κρατικές λειτουργίες και πρωτίστως η Παιδεία οφείλουν να στηρίζουν και να αναδεικνύουν την ιστορική μας συνείδηση, την διαχρονική πορεία της ελληνικής γλώσσας, την Ορθόδοξη Χριστιανική κληρονομιά και την πολιτιστική μας ταυτότητα. Είναι δε υποχρέωση κάθε δημοκρατικού πολίτη να απαιτεί με κάθε νόμιμο μέσο την πιστή τήρηση του Συντάγματος.


Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων, 6-8-2008

[Archmage]

Αρχική Δημοσίευση από mystakid Αν ίσχυε αυτό, τότε θα έπρεπε η Ευρ. Ένωση και η πολυπράγμων Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων να είχαν προ πολλού διαμαρτυρηθεί για την απαλλαγή των Μουσουλμάνων της Θράκης από τις εξετάσεις στα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ, η οποία γίνεται με ρητή δήλωση του θρησκεύματός τους. [...]Αυτό δεν ενοχλεί τους προστάτες των Προσωπικών Δεδομένων στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Μόνον τα Ορθόδοξα Θρησκευτικά τους ενοχλούν;

Αν κάτι γίνεται λανθασμένα στη μία περίπτωση, δε δικαιολογεί να γίνεται λάθος και στην άλλη περίπτωση. Όμως το επιχείρημα είναι εντελώς λάθος (και εμφανώς συναισθηματικό), διότι ο γράφων έχει απλά παρανοήσει τα περί προσωπικών δεδομένων.

Δεν υφίσταται τέτοιο θέμα στη συγκεκριμένη περίπτωση. Κανείς δεν υποχρεώνει τον υποψήφιο να δηλώσει το θρήσκευμά του στο μηχανογραφικό, μπορεί αν θέλει να ακολουθήσει την τυπική διαδικασία. Μόνο αν θέλει να κερδίσει κάτι επιπλέον πρέπει να το δηλώσει, πράγμα απόλυτα λογικό και έτσι γίνεται σε κάθε άλλη περίπτωση με το δημόσιο, τις τράπεζες, τα νοσοκομεία, κλπ.

Αρχική Δημοσίευση από mystakid εναλλακτική λύση ένα μάθημα Ηθικής ή Φιλοσοφίας, το οποίο εξετάζεται, βαθμολογείται και συνήθως είναι δυσκολότερο από τα Θρησκευτικά

Αυτό είναι φοβερή ιδέα (ειδικά το "δυσκολότερο"), αλλά αμφιβάλλω αν μπορεί να υλοποιηθεί στην ελληνική πραγματικότητα (ποιος, πού και πώς θα κάνει το μάθημα; ) Μακάρι να το έκαναν πάντως, φαντάζεσαι αντί για Θρησκευτικά να πρέπει να κάνεις αυτό;

Αρχική Δημοσίευση από mystakid Σε μία εποχή διαφθοράς και σκανδάλων μόνο ένα μάθημα Θρησκευτικών βασισμένο στην Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη μπορεί να δώσει πρότυπα αλληλεγγύης, αυτοθυσίας, ανθρωπισμού και υπερβάσεως του ατομισμού

Αν ίσχυε αυτό τότε όσοι απαλλάσσονται από το μάθημα δε θα λάμβαναν "πρότυπα αλληλεγγύης, αυτοθυσίας, ανθρωπισμού και υπερβάσεως του ατομισμού". Δεδομένης μάλιστα της σημερινής κατάστασης, αμφιβάλλω αν οποιοσδήποτε, είτε κάνει το μάθημα είτε όχι, λαμβάνει τέτοια πρότυπα...

Αρχική Δημοσίευση από mystakid Όλες, επομένως, οι κρατικές λειτουργίες και πρωτίστως η Παιδεία οφείλουν να στηρίζουν και να αναδεικνύουν [..] την Ορθόδοξη Χριστιανική κληρονομιά και την πολιτιστική μας ταυτότητα

Επίσης συμφωνώ, στο βαθμό που το εν λόγω μάθημα έχει ιστορικό χαρακτήρα και όχι κατηχητικό.

