Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase. H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη. |
|
Κεντρική σελίδα |
Λίστα Μελών | Games | Σημειώστε όλα τα forums ως διαβασμένα | Σημειώστε όλα τα forums ως διαβασμένα |
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
#1
|
#2
|
|
||||
Αυτοί οι άνθρωποι, δεν ήταν πεινασμένοι, δεν ήταν ζητούσαν ελεημοσύνη. Σε σπίτια έμεναν. Φυσικά δεν ήταν όλοι μορφωμένοι και πλούσιοι. Η μέση μόρφωση όμως του Σμυρνιού Έλληνα, ήταν απείρως μεγαλύτερη από τον αντίστοιχο Ελλαδίτη. Ο πολιτισμός που κουβαλούσε, ήταν πολύ μεγαλύτερος απ' αυτόν που βρήκε. Το να ακούει να τον λένε Τούρκο, ο τουρκόγυφτος της Ελλάδος, ήταν κάτι που δεν μπορούσε να το ανεχτεί. Καθόμουν από μικρό παιδί και παρατηρούσα την Γιαγιά μου, λες και ήταν από άλλο πλανήτη. Εντελώς διαφορετικές αντιδράσεις.... Πέρασε τόσο πολλά... άφησε εκεί και τα τέσσερα μοναδικά αδέλφια της... όλους τους συγγενείς της. Όλοι πέθαναν στις ατελείωτες πορείες, τα μαρτύρια και τα καταναγκαστικά έργα. Το βλέμμα της ήταν τόσο καθαρό... Δεν την είδα ποτέ να κλάψει, μπροστά μου. Μία φορά μόνο, όταν πήγα στην Σμύρνη και από δικές τις περιγραφές της, βρήκα το σπίτι μαζί με την Μητέρα μου, που έφυγε από εκεί τεσσάρων ετών. Μιλήσαμε με την νέα του κάτοικο, ήταν Τουρκοκρητικιά, μας δέχτηκε πολύ φιλόξενα και μου επέτρεψε να φωτογραφίσω το σπίτι. Μπροστά σ' αυτές τις φωτογραφίες έκλαψε γοερά η Γιαγιά μου, αλλά συνήλθε γρήγορα και μου ζήτησε να τις κρύψω. Δεν ήθελε να τις ξαναδεί....
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου, μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα |
Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες) | |
Εργαλεία Θεμάτων | |
Τρόποι εμφάνισης | |
|
|