Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Άνθρωπος και Κοινωνία > HeartCad
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Αξιολογήστε το θέμα Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 14-03-10, 13:28
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
ΝΕΦΕΛΗ

Τώρα που ο κύκλος έκλεισε, που μίλησα με τα δάκρυα της, που μπήκα στα μάτια της και διάβασα τα μυστικά τους, δεν υπάρχει πια λόγος ένα μυστικό που κρατούσε τόσα χρόνια φυλαγμένο η καρδιά μου να παραμένει μέσα μου. Θέλω λοιπόν να το μοιραστώ με σας, να ξαλαφρώσω, τώρα που και το τρένο πλησιάζει στον τελευταίο σταθμό.

Δεν σας γνωρίζω προσωπικά και δεν με γνωρίζετε, λέω σε σας αυτά που θα έλεγε κανείς μπροστά σε μια εικόνα, στο πρόσωπο δηλαδή το άγιο που κρύβεται πίσω από μια απλή ζωγραφιά.
Μπορεί να μην μπορέσετε να με καταλάβετε, ίσως γιατί εγώ έζησα σε άλλες εποχές σε σχέση με τις δικές σας. Τα χρόνια πέρασαν και η χωρίστρα που τότε κάναμε στα μαλλιά σκεπάστηκε με χιόνια..
.................................................. .................................................. ...
Το όνομα της Νεφέλη. Ένα ανεπανάληπτης ομορφιάς πλάσμα. Εγώ είκοσι δύο χρόνων περίπου τότε κι’ αυτή λίγο μικρότερη, γύρω στα δέκα εννέα με είκοσι. Εγώ της έμαθα να καταδύεται στα βάθη της θάλασσας κι’ αυτή τι θα πει έρωτας μεγάλος. Ένας χρόνος ψυχικής ανεπανάληπτης ερωτικής θύελλας.

Όμως τα φώτα της ράμπας έσβησαν ξαφνικά ένα βράδυ αφού δεν υπήρχαν ηθοποιοί να παίξουν το έργο, αιτία ένα μεγάλο ψέμα, το ίδιο ακριβώς και για τους δυό μας.

Μα εγώ δεν έπαψα ποτέ να την αγαπώ και να γράφω για εκείνη. Οι μετέπειτα έρωτες δεν στάθηκαν ικανοί να σβήσουν τη δική της φωτιά. Σε κάθε πακέτο τσιγάρων που πετούσα ήταν γραμμένα και δυο τρία στιχάκια με το όνομα της.

Το περασμένο καλοκαίρι πέρασα από το μέρος εκείνο του πρώτου σ’ αγαπώ όπως έκανα σχεδόν κάθε χρόνο. Ήταν ένας μεγάλος βράχος δίπλα στο κύμα. Πάντα εύρισκα και κάποιο σημάδι χαραγμένο με πέτρα πάνω του. Ήμουν σχεδόν σίγουρος πως το δικό της χέρι τα ζωγράφιζε κατά καιρούς.

Πέρασαν δέκα περίπου μέρες όταν στην επιστροφή είπα να περάσω πάλι, κάτι μου έλεγε πως αυτή τη φορά θα ήταν εκεί......

Καθόταν δίπλα στο κύμα σκαλίζοντας αφηρημένα την άμμο. Λες και δεν πέρασαν τα χρόνια, γκρίζα μαλλιά μα ήταν όμορφη όπως παλιά.
Πλησίασα αθόρυβα και κάθισα δίπλα της... Με κοίταξε με τα καταπράσινα μάτια της που στη στιγμή γέμισαν δάκρυα, δάκρυα πολλά τόσα που ποτέ θεός δεν θα μπορούσε να ζητήσει. Σε περίμενα μου είπε μέσα στ’ αναφιλητά της με τρεμάμενη φωνή......

Θα είχα κάνει λίγα βήματα φεύγοντας όταν ένα κοριτσάκι πέντε με έξι χρόνων περίπου που έπαιζε στην άμμο λίγο πιο πέρα έτρεξε στην αγκαλιά της και της είπε απορημένο, γιατί κλαις γιαγιά; Από χαρά κλαίω καλό μου του είπε εκείνη, γιατί ξέρω πως μ’ αγαπάς!


