Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase. H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη. |
|
Κεντρική σελίδα |
Λίστα Μελών | Games | Σημειώστε όλα τα forums ως διαβασμένα | Σημειώστε όλα τα forums ως διαβασμένα |
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
#1
|
|
|||
Amadeus
Amadeus
Άν και ταινία αρκετών ετών (1984), μόλις προχτές αντιλήφθηκα ότι υπάρχει ταινία που εξιστορεί την ζωή του τεράστιου Wolfgang Amadeus (Theophilus) Mozart. Φυσικά ως θαυμαστής του απο τα εφηβικά μου χρόνια (έχοντας ώς εναρκτήριο λάκτισμα την πρώτη μου-και μοναδική ώς σήμερα-κιθάρα), έσπευσα αμέσως να την δώ γεμάτος περιέργεια. Να τονίζω πως η έκδοση της ταινίας που είδα, ήταν η Director's Cut και όχι η "απλή". Χωρίς να ξέρω τις διαφορές, φαντάζομαι πως η DC έκδοση έχει επιπλέον σκηνές (μιλάμε για 3 ώρες ταινία κάτι που στην απλή έκδοση δεν νομίζω πως συμβαίνει), εμπλουτισμένη προφανώς και με περισσότερη-τι άλλο-μουσική! Στα της ταινίας, δεν είναι (όπως θα περιμένε κανείς) καθεαυτό πρωταγωνιστής ο Μότσαρτ, αλλά ένας αντίζηλος του-και μεγάλος επίσης συνθέτης της εποχής-Antonio Salieri ο οποίος σε μεγάλη πλέον ηλικία, εξιστορεί την όλη του σχέση και συναναστροφή με τον Μότσαρτ (κάτι σαν flash-back δηλαδή). Η ταινία προκάλεσε αρκετές αντιδράσεις, διότι πολλοί υποστηρίζουν πως ο Σαλλιέρι ουδέποτε ανταγωνίστηκε ή φθόνησε (πόσο μάλλον να μισήσει) τον μεγάλο αυτό συνθέτη. Πέραν τούτου ο Σαλιέρι στην ταινία υποτιμάται πλήρως καθώς η ταινία τον παρουσιάζει ώς τον ορισμό της μετριότητας στη μουσική, ενώ στην πραγματικότητα επρόκειτο για έναν μεγάλο δημιουργό. Προφανώς δεν ήταν συνθέτης βεληνεκούς Μότσαρτ, αλλά δεν νομίζω πως αυτός που δεν μπορεί να ξεπεράσει ένα παιδί-θαύμα, θεωρείται..μέτριος! Επίσης βρήκα την ταινία και λίγο "υπερβολική" όσο αφορά την άνεση με την οποία συνέθετε ο Μότσαρτ τα έργα του, αφού ούτε λίγο ούτε πολύ τον παρουσιάζει σαν "ημίθεο συνθέτη" που γράφει παρτιτούρες χωρίς να διορθώνει ούτε νότα απο τις σημειώσεις του με χαρακτιστικότατη άνεση, βγάζοντας όχι απλώς "καλά κομμάτια" αλλά αριστουργήματα στο χώρο της μουσικής! Πάντως άν παραμερίσουμε τις-αρκετές ίσως-ιστορικές ανακρίβειες, το μεγάλο ατού της ταινίας είναι ο πανέμορφος τρόπος (τουλάχιστον για μένα) που παρουσιάζεται η αριστουργηματική μουσική του Μότσαρτ μέσω των διαλόγων των ηθοποιών! Έτσι συν τοις άλλοις-πέρα απο μια μικρή επαφή που μπορεί να έχει κάποιος με μια απο τις μεγαλύτερες