Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών

[Xenios]

Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών την Πέμπτη και οι λίστες αναμονής στη χώρα μας για ένταξη σε προγράμματα μεθαδόνης ξεπερνούν τα πεντέμιση χρόνια!!!!

Σύμφωνα με στοιχεία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, σχεδόν 200 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έκαναν, έστω και μία φορά, χρήση ουσιών.

Τα κέρδη από το παράνομο εμπόριο ναρκωτικών άγγιξαν πέρυσι τα 321 εκατομμύρια δολάρια.

Την ανάγκη λήψης ουσιαστικών μέτρων προκειμένου να δοθεί τέλος στη φρίκη των ναρκωτικών υπογραμμίζει, μεταξύ άλλων στο μήνυμά ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας.

Για παντελή έλλειψη προγραμματισμού από την πολιτεία, κάνουν λόγο οι υπεύθυνοι του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων.

Απεργία στον ΟΚΑΝΑ με καταγγελίες για την πολιτεία

Ως ημέρα «ντροπής» και όχι «γιορτής», χαρακτηρίζουν οι εργαζόμενοι στα Κέντρα Πρόληψης και τις μονάδες χορήγησης υποκαταστάτων του ΟΚΑΝΑ, τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών και καταγγέλλουν την πολιτεία για προσπάθεια απαξίωσης των μονάδων. Οπως είπε σε εκδήλωση ο εκπρόσωπος των εργαζομένων στον ΟΚΑΝΑ κ. Γιάννης Κακλαμάνης, παρά τις προεκλογικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης για συρρίκνωση της λίστας αναμονής για χορήγηση μεθαδόνης, αυτή τη στιγμή η λίστα αριθμεί 4.500 χρήστες που περιμένουν έως και 5,5 χρόνια. Σύμφωνα με τον κ. Κακλαμάνη, υπάρχουν μονάδες που λειτουργούν μόνο 4 ώρες την ημέρα λόγω διαφόρων οργανωτικών προβλημάτων με αποτέλεσμα να μην μπορούν να απορροφήσουν χρήστες από τη λίστα, ενώ αρκετές μονάδες υποχρηματοδοτούνται και δυσκολεύονται να καλύψουν ακόμα και τα λειτουργικά τους έξοδα.

[Xenios]

Πριν λίγο καιρό κάναμε μια συζήτηση για την επαιτεία που γίνεται στους δρόμους.

Εγώ θα γίνω πιο συγκεκριμένος, για τους ανθρώπους, που η απελπισία για τα χρήματα της δόσης τους, δείχνει καθαρά την ντροπή που νοιώθουν, νέα παιδιά συνήθως, παιδιά που έζησαν φυσιολογικά και ένα μονοπάτι κακό τους οδήγησε μέχρι εκεί.

Οι περισσότεροι από εμάς, στην θέα ενός τέτοιοι παιδιού απομακρύνονται, σαν να ήταν ένας λεπτός, που αν τους ακουμπήσει, θα τους μετέφερε την νόσο του Χάνσεν.

Δεν σας κάνω τον έξυπνο, ίσως κάπως έτσι να ένοιωθα και εγώ μέχρι ....

Είναι μια ιστορία που έχω πει πολλές φορές και δεν θα σταματήσω να την λέω, γιατί απλά αποδεικνύει ότι αυτοί οι άνθρωποι, χρειάζονται από κάπου να πιαστούν, για να ξεφύγουν.

Περπατούσα στην Στουρνάρη πριν πολλά χρόνια, έξω από το Πλαίσιο, ένα παλικάρι χωρίς να με δει καλά καλά, μου απλώνει το χέρι του. Γυρίζω και συναντώ δύο έντρομα μάτια που με έχουν αναγνωρίσει. Όλο ντροπή γυρνάει για να φύγει, τότε ξυπνάω και του πιάνω το χέρι πολύ σφικτά.

Ήταν ένας πολύ γνωστός φίλος από την παλιά AcroBase, ένα πολύ καλό παιδί, φοιτητής στο Μετσόβειο Πολυτεχνείο και μάλιστα αριστούχος. Του ζητάω να μιλήσουμε λίγο. Στο πρόσωπο του έχει σχηματιστεί μια απίστευτη μάσκα ντροπής, μου ψελλίζει μην πεις τίποτα σε κανένα σε παρακαλώ. Τον ηρεμώ και πάμε σε μια μπυραρία.

Ξεκίνησε να μου λέει την ιστορία του, μια ιστορία μέσα στις τόσες ιστορίες των παιδιών που έχασαν τον δρόμο τους, για την κοπέλα που αγάπησε και τον εγκατέλειψε, για την κακή παρέα για το γνωστό ταξίδι από τα μαλακά στα σκληρά ναρκωτικά…. Και στο τέλος με κοιτάζει στα μάτια και μου δηλώνει, ότι ψάχνει μια βοήθεια, να ξεφύγει, οι δικοί του, είχαν κλείσει όλες τις πόρτες.