[mystakid]

Θεωρώ πως ο κ. Χολέβας με τις κατατεθείσες παρατηρήσεις του, απλά εντόπισε και κατέδειξε (για τον δικό μας προβληματισμό και ενεργοποίηση) την εφαρμογή των δύο μέτρων και δύο σταθμών σε μια αυτοαποκαλούμενη ‘’ευαίσθητη κοινωνικά ευνομούμενη ( ; ) ’’ πολιτεία.

Δεν χρειάζεται κάποιος να ψάξει πολύ, για να καταλάβει πως η ισονομία και η ισοπολιτεία είναι μόνο στα χαρτιά, στα λόγια και για δημιουργία εντυπώσεων, τη στιγμή που πρακτικά ΔΕΝ ισχύει στις περιπτώσεις ‘’χριστιανών’’ και ‘’μουσουλμάνων’’ ΕΛΛΗΝΩΝ. Η ανισονομία υπέρ της μειονότητος ( ; ), (γενικώς των ολιγαρχιών που καταδυναστεύουν το σύνολο) και που δίκαια στενοχωρούν - προκαλούν... την ‘’πλειονότητα’’ σε όλα σχεδόν τα πεδία (κοινωνικά, εκπαιδευτικά, οικονομικά, εργασιακά, πολιτικά…) είναι άλλο θέμα. Κι επειδή είναι πονεμένο, ας το αφήσουμε καλύτερα.

Τέλος πάντων. Το μάθημα των θρησκευτικών θα μπορούσε να έχει δύο σκέλη, κατανεμόμενες ισομερώς οι ώρες διδασκαλίας. Ένα το ομολογιακό για να ξέρουν τα παιδιά μας τι πιστεύουμε (αναιρώντας την ‘’ιδιοτροπία’’ και άγνοια) και το άλλο ενημερωτικό – θρησκειολογίας, που για μεν τους ‘’επιθυμούντες’’ η συμμετοχή να είναι και στα δύο, στους δε ‘’μη επιθυμούντες’’, μόνο στο δεύτερο, με ανάλογη προς εξέταση και βαθμολόγηση, διδακτέα ύλη.

Ο δικός μου προβληματισμός είναι ότι τα παραπάνω, εξαντλούνται στο ‘’γνωσιολογικό’’ ξερό ανάγνωσμα των μαθημάτων, αντί των βαθύτερων βιωμάτων που έχουν ανάγκη τα νέα παιδιά.

Η πορεία διδασκαλίας των θρησκευτικών στην Ευρώπη, που θα μπορούσε να μας δώσει μια κάποια διδακτική ‘’εμπειρία’’, έχει όπως στο παρακάτω μήνυμα.

ΥΓ. Υπάρχει βέβαια διαφορά μεταξύ ‘’φωτισμού’’ Ορθοδοξίας και δυτικού ‘’διαφωτισμού’’, οπότε και σύγχυση, αλλά αυτά μάλλον είναι ψιλά γράμματα .

[mystakid]

Το μάθημα των θρησκευτικών στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης διδάσκεται υποχρεωτικά κι έχει χαρακτήρα ομολογιακό. Αυτό αποδεικνύει ο δρ του Συνταγματικού Δικαίου κ.. Γεώργιος Κρίππας στο πόνημα του «Η συνταγματική κατοχύρωσις του μαθήματος των θρησκευτικών παρ' ημίν και εν τη αλλοδαπή», που είναι καρπός υπερτριετούς ερευνάς του κι έχει δημοσιευθεί στο επίσημο περιοδικό της Εκκλησίας της Ελλάδος «Εκκλησία», (τόμ. 71,τ.1ον, Ιανουάριος-Ιούνιος 2000).