μουσικές ιδιοφυίες όλων των εποχών-έρχεται σε μία πιο άμεση επαφή με τη μουσική του και ίσως δύναται να την εκτιμήσει κάπως καλύτερα. Τέλος να αναφέρω πως γι΄αυτούς που παραξενεύτηκαν για τον χυδαίο-κυρίως φρασεολογικά-χαρακτήρα του Μότσαρτ στην ταινία (αφού πιστεύω πως πολλοί τον φανταζόμασταν ώς ένα φιλήσυχο και πράο ανθρωπάκι), παραθέτω κάποια αποσπάσματα επιστολών του, που έδειχναν τον "χυδαίο" χαρακτήρα του. Το γνώριζα πριν δώ την ταινία ευτυχώς γι΄αυτό και δεν εξεπλάγην Η ταινία τότε σάρωσε τα βραβεία (8 αγαλματάκια) και όποιος έχει έστω και μια μικρή επαφή με την κλασική μουσική, πιστεύω πως θα είναι γι΄αυτόν μια ταινία όπου θα περάσει ευχάριστα την ώρα του έχοντας ως background μια εκπληκτική μουσική. Εμένα πάντως μου άρεσε! :-) Υ.Γ Warning H ταινία περιέχει πολλή όπερα (μη πείτε μετά ότι δεν σας προειδοποίησα :Ρ ) Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη dimitrios83 : 24-03-12 στις 17:13 |
#2
|
|
||||
Να και ένα ωραίο video από την σελίδα που μας οδηγεί το link του dimitrios83 ("Οι λέξεις έχουν την δική τους ιστορία").
http://www.youtube.com/watch?v=Ds8ry...embedded#at=11 Το video είναι μια απάντηση του χρήστη Gpointofview, σε σχόλιο και αντι-σχόλια για αυτό εδώ : "Ντίνος είπε 21 Φεβρουαρίου, 2011 στο 14:18 «Δώστε μου τα καλύτερα πιάνα της Ευρώπης, αλλά αν με ακούνε άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν τίποτε ή δεν θέλουν να καταλάβουν τίποτε και δεν συναισθάνονται μαζί μου αυτό που παίζω, τότε θα χάσω όλη τη χαρά μου» W.A. Mozart " (Δεν ξέρω ποιά όπερα τραγουδάνε αν και ακούγεται γνωστό και ούτε ποιοί ακριβώς είναι αυτοί που τραγουδάνε)
__________________
"We are all in the gutter, but some of us are looking at the stars." Oscar Wilde |
#3
|
#4
|
|
||||
Και σε μένα άρεσε η ταινία. Δημήτρη, με εκπλήσσεις ευχάριστα.
Πολύ ωραίο επίσης και το κείμενό σου και η κριτική σου με άποψη. Σκηνοθέτης του φιλμ ο Μίλος Φόρμαν που έκανε και το αριστούργημα Στη φωλιά του Κούκου, δέστο κι αυτό Δημήτρη και θα πίνεις νερό στ' όνομά μου. |
#5
|
|
||||
Πολύ καλή ταινία με τον Τζακ Νίκολσον.
__________________
"We are all in the gutter, but some of us are looking at the stars." Oscar Wilde |
#6
|
|
||||
Και το Dark City
__________________
Υπάρχουν σε όλα δύο απόψεις... Αυτή που λέω εγώ, και η σωστή! |
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Gildor για αυτό το μήνυμα: | ||
Nikoscot (27-04-11) |
#7
|
|
|||
Σήμερα την είδα για δεύτερη φορά.