Το πριν Το μετά.

(Στην ανοιξιάτικη φωλιά.)

Με αναμνήσεις φορτωμένο το δισάκι
είπα κι’ αυτό το καλοκαίρι να διαβώ
το ανοιξιάτικο το πέτρινο σοκάκι
σημάδια που μου άφηνε να βρω.

Στης μνήμης τα λιμάνια τριγυρίζω
το όνομα της ψιθυρίζω
ψάχνω στον έρημο γιαλό
τον έρωτα μου τον παλιό.

Δυσαρμονίας ονειρέματα
έργο ανάκουστο παραφροσύνη
μιας μάγισσας καταποντίσματα
εξόριστος σε μι’ απεραντοσύνη.

Φεγγάρι μου αυγουστιάτικο
σε όνειρα και μύθους που αρμενίζεις
για το χαμένο μου έρωτα
κι’ εσύ θαρρώ δακρύζεις.
Ψάξε τα χνάρια της φίλε παλιέ να βρεις
στα όνειρα της όπως τότε να βρεθείς
και να της πεις- μη τ’ αρνηθείς- για μένα
δεν τη ξεχνώ την αγαπώ
στάζει η καρδιά μου αίμα.


(Συνάντηση.)

Την είδα ένα μεσημέρι
πάνω στην άμμο να σκαλίζει δυό καρδιές
στο ίδιο μέρος που της κράταγα το χέρι
τις ανοιξιάτικες εκείνες τις βραδιές.

Πέρασαν χρόνια γκρίζα τα μαλλιά της
μα είναι όμορφη όπως παλιά
ώριμη τώρα η θεϊκή η ομορφιά της
πολύχρωμο λουλούδι στην ακρογιαλιά.

Τα μάτια μου στα μάτια της χαθήκαν
χλόμιασε η πλάση κι’ έγινε σεισμός
φλέγεται η θάλασσα τ’ απύθμενα φανήκαν
σ’ άλλη διάσταση περνά ο λογισμός.

Μάτια μου μεγάλα πλουμισμένα
ξενύχτια μου παλιά τραγουδισμένα
ήσουνα φάρος στη ζωή στα όνειρα μου
δεν έπαψα να σ’ αγαπώ εγώ χαρά μου.

Αισθαντική μου χαραυγή
μεθυστική του έρωτα μου ναϊάδα
της ύπαρξης μου πρύμισμα
του κόσμου μου καταύγαστη πλειάδα.

Δόσμου τα χέρια σου να βρούμε αναπολήματα
εκείνα των χαρούμενων στιγμών
να ξαναγράψουν οι καρδιές μας έκθεση ιδεών
να ημερέψουν του χειμώνα μας τα κύματα.

Άσε το δάκρυ της ψυχής σου να φιλήσω
όπως παλιά καρδιά μου να μεθύσω
και να σου πω
εγώ γλυκιά μου και στα χιόνια σ’ αγαπώ.

Λευκό μου περιστέρι άλλο μη κλαις
τα γκρίζα σύννεφα για λίγο διώξε
πως ήμαστε στα όνειρα του χθες
πως δε χωρίσαμε ποτέ χαρά μου νιώσε.

Κι’ αφού το θέλησε η μοίρα ομορφιά μου
δόσμου τα δάκρυα σου πάρε τα δικά μου
στα σκαλοπάτια της ζωής τα τελευταία
παρηγοριά στα ταξιδέματα μας τα μοιραία.
Απάντηση με παράθεση
The Following 2 Users Say Thank You to justin For This Useful Post:
Alaman (14-03-10), varthol (14-03-10)
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης Αξιολογήστε αυτό το θέμα
Αξιολογήστε αυτό το θέμα:

Δικαιώματα - Επιλογές
You may post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι εκτός λειτουργίας
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 20:06.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.