Στη Γερμανία η θεωρία και η νομολογία δέχονται ότι το μάθημα των θρησκευτικών είναι υποχρεωτικό. Σχετικά ο καθηγητής Λιστ αναφέρει ότι το μάθημα των θρησκευτικών εκ της φύσεως του δεν είναι προαιρετικό, αλλά δογματικό - κατηχητικό και υποχρεωτικό για τη στοιχειώδη και τη μέση εκπαίδευση. Επίσης το μάθημα των θρησκευτικών δεν μπορεί να καθορίζεται σε ακραίες ώρες, εφόσον αυτό γίνεται για να πληγεί το εν λόγω μάθημα και οι βαθμοί του πρέπει να αναγράφονται στο απολυτήριο ή το ενδεικτικό μαζί με τους βαθμούς των άλλων μαθημάτων. Ο καθηγητής των θρησκευτικών είναι ισότιμος με όλους τους άλλους καθηγητές, μπορεί να είναι κληρικός ή λαϊκός και η ύλη του μαθήματος καθορίζεται σε συμφωνία με την κάθε Εκκλησία (Προτεσταντική, Ρωμαιοκαθολική, Ορθόδοξη). Βεβαίως όπως και στην Ελλάδα του μαθήματος των θρησκευτικών απαλλάσσονται οι μαθητές των οποίων οι γονείς επικαλούνται λόγους θρησκευτικούς ή συνειδήσεως. Ο καθηγητής Λιστ σημειώνει πάντως ότι η παρακολούθηση του μαθήματος των θρησκευτικών από τους μαθητές προσεγγίζει το 100%.

Στην Αυστρία ισχύει ό,τι και στη Γερμανία. Δηλαδή το μάθημα είναι υποχρεωτικό και έχει ομολογιακή μορφή. Διδάσκεται σε όλα τα σχολεία της στοιχειώδους και της μέσης εκπαίδευσης και η διδασκαλία του τελεί υπό την άμεση εποπτεία των Εκκλησιών. Συγκεκριμένα το μάθημα των θρησκευτικών κατοχυρώνεται συνταγματικά και για τους προτεστάντες και για τους καθολικούς μαθητές. Μάλιστα ο καθηγητής Πρέε ανάφερε ότι η διδασκαλία μαθήματος θρησκειολογίας δεν προβλέπεται και προσθέτει ότι το μάθημα των θρησκευτικών ανήκει στην εσωτερική έννομη τάξη της Εκκλησίας και είναι κατηχητικού περιεχομένου.

Στην Ελβετία το μάθημα των θρησκευτικών είναι επίσης υποχρεωτικό στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο - Λύκειο, με βάση το άρθρο 27 του σε ισχύ Ελβετικού Συντάγματος. Μάλιστα κατά το ελβετικό κράτος η συμμετοχή των μαθητών στο μάθημα των θρησκευτικών εξισώνεται προς την έναντί του εκπλήρωση καθήκοντος από τον κάθε πολίτη. Τα ίδια ισχύουν και στο Βέλγιο, όπου κι εκεί το μάθημα των θρησκευτικών είναι υποχρεωτικό.

Ενδιαφέρουσα η περίπτωση της Ιταλίας, όπου δεσπόζει η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, η οποία όμως από το 1984 έπαυσε να είναι «κρατική θρησκεία». Το 1989 το Συνταγματικό Συμβούλιο της Ιταλίας βεβαίωσε την υποχρέωση του κράτους να προβλέψει το μάθημα των θρησκευτικών κατά το ρωμαιοκαθολικό δόγμα. Το 1999 η κεντροαριστερή κυβέρνηση επιχείρησε να αλλάξει την ύλη του μαθήματος των θρησκευτικών, με αποτέλεσμα να προκληθεί σάλος. Ο σημερινός πρωθυπουργός Μπερλουσκόνι στην προεκλογική του εκστρατεία υποσχέθηκε το μάθημα των θρησκευτικών να γίνει υποχρεωτικό στην πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και οι διδάσκοντες να παύσουν να θεωρούνται «εθελοντές καθηγητές», δηλαδή δεύτερης κατηγορίας και με συμβολικό μισθό, να γίνουν ισότιμοι διδάσκοντες προς όλους τους άλλους και να πληρώνονται κανονικά όπως οι υπόλοιποι. Αυτά τα υλοποίησε αμέσως μετά την εκλογή του, παρά την αντίδραση της Κεντροαριστεράς. Σημειώνεται ότι επί Μπερλουσκόνι οι σχέσεις της ιταλικής κυβερνήσεως έχουν τόσο βελτιωθεί με το Βατικανό, ώστε για πρώτη φορά στα χρονικά της Ιταλίας προ ολίγων ημερών ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β' επισκέφθηκε και μίλησε στο Ιταλικό Κοινοβούλιο.

