Ο ανθρωπος και η θαλασσα
Ανθρωπε αδουλωτε, παντα , τη θαλασσα θα λατρευεις !
Η θαλασσα καθρεφτης σου : την ψυχη σου ανιχνευεις
Μες στον αεναο κι αλλεπάλληλο κυματισμό της,
Κι ο λογισμος σου δεν ειναι βάραθρο λιγοτερο πικρο
Σ'αρεσει να βυθιζεσαι στον κορφο της εικονας σου'
την αγκαλιαζεις μ'ολοκληρο το ειναι σου κι η καρδια σου
καπου καπου ξεχνιεται απο την οχλοβοή της
Μες την βοη του αγριου κι αδαμαστου παραπονου.
Ειστε κι οι δυο σκοτεινοι και διακριτικοι :
Ανθρωπε, κανεις δεν βολισε το βαθος των αβυσσων σου,
Πόντε, κανεις δεν γνωριζει τα ενδομυχα πλουτη σου,
τοσο ζηλοτυπα τα μυστικα σας φυλατε !
Κι ομως να, εδω και αναριθμητους αιωνες
που αντιμαχεσθε διχως ελεος μητε τυψη,
αγαπατε τοσο πολυ το θανατο και τη σφαγη,
Ω αιώνιοι αγωνιστες, ω αδυσώπητοι αδελφοι
Charles Baudelaire
__________________
of wolf and man
|