Του ζήτησα μια ευθεία απάντηση στο ερώτημα «Θέλεις να γυρίσεις;». Το πρόσωπο του φωτίστηκε για πρώτη φορά και μου είπε βιαστικά ναι. Τον ξαναρώτησα «Δεν θα είναι εύκολο, θα πρέπει να δώσεις αγώνα πολύ μεγάλο, μπορείς;» Δάκρυσε και με παρακάλεσε να κάνω ότι είναι δυνατόν.

Δεν ήξερα εκείνη την στιγμή τι μπορούσα να κάνω, σε λίγο οι ιδέες καταστάλαξαν μέσα μου και με το χέρι μου να κρατάει το δικό του γερά, πήρα τηλέφωνα από το μαγαζί εκεί. Πρώτο τηλέφωνο ήταν σε έναν άλλο ακροβασιανό, παλιό μου φίλο και συμμαθητή που χάσαμε πριν από λίγους μήνες. Είχε περάσει την ίδια περιπέτεια με τον Γιο του και ήταν και εθελοντής σε μια κοινότητα επανένταξης.
Ταυτόχρονα πήρα τηλέφωνο την Δ/ση του ΟΚΑΝΑ, τους οποίους είχα πελάτες στο γραφείο. Οι πρώτες απαντήσεις ήταν αποκαρδιωτικές, σε έξι μήνες σε ένα χρόνο…

Έφτασα ψηλά πήρα την ίδια την πρόεδρο και ζήτησα φορτικά την βοήθεια της. Ταυτόχρονα πλησίασα τον επικεφαλής μιας συγκεκριμένης κοινότητας, του έδωσα την υπόσχεση μου ότι σαν μια παρέα ανθρώπων θα κάνουμε ότι μπορούμε για την κοινότητα τους.
Πήρα το μεγάλο ναι και το απόγευμα της ίδιας μέρας, παρέδωσα τον φίλο μας, σε μια κοινότητα επανένταξης.
Αμέσως μετά επικοινώνησα με τους γονείς του.

Για την ιστορία ο φίλος μας σήμερα, έχει ολοκληρώσει τις σπουδές του, παντρεύτηκε μάλιστα σχετικά πρόσφατα και είναι χαρά θεού.

(Η AcroBase έκανε ένα happening με λαχειοφόρο αγορά που όλα τα έσοδα πήγαν στην συγκεκριμένη κοινότητα)

Μερικά χρόνια μετά, ένας πολύ καλός μου φίλος έρχεται μια μέρα στο σπίτι μου, με μια κοπέλα, που την βρήκε σε κωματώδη κατάσταση έξω από το σπίτι του.

Η ιστορία αυτής της κοπέλας, κόρη ενός πολύ γνωστού δερματολόγου της Αθήνας, ήταν απίστευτη και δεν ξέρω κατά πόσο έχω το δικαίωμα να την πω.
Οι βασανισμοί με σημάδια σε όλο της το σώμα, η εκπόρνευση, η πλήρης εξάρτηση στα γούστα του προμηθευτή της, είχαν κάνει ένα ανθρώπινο πλάσμα, μέλος της σύγχρονης δουλείας.

Ο φίλος μου σήκωσε τον σταυρό του μαρτυρίου, με την κοπέλα να είναι βαθιά εξαρτώμενη στο έσχατο στάδιο. Παρ’ όλα αυτά με την αγάπη του, με την στοργή του, με την αφοσίωση του, κατάφερε για 4 μήνες να την κρατήσει καθαρή, κάνοντας χρήση του προγράμματος μεθαδόνης.

Στο διάστημα αυτό ο έμπορας είχα φάει τον κόσμο να την εντοπίσει, εκβίαζε με απίστευτο τρόπο την οικογένεια της…

Ένα μεσημέρι γύρισε ο φίλος μου από την δουλειά και βρήκε την κοπέλα αναίσθητη στο σπίτι. Μια πεσμένη ένεση έδειχνε τι είχε γίνει.
Καλεί ασθενοφόρο και την μεταφέρουν στην εντατική. Είχε πάρει δόση καθαρής ηρωίνης, ικανή να σκοτώσει.

Εκείνη την ημέρα, τέσσερις φίλοι βγήκαμε να βρούμε τον έμπορο, δεν ξέρω τι θα γινόταν αν είχαμε συναντηθεί.

Αυτά είναι μικρές αναφορές για να τις σκεφτόμαστε, όταν κάποιο παιδί με θολά μάτια και την ντροπή σαν μάσκα στο πρόσωπο του, μας ζητήσει λεφτά.

Σ.