Στην Αγγλία τα πράγματα είναι σαφή και ρυθμίζονται από το Νόμο περί εκπαιδεύσεως του 1988, ο οποίος ρητά και κατηγορηματικά αναφέρει ότι το μάθημα των Θρησκευτικών είναι υποχρεωτικό, η δε ύλη του περιέχει τις αρχές και τη διδασκαλία της χριστιανικής θρησκείας. Άλλωστε στη χώρα αυτή δεν υπάρχει χωρισμός Εκκλησίας και κράτους. Το ίδιο με την Αγγλία ισχύει και στις σκανδιναβικές χώρες Σουηδία, Νορβηγία και Δανία, όπως και στη Φινλανδία.

Στην Ολλανδία, παρότι είναι χώρα με έντονο αντικληρικαλιστικό και αντικαθολικό χαρακτήρα, το μάθημα των θρησκευτικών είναι υποχρεωτικό. Στη χώρα αυτή, όπως και στο Βέλγιο, το 80% περίπου των σχολείων είναι ιδιωτικά και χρηματοδοτούνται από το κράτος προκειμένου να εισαγάγουν στο πρόγραμμα τους το μάθημα των θρησκευτικών, του οποίου η παρακολούθηση είναι υποχρεωτική. Στην Ισπανία ισχύει σύμφωνο με το Βατικανό, με το οποίο το κράτος αναλαμβάνει την υποχρέωση να εξασφαλίζει τη θρησκευτική εκπαίδευση στα δημόσια σχολεία. Ενδιάμεσα η κυβέρνηση του σοσιαλιστή πρωθυπουργού Γκονζάλες είχε μετατρέψει το μάθημα των θρησκευτικών σε προαιρετικό, αλλά ο σημερινός κεντροδεξιός πρωθυπουργός Αθνάρ το επανέφερε ως υποχρεωτικό.

Σε όλες τις χώρες που υπέστησαν το άθεο και ολοκληρωτικό καθεστώς του κομμουνισμού είχε καταργηθεί το μάθημα των θρησκευτικών. Σήμερα οι περισσότερες χώρες το έχουν επαναφέρει ως υποχρεωτικό, παρά τις αντιδράσεις που υπάρχουν σε ορισμένες από τους αμετανόητους κομμουνιστές. Στη Ρωσία έχουν επανέλθει τα θρησκευτικά στις περισσότερες περιοχές, αλλά δεν έχουν ακόμη κατοχυρωθεί νομοθετικά κι επιπλέον δεν υπάρχουν τόσοι καθηγητές για να διδάξουν στον πολύ μεγάλο αριθμό μαθητών, αφού μόλις από το 1990 και μετά άρχισαν να αναπτύσσονται οι θεολογικές σχολές και τα θεολογικά σεμινάρια. Στη Βουλγαρία επανήλθαν, το ίδιο στη Σερβία, στη Ρουμανία, στην Πολωνία και την Ουγγαρία.

Ιδιάζουσα περίπτωση είναι αυτή της «άθεης» Γαλλίας, όπου από το 1880 απαγορευόταν στα δημόσια σχολεία κάθε αναφορά σε οποιαδήποτε θρησκεία. Πριν η σοσιαλιστική κυβέρνηση Ζοσπέν αποχωρήσει της εξουσίας, μετά την παταγώδη ήττα του σοσιαλιστικού κόμματος στις πρόσφατες εκλογές, αποφάσισε να επαναφέρει έπειτα από τόσα χρόνια τα θρησκευτικά στα δημόσια σχολεία, έστω υπό τη μορφή του θρησκειολογικού μαθήματος. Και σε ενίσχυση της απόφασης εκείνης ο σημερινός υπουργός Παιδείας της Κεντροδεξιάς κ. Λικ Φερί είπε σε πρόσφατη συνέντευξη του στην εφημερίδα «Λα Κρουά» ότι λόγω του άθρησκου γαλλικού κράτους το μάθημα των θρησκευτικών δεν μπορεί να είναι ομολογιακό, αλλά ότι ήταν και λάθος η αποκοπή των παιδιών από τη θρησκευτική τους ιστορία. Και πρόσθεσε «είτε είναι κανείς θρήσκος είτε άθρησκος δεν αλλάζει τίποτε, δεν μπορεί να αντιληφθεί την πνευματική, καλλιτεχνική και πολιτική ζωή και παράδοση αν δεν μάθει ότι αυτή είναι αποτέλεσμα μιας χριστιανικής κυριαρχίας 15 αιώνων».