Νομίζω ότι οι ηθοποιοί ήταν εκπληκτικοί στην ερμηνεία τους. Ειδικά ο γέρος σαλιέρι, έδωσε ρέστα! Ή εκφραστικότητα του προσώπου του ήταν πραγματικά φοβερή. Αλλά γενικά νομίζω πως όλο το καστ είχε να δείξει πάρα πολύ καλές ερμηνείες. Κάποιος που γνωρίζει απο κινηματογράφο, ας με διορθώσει άν κάνω λάθος. Επίσης αίσθηση προκαλεί το γεγονός πως αν και ο σαλιέρι τον φθονούσε μέχρι θανάτου, αν και μέτριος συνθέτης, εν τούτοις ήταν ο μοναδικός-απο τους πρωταγωνιστές της ταινίας προφανώς-που αντιλαμβανόταν στο έπακρο τη μουσική του Μότσαρτ! Όχι μόνο ένιωθε σαν να ζούσε στα ουράνια όταν την άκουγε, αλλά "έπιανε" και κάθε κρυφό νόημα που ήθελε να περάσει ο Μότσαρτ μέσα απο τη μουσική του! Αλλά ο Σαλιέρι ποτέ δεν είπε καλό λόγο ούτε στον πρίγκιπα ούτε σε κανέναν άλλον για τη "θεικότητα" της μουσικής του Μότσαρτ. Ενώ θα μπορούσε με παλμό, ένταση και έκφραση για να την υπερασπιστεί διότι ήταν φανερό πόσο πολύ τη λάτρευε, η ζήλεια του τον απέτρεπε! Δίδαγμα ίσως πως ο φθόνος μπορεί να φθείρει τον άνθρωπο. Πάντως o Σαλιέρι εξέφραζε πλήρως τον θαυμασμό του στο Μότσαρτ για τη μουσική του με ενθουσιασμό. Λές και δεν "του βγαινε" να πεί ψέμματα μπροστά του αφού κατα βάθος τον θαύμαζε τόσο πολύ! Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη dimitrios83 : 28-04-11 στις 01:04 |
#8
|
|
||||
Ο Σαλιέρι είχε πρόβλημα με τον εαυτό του, διότι αντιλαμβανόταν την ιδιοφυία του Μότσαρτ και συνειδητοποίησε πως ποτέ δε θα τον φτάσει. Πίσω από το φθόνο, υπήρχε κι ένας απέραντος θαυμασμός για αυτό το μυαλό, που από νεαρό κατόρθωνε να κάνει παπάδες. Ακόμη κι αν ο Μότσαρτ πέθαινε, ο Σαλιέρι δε θα ησύχαζε, αφού στην Πλάση είχε προλάβει να υπάρξει ένα τέτοιο άστρο και το είχε δει να λάμπει, είχε θαμπωθεί!
Δεν είναι και λίγο, εδώ που τα λέμε, να είσαι μουσικός με φιλοδοξίες και ταλέντο και να εμφανίζεται μπροστά σου ο Μότσαρτ, η ταλεντάρα, και να σε σβήνει με μια νότα του. Ο Σαλιέρι ήταν ίσως ο μόνος που προέβλεψε πως ο Μότσαρτ θα μείνει στην Ιστορία. Νομίζω πως αυτή η επίγνωση στοίχειωσε ως το τέλος τη ζωή του Σαλιέρι. Ο ηθοποιός που τον υποδύθηκε δυστυχώς εξαφανίστηκε. Τον έχει δει κανείς αλλού; |
#9
|
|
||||
Τον ειδα προσφατα σε μια τηλεοπτικη θρησκευτικη παραγωγη του 2006 Επισης τον εχω δει και σε μια ταινια Σταρ Τρεκ.
__________________
Υπάρχουν σε όλα δύο απόψεις... Αυτή που λέω εγώ, και η σωστή! |
#10
|
|
|||
Στην πραγματικότητα όμως θέλω να πιστεύω πως υπήρχαν αρκετοί που ήξεραν ότι θα μείνει για πάντα στην Ιστορία. Όχι βέβαια και τόσοι πολλοί, διότι ως γνωστόν πάλευε να τα φέρει βόλτα με τα οικονομικά του (δεν είχε δα και την αναγνώριση όσο βρίσκονταν στη ζωή). Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη dimitrios83 : 28-04-11 στις 23:53 |
Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες) | |
Εργαλεία Θεμάτων | |
Τρόποι εμφάνισης | |
|
|