του ΓΙΩΡΓΟΥ Ν. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ
Από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ», 24/11/2002,
στο ένθετο «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ».

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από mystakid Το μάθημα των θρησκευτικών στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης διδάσκεται υποχρεωτικά κι έχει χαρακτήρα ομολογιακό.

Κώστα μου με το χέρι στην καρδιά, απλά θα σου πω ότι όπως γινόταν, ακόμα και στα χρόνια μου, το μάθημα των θρησκευτικών, ήταν άνευ ουσίας και άνευ αποτελέσματος.

Αντίθετα το μάθημα των θρησκευτικών που έκανα για ένα χρόνο στο Αβερώφειο Γυμνάσιο Αλεξανδρείας, είχε νόημα, γιατί εκτός της βαρετής ύλης, ο θεολόγος ιερέας που μας έκανε το μάθημα, μας έβαζε να τον ρωτάμε για τις αμφιβολίες μας, για όσα είχαμε στο μυαλό μας, γιατί έβαζε στην άκρη την ύλη του υπουργείου και μας έκανε μάθημα ουσίας.

Δυστυχώς όσο και να ψάξεις δεν θα βρείς θεολόγους στην Ελλάδα, με τόσο ανοικτο μυαλό.

[mystakid]

...πήγε κάποιος στον γέροντα Παϊσιο.
Ρωτώντας τον, τι ''δουλειά'' κάνει, αυτός του απάντησε θεολόγος.
Τότε ο γέροντας του λέει:
- χαίρομαι πολύ. Είσαι ο τέταρτος που γνωρίζω, μετά τον Άγιο Ιωάννη Θεολόγο, τον άγιο Γρηγόριο Θεολόγο και άγιο Συμεών Νέο Θεολόγο.

Άλλο θεολογία και άλλο θρησκολογία (ξερή ύλη Υπουργείου). Άλλο πάλι θρησκειολογία, συγκριτική με τήρηση ίσων αποστάσεων Αλήθειας και αληθοφάνειας κλπ.

Αξία έχει η θεογνωσία, κι έρχεται μετά την αυτογνωσία. Βίωμα θεωρίας ΚΑΙ πράξης. Ο Δρόμος υπάρχει. Διάθεση υπάρχει;

Αν ο καθηγητής τουλάχιστον ενσπείρει Αγάπη ΚΑΙ Αλήθεια, και να μην λύνει άμεσα τους προβληματισμούς, επιτελεί λειτούργημα. Ας μπει ο καλός ο σπόρος και θα αποδώσει εν καιρώ φύλλα και καρπό. Όχι αυτόματα και μαγικά, αλλά υπό προϋποθέσεις δλδ αν ''επιμεληθεί'' κάποιος τη ζωή του και ψυχή του [αναλογικά - αφαίρεση ζιζάνια, λίπασμα (όχι πολύ μην καεί, όχι λίγο μην ατονήσει), νερό, στοιχεία ζωογονητικά, φως...].

Κι ένα από τα ζιζάνια που παρασιτικά αφαιρούν την ικμάδα των νέων, είναι η εμμονή κίνησης της όλης παιδείας, γύρω από τον άξονα ''αγοράς εργασίας'', λες και μόνο αυτό είναι ''παιδεία''.

Έ! ανάμεσα στα πάμπολλα ερεθίσματα που δέχονται τα παιδιά μας, ας μην αφαιρέσουμε την δυνατότητα να ''ακούσουν'' και να ''δουν'' αυτό που διαχωρίζει τον άνθρωπο από την παραγωγική μηχανή.

Είναι θέμα ''γονιών'' και μιας απλής ''υπογραφής'' συμμετοχής ή όχι.